Helgarfléttan!
Helgin var stórbrotin sem fyrr í lífi hjúkkunnar þar sem afmæli, leikhús og Hvalfjarðargöngin komu við sögu ásamt reglubundnum næturvöktum. Á föstudaginn rann upp langþráð stund er hjúkkan fór að sjá Höskuld leika 350 kg konu og prest í sama leikritinu. Eftir þessa stórbrotnu sýningu lá leiðin í afmæli til Arnbjargar og loks heim í ból þar sem 35 slasaðir einstaklingar biðu björgunar hjúkkunnar á laugardaginn. Sprækust stökk hjúkkan fram úr og dreif sig niður á slysadeild og þaðan með löggunni og loks þyrlunni að Hvalfjarðargöngunum. Þar rokkaði hópurinn frá slysó feitt og var ekki lengi að rúlla upp þessari æfingu. Að henni lokinni drapst hjúkkan í bakinu en lét ekkert á sig fá og mætti galvösk á nætuvakt dauðans. Slagsmál og skurðir einkenndu næturvaktina og var hjúkkan alveg búin að fá nóg þegar hún fór heim og hlaut hægt andlát. Hún vaknaði því sem næst ónýt í bakinu og hélt sig til hlés það sem eftir leið helginni. Í dag tók svo almennur hrottaskapur við er hún dreif sig til sjúkraþjálfarans sem hvorki fær sumargjöf né jólakort í ár frá hjúkkunni!

Engin frammistaða!
Það er engin frammistaða hjá hjúkkunni þessa dagana á þessari blessuðu síðu. Það hefur svo sem ekkert hent hana aldrei þessu vant - þar sem hún hefur haldið sig mestan partinn í vinninnu. Reyndar ætlaði hjúkkan að gera sér glaðan dag s.l. föstudag með gömlum MH vinum sem tókst með miklum ágætum. Haldið var til á ölstofu nokkurri í allt of langan tíma og lá leiðin þaðan í stutt stopp á Thorvaldsen. Höskuldur átti öfund allra karlmanna er gengu niður Laugarveginn þar sem hann stoltur tilkynnti öllum sem mættu honum að hann væri nú með tvær upp á arminn. Annars kom lítið annað í ljós þetta kvöld en að vinir hjúkkunnar telja hana vera í hópi alvarlega veiks vinnualka! Til þess að standa nú undir nafni ætlar hjúkkan að "bjarga" mannslífum í Hvalfjarðargöngunum um næstu helgi við mikinn fögnuð þeirra sem ætla norður á laugardaginn - því þá verða göngin lokuð frá 8 - 15. Jæja en nú er mál að henda sér í sófann og slaka aðeins á.

Töffari í snjóflóði!
Hjúkkutöffarinn fór tennis á sunnudaginn við mikinn fögnuð viðstaddra og hennar sjálfrar þar sem nokkuð duglega var tekið á brúsanum kvöldið áður. Kór Langholtskirkju flutti Jóhannesarpassíuna í annað sinnið þetta árið og þar með þurfti að slútta því um kvöldið. Eftir mikla gleði og hamingju lá leiðin heim og var ekki frá því að örlaði fyrir hausverk þegar hjúkkan vaknaði til þess að fara í tennis. Hjúkkan dreif sig af stað og fór á ofurtöffara bílnum Mözdunni 6 sem er með þaklúgu. Eftir svona misgóðan árangur í tennistímanum lá leiðin heim og auðvitað var þaklúgan opnuð - maður er nú einu sinni ofurtöffari. Allt gekk ljómandi fínt og töffarastigin hlóðust upp þar til komið var á bílastæðið og bílnum rennt mjúklega niður brekkuna. ÞÁ gerðust ekki mjög töffaralegir hlutir. Jú það hafði snjóað heilmikið aðfaranótt sunnudagsins og var enn töluvert af bráðnum og hálfbráðnum snjó á þaki töffarabílsins þegar hjúkkan renndi sér í stæðið og viti menn - allt í einu sat hún í kaldri og mjög blautri sturtu af klaka, krapi og vatni! Við tók heilmikið hreinsunarverk að þrífa allan sjóninn og krapann úr bílnum og loks komst hjúkkan inn - blaut og köld með frekar fá töffarastig á bakinu.

Létt-rómantík á dekkjaverkstæðinu!
Hjúkkan ákvað að reynast foreldrum sínum góð dóttir og dreif sig með litla krúttlega Yarisinn í dekkja skiptingu. Leiðin lá á dekkjaverkstæði í nágrenni heimilli foreldranna og hjúkkunni til mikillar gleði var engin bið. Hún renndi bílnum fagmannlega upp á stoðirnar eða hvað þetta nú heitir og steig út úr bílnum á dignarlegan hátt. Glumdi þá í útvarpi dekkjaverkstæðisins þar sem ekkert nema skítugir menn voru við vinnu sína : "þú ert að hlusta á Létt 96,7 og nú erum við að gefa miða á rómantíska gamanmynd." Hjúkkan sá nú ekki undir iljarnar á gaurunum í símann að reyna að vinna sér inn miða á myndina en þetta var frekar kómískt. Ekki skánaði það þegar hjúkkan kom inn á biðstofuna og blasti þar við dagatal með lítið klæddri konu og ýmis tímarit sem ekki sjást á biðstofu slysadeildarinnar. Áfram glumdi í Létt 96,7 og rómantíkin sveif yfir dekkjaverkstæðinu. Bleik í huga og hjarta en sködduð í augum eftir tímaritin hélt hjúkkan glöð í bragði út af verkstæðinu þegar bíll var tilbúinn. Hver segir svo að bifvélavirkjar séu ekki tilfinningarnæmir karlmenn.

Vinnu- og félagsmálaalki!
Hjúkkan er opinberlega orðinn að vinnualka og tók þá meðvituðu ákvörðun að horfast í augu við vandann. Hún er líka farin að horfast í augu við þá staðreynd að hún er einnig félagsmálaalki sem brýst fram í endalausri þátttöku í kórum og félagsstörfum fyrir fagfélagið. Formaður þess félags kom að máli við hjúkkuna um daginn og spurði hana hvort hún væri ekki til í að gefa kost á sér í stjórn félagsins. Auðvitað brosti hjúkkan og sagði hátt og snjallt "JÁ það væri bara gaman." Sem sagt hafa sumir hlutir ekkert breyst þrátt fyrir miklar breytingar í lífi hjúkkunnar undanfarna daga.

Vinnu- og félagsmálaalki!
Hjúkkan er opinberlega orðinn að vinnualka og tók þá meðvituðu ákvörðun að horfast í augu við vandann. Hún er líka farin að horfast í augu við þá staðreynd að hún er einnig félagsmálaalki sem brýst fram í endalausri þátttöku í kórum og félagsstörfum fyrir fagfélagið. Formaður þess félags kom að máli við hjúkkuna um daginn og spurði hana hvort hún væri ekki til í að gefa kost á sér í stjórn félagsins. Auðvitað brosti hjúkkan og sagði hátt og snjallt "JÁ það væri bara gaman." Sem sagt hafa sumir hlutir ekkert breyst þrátt fyrir miklar breytingar í lífi hjúkkunnar undanfarna daga.

Sjálfskaðandi hegðun!
Hjúkkan stóð sig að því um daginn að veita sjálfri sér skaða á litlu tá. Þannig var að hún sat uppi í sófa og var að ræða málin er nöglin á litlu tánni fór eitthvað að pirra hana. Hjúkkan fór eitthvað að fikta í fjárans nöglinni sem tókst ekki betur en svo að hún rifnaði af!!!! Hjúkkan óaði og æaði af sársauka og gekk hölt í nokkra daga. Það er eiginlega fáránlegt hvað svona ómerkilegt líffæri eins og nöglin á litlu tánni getur valdið manni svona miklum sársauka. Hjúkkan hugsaði meira að segja um að sækja um örokrulífeyri í kjölfarið á þessu slysi. Nú nokkrum dögum síðar er táin öll að koma til og hjúkkan getur haldið áfram að ganga um óhölt.

Ríkisborgararéttur og kynlíf!
Það voru tvennar fréttir á hinum ágæta vefmiðli mbl.is sem vöktu athygli mína í dag. Annars vegar er sú fáránlega samhljóða ákvörðun Alherjarnefndar Alþingis að mælast til þess að hinn geðsjúki Bobby Fisher fái íslenskan ríkisborgararétt og hins vegar ummæli Bruce Willis um kynlíf við 50 ára afmælið. Hvað fyrri fréttina varðar finnst mér íslenska ríkisstjórnin vera að gera sig að fífli í öllu þessu bulli varðandi þennan mann sem er ekkert nema mjög sjúkur á geði. Hvað í fjandanum hafa Íslendingar að gera með mann í svona ástandandi þegar þeir geta ekki einu sinni sinnt Íslendingum sem kljást við geðræn vandamál svo sómasamlega mætti teljast. Þetta mál er algjört rugl frá byrjun til enda og þvílík hneisa að mínu mat. Jú jú það er voðalega sniðugt að stofna samtökin " Björgum Bobby " en bara því miður þá kemur þessi maður landinu ekkert við!!!
Hin fréttin var öllu skemmtilegri þar sem ofurhetjan Bruce segir að maður verði fyrst góður í því að stunda kynlíf í kringum 50 ára aldurinn. Hann reyndar kom inn á þá staðreynd að það sé nú svolítið sport að geta enn stundað kynlíf á þessum aldri en nú búi hann yfir áunninni tækni og miklum fróðleik um þarfir kvenna í bólinu. Nú höfum við öll eitthvað til þess að hlakka til!

Árshátíð og annað rugl!
Helgin fór í árshátíð á slysadeildinni sem tókst með glæsibrag á föstudagskvöldið. Mikil gleði og hamingja ríkti á svæðinu og var almenn ánægja með þetta allt saman. Eins og lög gera ráð fyrir var auðvitað farið í eftirpartý sem stóð langt frameftir morgni. Líðanin á laugardeginum var til fyrirmyndar og lét hjúkkan ekki slen og slappleika koma í veg fyrir að knúsast með litla fullkomna frænda um kvöldið. Sökum slappleika fékk hjúkkan sér frí í tennis á sunnudagsmorgun og dreif sig svo í vinnuna um kvöldið. Það er alltaf sama sagan með þessu hjúkku sem er haldið mikilli vinnufíkn. Í dag er svo morgunvakt og næturvaktin í nótt og allir vinir í skóginum.
Rokkstig og innilegustu hamingjuóskir dagsins fá Vaka og Bragi sem eignuðust litla prinsessu í morgun eftir langa og stranga sótt. Til hamingju með litlu prinsessuna og megi hún dafna vel um aldur og ævi.

Hor og hálsbólga!
Nú er illa komið fyrir hjúkkunni sem liggur heima í hori og hálsbólgu. Hún gerði sitt besta til þess að reyna að fresta þessum vandræðum en stundum er bara líkamanum misboðið og í þetta sinn þurfti hjúkkan að láta undan. Eintóm tjara og leiðindi þar sem árshátíðin er á morgun. Stefnan í dag er tekin á sófann og flensumyndir og koma sér aftur til vinnu á morgun. Panodil Hot er mikill vinur hjúkkunnar að ógleymdu nefspreyinu góða.

Engin frammistaða!
Það er engin frammistaða hjá hjúkkunni þessa dagana. Hún þvælist um borg og bí, hjúkrar veikum og slösuðum, sækir fundi um samþykktir kjarasamninga og skipurleggur árshátíð vinnustaðarins. Eftir þetta allt saman er víst frekar naumur tími eftir til það sinna vinum og kunningjum. Hjúkkan var til dæmis á leið í 23ja ára afmæli Dóu sinnar í gærkvöldi með stuttu stoppi hjá samhjúkku til að búa til skemmtiatriði skemmtinefndarinnar. Svo fór að samhjúkkan bauð upp á mikið og gott rauðvín og hjúkkan komst ekki til Dóu þar sem leiðin lá heim í bedda rétt eftir miðnætti. Dóa fær því afsökunarstig mánaðarins...
Að öðru leyti er svo sem ekki mikið að frétta úr lífi hjúkkunnar. Hún reyndar stóð sig sem hetja á námskeiðinu sem var í síðustu viku og rokkaði feitt á prófinu. Á föstudaginn er síðan árshátíð vinnustaðarins með tilheyrandi háreyðingum og litunum í vikunni. Jafnvel að hjúkkan láti sjá sig á snyrtistofu í litun og plokkun - svona af því að maður verður að reyna að líta bærilega út.

Komin aftur á fullt skrið!
Ofurhjúkkan lætur fátt stöðva sig eftir þessa yndislegu Afríkuferð og er sem sagt aftur komin í hasarinn hér á landi. Eftir mikinn hamagang í kjölfar heimkomunnar tók við leiðbeinendanámskeið í skyndihjálp sem stóð alla síðastliðna viku. Það undarlega við þetta námskeið var að það var haldið í Keflavík, þannig að heilmikil keyrsla átti sér stað alla daga. Eins og góðum námskeiðum fylgir var drukkið óhemjumikið magn af kaffi daginn út og inn og er hjúkkan nú í meðferð vegna koffíneitrunnar.
Raunveruleikinn tekur við á morgun þar sem hjúkkan kemur aftur til vinnu á slysadeildinni eftir 3ja vikna fjarveru. Það er meira að segja spurning hvort hjúkkan þurfi ekki bara smá aðlögun eftir þennan yndislega tíma.
Óskarsverðlaunin verða afhent í kvöld og eins og svo oft áður hefur hjúkkan ekki séð neitt af þeim myndum sem eru tilnefndar þannig að þetta verður kannski ekki spurning um að vinna vökukeppnina í ár. En rokkstig dagsins fær hin síunga Dóa vinkona sem fagnar 23ja ára afmæli sínu í dag. Til hamingju með einn eitt 23ja ára afmælið snúllan mín.

Komin aftur í raunveruleikann!
Þá er hjúkkan komin aftur heim í raunveruleikann sem tók á móti henni með köldum blæstri og rigningu í Keflavík. Vélin lenti kl. 16:15 og mikið lá á að koma hjúkkunni heim enda þurfti hún að mæta í afmæli/brúðkaup sem hófst kl. 18. Allt tókst þetta á undraverðan hátt meira að segja með stuttu stoppi í tollinum. Jú jú ofurhjúkkan var aðeins utan við sig í fríhöfninni og keypti of mikið af tollskyldum varningi - en ljúfur starfsmaður tollsins skyldi þetta allt enda útskýrði hjúkkan fyrir honum að þetta var fyrir algjöran misskilning. Hún borgaði glöð tollinn af aukaflöskunni og hélt sem leið lá til Reykjavíkur. Þar sem ofurhjúkkan ber nafn með rentu var hún auðvitað búin að opna töskurnar, hlaða úr myndavélinni, klæða sig og sjæna fyrir veisluna á mettíma.
Veisluhöldin héldu svo áfram í dag þar sem litli fullkomni frændi hjúkkunnar hélt upp á 2ja ára afmælið sitt. Auðvitað koma hjúkkan með stóran og flottan pakka handa litla kútnum sem var hinn kátasti með gjöfina. Kvöldið er svo tekið í afslöppun og undirbúning fyrir námskeið sem hjúkkan situr alla næstu viku. Gleði fréttir helgarinnar eru auðvitað þær að Chelsea er dottið úr bikarnum og Arsenal gerði jafntefli - en mínir menn sigruðu með glæsibrag. Það er bara eitt að lokum Áfram Man Utd!!

A heimleid!
Nu er ofurhjukkan stodd a Ramada Heathrow hotelinu og er loksins lent eftir svakalegan flugdag. Gaerdagurinn for i ferdalagid til Lilongwe og thad var svo farid a faetur fyrir allar aldir i morgun enda for flugid for Lilongwe til Addis kl. 6 - sem er kl 4 heima a Islandi. Eftir 3 tima flug til Addis tok vid klukkustundarbid a vellinum thar til flugid til London lagdi af stad. Thetta flug millilent svo i Rom a leidinni til London og tok ferdalagid allt fra Addis um 9 og halfa klukkustund. Thad er vodalega gaman i flugvelum en thetta var alveg i thad mesta sem haegt er ad thola an thess ad snappa a aumingjans flugfreyjurnar. En allt gekk thetta mjog vel og lenti hjukkan algjorlega urvinda i London og dreif sig hid fyrsta a hotelid.
A morgun er svo dagurinn sem allir hafa bedid eftir - ju einmitt heimkoma hjukkunnar. Hun er audvitad kaffibrun og mjo eftir afrikupestina en kemur heim uthvild og glod. Svo er thad bara myndakvold vid gott taekifaeri. Bestu kvedjur fra London - er farin a hotelbarinn...

Strönduð eyja!
Dagurinn í gær fór í algjöra afslöppun enda voru ofurhjúkkan og ofurlæknirinn eitthvað slappar. Hjúkkan hafði ná sér í smá Malawi express og eyddi því talsverðum tíma á salerninu. En allt er gott sem endar vel og þessi hraðlest virðist vera farin framhjá. Systurnar fengu sér góðan göngutúr eftir strandlengjunni hér og létum þar við sitja hvað hreyfingu varðaði þann daginn. Fórum loks í kvöldmat til hjóna sem eru frá Zimbabve en búa hér í Monkey Bay. Í morgun blasti svo við nokkuð sérstök sjón við strandlengjuna. Nokkrum húsum fyrir neðan okkur strandaði eyja!!!! Já þetta er svona ísjaka vandamál í Afríku - þar sem stór hluti af eyju mest megnis gras og votlendi rifnar burt og strandar svo loks á nýjum stað. En þessar eyjur eru ekki vinsælar því þær taka landfestu á þessum nýja stað og valda leiðindum. Í dag á sem sagt að reyna að draga eyjuna aftur á flot og koma henni fyrir á öðrum stað. Veit ekki hvort við náum að sjá þetta gerast en ég vonast til þess.
Annars er stefnan tekin til Lilongwe á morgun þar sem bráðum líður að heimkomu hjúkkunnar. Í kvöld verður þjóðlegur Malawiskur matur á boðstólnum með tilheyrandi maísbúðingi og meðlæti. Þetta er mjög sérstakt allt saman.

Liwonde og Zomba!
Helgin fór í alveg hreint frábæra ferð til Liwonde þjóðgarðinn og enduðum svo á luxus hóteli í Ku Chawve sem er í Zomba. Í Liwonde var gist í skálum við vatn þar sem flóðhestarnir busluðu eins og þeir ættu lífið að leysa. Farið var í tvenns konar safari - annars vegar Game Drive sem var ökuferð um þjóðgarðinn í opnum jeppa og svo var farið á bát eftir ánni Shire og flóðhestarnir skoðaðir í ræmur. Lentum meira að segja í smá umferðaróhappi þegar við sigldum á einn flóðhestinn sem var að lura í kafi - hann var illa fúll og gaf skít í þessa ömurlegu túrista sem voru að trufla hann. Eftir að horfa á endalaust magn af dýrum vorum við orðnar þreyttar og skítugar og drifum okkur á luxus hótelið Le Meridien í Ku Chawe sem er í Zomba. Þar létum við þreytuna líða úr okkur á meðan við horfðum á Man City vs. Man Utd sem var í sjónvarpinu og teiguðum kalda drykki. Svo keyrðum við heim í dag með viðkomu á nokkrum mörkuðum og á sjúkrahúsinu í Mangoche (held að það sé skrifað svona). Fólk sem kvartar undan biðstofu og biðtíma á Íslandi ættu að sjá aðstæðurnar á þessum stað.
Eftir heimkomuna tókum við netta klukkustund í kraftgöngu um Monkey Bay þorpið og erum orðnar voða fitt og flottar. Á morgun er stefnan tekin á siglingu á Lake Malawi og meiri afslöppun. Enn sem komið er hjúkkan orðin afslöppuð og líður alveg frábærlega hér í Afríkunni.

Monkey Bay Malawi!
Jæja þá er hjúkkan komin með fast land undir fót eftir svakalegustu flugtíma sem hjúkkan hefur náð í gegnum tíðina. Allt flugið gekk vel fyrir utan einn sem varð svolítið fullur og æstur á leiðinni til Addis Ababa og ætlaði út úr flugvélinni. Hjúkkan hugsaði augnarblik um endalok lífs síns en svo náði Imovane víman yfirtökum og hún hélt áfram að sofa. Hjúkkan getur nú sagt stolt að hafa hjúkrað í háloftum. Einn farþegi veiktist um borð í vélinni og var því kallað eftir aðstoð hjúkrunarfræðings eða læknis ef einhverjir slíkir væru um borð. Hjúkkan var sú eina sem gaf sig fram og sjúklingurinn var nú ekki neitt alvarlega veikur - bara með flensu. Að hjúkruninni lokinni lagðist hjúkkan til svefns og svaf til Afríku.
Lovísa systir mætti svo galvösk á flugvöllinn í Lilongwe og tók á móti litlu systur. Kvöldið fór í öldrykkju og afslöppun og í dag fórum við svo til Cape Maclear í sólbað og skoðuðum markaðinn. Það vekur mikla athygli hér í Malawi þegar tvær hvítar konur birtast á bíl sem merktur er Iceida sem er merki Þróunarsamvinnustofnunar. Hvar vetna viknar fólk okkur og á markaðunum ætluðu innfættir næstum að éta okkur lifandi. En eftir smá shopping drifum við okkur heim og verðum með grillveislu í kvöld fyrir hina íslensku fjölskylduna hér í Monkey Bay. Helgin fer í ferð til Liwonde sem er þjóðgarður hér í Malawi og svo ætlum við til Zomba sem er líka í Malawi. Frekar fréttir af ferðlögum eftir helgi.

Angan gamalla ilmvatna!
Gleymdi ad tja mig um mjog ahugaverda upplifun sem atti ser stad i morgun. Thannig var ad um svipad leyti og hjukkan for i loftid til London foru tvaer velar til Las Palmas a Kanarieyjum. Hjukkan var nu med theim yngri er attu leid um flugvstodina a thessum tima, enda vildi svo skemmtilega til ad hun rakst einmitt a afa og ommur Super Svonu. En thau voru sem sagt ad leggja i ferd til Kanary. Thad "besta" vid thennan morgun var samt orugglega anganinn af uldnu og gomlu ilmvatni sem sveif yfir flugstodvarbyggingunni. Hjukkan settist nidur i fyrsta kaffibolla dagsins og fljotlega komu einmitt tvaer vinkonur og settust hja henni. "Ert thu ad fara til Kanary" spurdi onnur theirra fallega. "Nei" sagdi hjukkan "bara til Afriku". Thad tharf ekki ad fara fleiri ordum um thessa stund en tharna var hjukkan buin ad eignast vinkonur sem voru a leid i vetrarfri med felagi eldri borgara ur Keflavik. Hjukkan losnadi undan samt0lum vid vinkonurnar thegar hun reis a faetur og thurfi naudsynlega ad koma ser ut i flugvel. Af hverju getur thessi hjukka aldrei bara thagad...

London baby!
Hjukkan hefur sem sagt lokid fyrsta af thremur flugleggjum dagsins og bidur spennt eftir thvi ad komast i annan legg, sem eru bara nettir 12 timar og stemning. Undanfarna klukkustundir hefur hjukkan dundad ser vid ad horfa a folk, skoda i budir og dunda ser almennt thar til hun ma tekka sig inn i flugid til Addis Ababa. Eftir mjog gott flug fra Keflavik til London tok vid leitin ad Terminal 3, hjukkan er alltaf jafn bjartsyn og heldur ad allir flugvellir seu eins og Keflavikurflugvollur en svo er bara hreint ekki. Margra kilometra ganga tok vid og ad lokum komst hjukkan a rettan terminal. Gledin tok algjorlega yfir thegar hjukkan fann ser Burger King og snaradi i sig feitum Whooper med fronskum og tilheyrandi. Ad thvi loknu vard gledin enn meiri thvi thad er Starbucks vid hlidina a Burger King og hjukkan var ekki lengi ad panta ser storan Caramel Macchiato. Nu situr hun i djupsteiktri koffin og sykurvimu og er hin katasta. En nog af ruglinu i bili - bid ad heilsa ollum heima.

Farin af klakanum!
Eftir nokkrar klukkustundir leggur ofurhjúkkan land undir fót og flýgur á vit ævintýranna í Malawi. Það er búið að vera nóg að gera við undirbúninginn og því er stefnan tekin á mikla og yndislega afslöppun í landi fíla, nashyrninga og flóðhesta. Vona að þið hafið það sem allra best á meðan ævintýraþráin fær að njóta sín. Kannski hendir maður inn smá ferðalýsingu ef það er til tölva með nettengingu á svæðinu.

SuperBowl hittingurinn og tónleikar!
Mikil stemning var á Kambsveginum í gær þegar hinn árlegi stóríþróttar atburður átti sér stað. Menn skiptust nokkuð ójafnt í fylkingar og þeir sem héldu að það væri eitthvað fallegt við það að halda með undirmanganum geta bara bitið í það súra epli. Svana, Höskuldur og hjúkkan voru þau einu sem sáu ljósið allan tíman enda skilaði okkar maður Tom Brady sínu og Patriots unnu leikinn. Gestirnir hurfu til síns heima um kl. 3:30 og þá tók svefninn við sem var svo rofinn í morgun af sjúkraþjálfaranum sem átti lausan tíma í lengingu.
Hápunktur dagsins í gær voru samt tónleikar Kórs Langholtskirkju og flutningurinn á Requiem eftir Hreiðar Inga. Þvílíkar tilfinningar sem voru í salnum og það hefur sjaldan reynt jafn mikið á mann að grenja ekki yfir verki þegar maður er að syngja það á tónleikum. Enda var Hreiðar Ingi hylltur mikið í lok og átti það fullkomlega skilið. Hann fær rokkstig dagsins!
Nú heldur undirbúningur fyrir Malawi ferðina áfram enda bara tveir dagar til stefnu.

Allt að bresta á!
Það fer allt að bresta á í lífi hjúkkunnar þessa dagana. Eftir nokkuð upptekna viku er stefnan tekin á enn uppteknari helgi þar sem markmið hjúkkunnar er að sem flestir fái að njóta samvistar með henni. Í kvöld eru það hjúkkurnar, annað kvöld eru það beibin og svo á sunnudagskvöldið er það svo hinn árlegi Superbowl Sunday!! Þess á milli er planið að renna í svona eins og eina tónleika og auðvitað má ekki gleyma tennisæfingunni. Svo eru ekki nema 5 dagar þar til hjúkkan leggur land undir fót og skellir sér til Malawi í Afríku. Flugmiðinn er búinn að skila sér og nú er það bara að fara að gera lista yfir hluti sem maður ætlar að taka með sér. Hjúkkan verður bara þreytt við upptalninguna á því sem eftir er að gera þannig að nú ætlar hún að fá sér blund.

Hamingjusamur bíll!
Nú hefur Honduhelvítið tekið gleði sína á ný enda kyngir niður snjónum. Eftir tregafull samtöl við bílinn sá hann hag sinn bestan í því að druslast í gang - ellegar hefði næsta stopp hjá honum verið á einhverri bílasölunni. En það er svo sem best að vera ekki með miklar yfirlýsingar þar sem druslan fór í gang einn dag á þunglyndinu og tók svo engan frekar þátt í þessu öllu.
Kóræfingin í gær sló hjúkkuna svo aldeilis út að hún svaf yfir sig í morgun og mætti allt of seint í vinnuna. Þessir dagar þar sem maður sefur yfir sig er maður alltaf einu eða tveimur skrefum á eftir deginum - úff hlakka til að komast aftur heim í sófann.

Þunglyndur bíll!
Hondukrúttið er að ganga í gegnum erfitt þunglyndi ásamt gífurlegu mislyndi þessa dagana. Tilgátur hafa verið uppi um hvort Hondan haldi að hún sé jeppi og missi sig úr hamingju þegar það snjóar og frystir - en þegar svo leysir leggst litla krúttið í mikla tilvistarkreppu og neitar að fara í gang, nema þegar henni hentar. Svo er mál með vexti þessa dagana og tilfinningar í garð bílsins verða sífelld minni af hálfu hjúkkunnar.
Niðurtalning fyrir Superbowl hittinginn er hafin og fólk farið að mynda sér skoðanir á liðunum sem eru að keppa. Auðvitað heldur hjúkkan með New England Patriots enda mikill föðurlandsvinur. Inga megabeib er með einhverja meinloku og er farin að hvetja Eagles en við sjáum hvað setur á sunnudaginn.
Lítið annað að frétta en áðan sá ég mann labba upp Kambsveginn og á leið sinni týndi hann tómar flöskur og dósir úr runnum nágranna minna. Hvað getur maður sagt annað en að sumir eru bara sérstakir! Vinnan kallar og strætó er raunin þar sem honduhelvítið er í fýlu!

Sigur á syndrominu!
Ofurhjúkkan hefur loksins náð að sigrast á hinum illvæga Fríðu-syndromi sem lýsir sér best í alls kyns óhöppun og almennri utangáttun. Þessar síðustu vikur hafa verið einstaklega einkennilegar hjá hjúkkunni og hefur nú varla vitað hvort hún væri að koma eða fara. En nú er öldin önnur og stefnir í prýðilega viku sem endar á atvinnu Superbowl partýi hér á Kambsveginum. Það stefnir í met þátttöku í sturtum-niður-í-hálfleik athöfninni og ekkert nema steming um það að segja. Sunnudagurinn verður mjög magnaður því fyrr um daginn verða tónleikar hjá Kór Langholtskirkju þar sem hjúkkarn brýnir rausn sína að miklu dugnaði. Á dagskránni eru tvö æðisleg verk, þar af annað eftir Hreiðar Inga sem er alveg frábært. Sem sagt allir að mæta á sunnudaginn 6. febrúar í Langholtskirkju!
Tennisæfingin var tekin með trompi í morgun þar sem sjaldséðir íþróttarhæfileikar hjúkkunnar náðu að blómstra. Þjálfarinn bauð upp á lausa velli til æfinga í miðri viku - alltaf laust milli 6 og 10 á morgnana!! Ok í fyrsta lagi þá benti ég honum á að það gengur bara einfaldlega ekki upp í lífi hjúkkunnar söku geðprýði í morgunsárið og í öðru lagi telur hjúkkan það einfaldlega vera brot á mannréttindum að stunda íþróttir fyrir 10 á morgnana.

Ofurklaufinn!
Þessir síðustu dagar hafa einkennt mikinn klaufaskap hjá ofurhjúkkunni. Föstudagskvöldvaktin fer í bækurnar sem "mest-utan-við-sig" vakt áratugarins og mátti hjúkkan bara þakka fyrir að komast heil heim úr því bullinu. En svo hélt þetta áfram alla helgina og dagurinn í dag toppaði snilldina í hjúkkunni. Í dag var hjúkka þriðja hjólið á Neyðarbílnum (sjúkrabíll með lækni) og ætlaði nú að afsanna ljóskutakta föstudagskvöldsins. Með orðsporið að veði mætti hún spræk og frökk á slökkstöðina og fékk líka þennan fína galla til að spóka sig um í það sem eftir leið dags. Fljótlega fóru leikar að hressast og útkall kom á bíllinn. Allir voða kúl, spruttu af stað og komust heilir út í bíl og á áfangastað. Þar gekk allt vel og svo var allur mannskapurinn + sjúklingur að koma sér fyrir í bílnum til að fara á sjúkrahús. NEMA HVAÐ þá tók ofurhjúkka sig til og ætlaði aldeilis að hoppa létt á fæti inn í sjúkrabílinn. Með þessum tilþrifum tókst hjúkkunni að skalla hurðarkarminn all hressilega og er með þessa fínu kúlu á hvirflinum. Kúlið rétt hékk á línunni en þar sem engin einkenni heilahristings komu fram var talið óhætt að láta ekki athuga ástand hjúkkunar frekar. Eftir þennan skell fór nú hjúkkan aðeins varlegra og var ekki með neina sýningar við það að fara inn og út úr sjúkrabílnum. EN svo kom að því að hjúkkan var að drífa sig út úr bílnum og skallaði þá sama hurðarkarm en nú á útleið!!!! Sumir eru bara fæddir klaufar og maður verður að fagna klaufanum í sjálfum sér. Þrátt fyri þetta allt tókst hjúkkunni að klára vaktina án þess að skaða sjálfa sig frekar - og svei mér þá ef kúlið er ekki allt að koma tilbaka.

Morgungleði!
Þeir sem einu sinni hafa hitt ofurhjúkkuna snemma morguns og þá sérlega fyrir morgunmat vita flestir að besta leiðin til þess að nálgast hjúkkuna er að fara varlega að henni. Ekki það að maður sé eitthvað morgunfúll en þá fáu daga sem hjúkkan þarf að hefja störf kl. 07:30 ber að nálgast hana með mikilli varúð og varfærni. Morguninn í morgun var einn af þessum dögum og sem vitni (sjá frásögn af hlunkinu) byrjaði dagurinn ekkert sérlega vel. Þrátt fyrir hrakfarir á leið sinni til vinnu var hjúkkan búin að ákveða að láta þetta verða góðan dag með öllu tilheyrandi. Hún bauð öllum blíðlega góðan daginn sem voru komnir til vinnu og óskaði næturvaktinni góðs svefns. Eftir góðan morgunfund lá leið hjúkkunnar inn í eldhús til að fá sér smá morgunverð. Rúnstykkið var smurt af mikilli snilld, annar helmingurinn með osti, smurosti og gúrkum og hinn með lifrarkæfu. Kakómaltið var dregið fram og allt var þetta lagt á borðið beint fyrir framan morgunblaðið sem hjúkkan hafði stillt upp til að lesa með morgunmatnum. Hún rétt brá sér til hliðar að sækja mjólk í kakómaltið og þegar hún var við að setjast kemur aðsvífandi samstarsfkona hennar. Allir vinir og hjúkkunni farið að hlakka til að eiga góða morgunstund. NEMA HVAÐ haldið þið ekki að samstarfskonan hafi ekki bara snarað til sín blaðinu og byrjað að lesa það eins og þetta væri sjálfsagðasti hlutur í heimi!!!!! Aumingjans hjúkkan kunni ekki við að tjá sig um málið heldur luraði og nartaði í rúnstykkið þar til hin konan hafði lokið lestri sínum. Þá var öll stemningin horfin og momentið algjörlega ónýtt. En hjúkkan er hugulsöm og hjartahlý og lét þetta ekki skemma fyrir sér daginn.

Hlunkaðist á rassinn!
Þessi fáu orð lýsa mjög vel þeirri atburðarrás er átti sér stað í strætisvagnaskýlinu í morgun. Jú eins og sannri ofurhjúkkur ber þá lá leiðin í vinnuna með Leið 5 í morgun. Kl. 07:10 skreið hjúkkan út af heimili sínu og dreif sig sem fætur toguðu upp á stoppistöð. Allt lék í lyndi og hjúkkan hafði góðan tíma þar til vagninn átti að koma. Gerðust á svakalegir atburðir - hún steig inn í skýlið og hlunkaðist svo beint á rassinn. Hálkan hafði betur og eftir lá hjúkkan bjargarlaus á svellinu - með illt í mjöðminni, báðum höndum og baki. En það var að duga eða drepast og drífa sig á fætur til að halda kúlinu. Sem betur fer var engin vitni af þessu hlunki og hjúkkan gat stolt stigið upp í Leið 5 og komið sér í vinnuna.

Ofboðslega þurr!
Ofurhjúkkan tók á honum stóra sínum í gær og fór í snyrtivöruverslun. Þessar verslanir hræða úr manni líftóruna og afgreiðslukonur í svona búðum geta verið stórhættulegar. Um leið og maður kemur inn í svona verslun byrja þær að sveima í kringum mann og ef maður hefur ekki fullkomlega á hreinu hvað manni vantar getur allt farið í tómt tjón. Eftir að hafa farið yfir það í huga hvaða nauðsynjar vantaði fór ég með fullan huga af kjarki inn í verslunina. Þetta gekk vel ég fann afgreiðslukonu og rúllaði út úr mér hvað það væri sem við vantaði. Hluti af því sem vantaði var andlitskrem. Þetta er eitthvað sem maður kaupir á svona 3ja ára fresti og heldur sig jú yfirleitt við saman sullið. Nei afgreiðslukonan hélt nú ekki - hún leit snökkt framan í mig og horfði um stund. Loks sagði hún "þú ert alveg ofboðslega þurr í húðinni - ertu dugleg að nota krem og aðrar vörur"... Nú kom fát á ofurhjúkkuna sem er einfaldlega ekki sú duglegasta í bransanum í þessum málum. Afgreiðslukonan var búin að missa alla trú á þessum kúnna og gerði sitt besta til að koma að manni alls konar möskum, kremum, hreinsimjólkum og þess háttar bulli. En ofurhjúkkan stóð föst á sínu og komst út með einungis það sem hún ætlaði sér að kaupa. Glöð og ánægð í hjarta gekk hún út úr Kringlunni vitandi að nú þarf ekki að heimsækja snyrtivöruverslun aftur næstu 3 árin.

Ofurhjúkka í lengingu!
Það er margt sem drífur á daga ofurhjúkkunnar og sífellt verður hún sér um nýjar upplifanir. Dagurinn í dag var engin undantekning í þessu máli. Eftir dágóðan sprett á slysadeildinni lá leiðin til sjúkraþjálfarans sem er að rembast við að koma bakinu í samt lag. Ég er reyndar komin á þá skoðun með þann annars ágæta mann að Man Utd aðdáendur eru fólk sem örðum þykir gaman að pína og pinta. En sem sagt eftir mikið hnoð og hamagang ákvað maðurinn að prófa nýjan meðferð á bakdruslunni sem virðist ekki vera að svara hinni meðferðinni nægilega vel. Hjúkkan var látin leggjast á bekk þar sem hún var óluð niður yfir bringu og mjaðmir og svo hófst eitthvað alveg nýtt. Jú bekkurinn fór að færast í sundur þannig að neðri hluti líkamans togaðist frá efri hluta líkamans. Þetta er mjög einkennilegt en auðvitað bað ég manninn um að bæta á mig nokkrum centimetrum - maður vill nú ná 1.70m á hæð ;) Sem sagt eftir nokkrar svona meðferðir verður ofurhjúkkan orðin hávaxin og grönn :)
En hvað knattspyrnuna snertir verð ég að segja að bakið er orðið breytt eftir síðustu helgi og þær baunir sem maður þarf að þola frá samstarfsfólki sínu. Jú jú Man Utd gerði jafntefli við Exeter (lið sem engin veit hvaðan kemur) - en það var bara til að varpa ljósi á það lið. Við neglum þá í næstu umferð.

Ofurhjúkkan á leið til Afríku!
Í gærkvöldi tókst ofurhjúkkunni að vinnabug á ákvörðunartökuóttanum og bóka sér flugmiða til Malawi í Afríku. Lovísa systir sem vinnur við það að bjarga mannslífum í Malawi óskaði þess svo heitt að hjúkkan kæmi í heimsókn að ekki var annað hægt en að láta undan. Flugið verður tekið til London að morgni 9. feb og svo um kvöldið liggur leiðin til Malawi með stuttu stoppi í Addis Ababa. Svo er það bara að chilla, horfa á fílana og hafa það gott þar til 18. feb að stefnan er tekin heim til íslands. Þetta verður ofboðslega gaman og spenningurinn er heilmikill. Bólusetningar gegn útlendum pestum fara fram á fimmtudaginn næsta og þá verður sárt að vera ég. En sem sagt er ferðahugurinn farinn að láta á sér kræla og stefnir í frábæra ferð.

Koffínvíma!
Þegar þetta er skrifað ef ofurhjúkkan undir áhrifum of mikillar koffínneyslu á allt of skömmum tíma. Málið er að vaktin byrjaði rólega um hálf fjögur leytið í gærkvöldi og allt var bara svona líka ánægjulegt. Pínu þreyta í skrokknum eftir fimmtugs afmæli kvöldið áður en það stöðvar lítið tennis ástundunina þannig að gellan var mætt í tennis kl. 11:30 í morgun. Svo tók við bakaríið og smá blundur fyrir kvöldvaktina. Um miðja vakt kom í ljós skortur á mönnun á næturvaktinni og var hjúkkan svo blinduð af eigin verðleikum að það var auðvitað ekkert mál að vera áfram til morguns. Þetta gekk vel framan af en svo tók þreytan sinn toll og nokkrar ferðir voru gerðar að kaffivélinni á kaffistofunni. Yfirleitt er þar boðið upp á ódrekkanlegan andskota en í þetta skiptið var blandan bara ansi góð. Þetta varð til þess að 4 bollar voru teknir á hálftíma og nú situr hjúkkan og nötrar í koffínvímu. En nú er farið að glitta í lokin á vaktinni og sængin farin að færast manni nær. Svo er bara spurningin hvort maður nái að vinna úr koffíninu áður en beddinn kallar.

Boltinn!
Var að horfa á leik minna manna í Man Utd í gærkvöldi þar sem þeir áttust við Tottenham Hotspurs. Þeir sem mig þekkja vita sennilega flestir að ég er nú frekar tapsár manneskja og tek því illa þegar mér finnst hallað á aðra en mitt eigið lið. Í gærkvöldi fór frækinn hópur fólks sem skiptist í tvær fylkingar annars vegar Utd og hins vegar Tottenham að horfa á leikinn. Ég verð nú reyndar að viðurkenna ósigur minna manna í leiknum enda væri annað óíþróttarmannslegt. Ef mínir menn hefðu skorað markið sem var ekki dæmt væri ég ekki svona auðmjúk í dag ;) Sem sagt vil ég óska Tottenham mönnum til hamingju með sigurinn í gær og vona að þeir komi ekki til með að nota þetta gegn okkur í rauðu treyjunum ;)

Annállinn!
Árið 2004 fer í bækurnar sem eitthvert skemmtilegasta ár í lífi ofurhjúkkunnar. Vinir og vandamenn settu sitt mark á árið, þá sérstaklega þeir sem fluttu til eða frá landinu. Elsta systir tók sig til og fór að bjarga mannslífum í Malawi í Afríku um miðbik ársins og verður þar næstu tvö árin. Fljótlega eftir brottflutning hennar fór að bera á söknuði og ákveðinni tómleika tilfinningu en netið bjargar miklu og ekki mikið mál að ná í skottið á henni á msn. Jóhann flugfoli með meiru flutti heim eftir alltof langa dvöl erlendis og tóku við endalausir hittingar á hinum og þessum knæpum bæjarins með góðum hópi af vinum sem varð til úr mörgum áttum. Jóa hjúkku vinkona situr sem fastast í Svíþjóð og er saknað mikið enda var kaffivélin á heimilinu skýrð í höfuðið á þessari yndislegu vinkonu.
Vinnan tók sinn toll á árinu og held ég að fleiri stundum hafi verið eytt á slysadeildinni en á eigin heimili ofurhjúkkunnar - en það er nú bara þannig þegar maður er í fullri vinnu. Samningafundir í húsnæði Ríkissáttarsemjara voru eitt að því nýja sem ofurhjúkkan prófaði á árinu, ásamt reykköfun með tilheyrandi vinstri leit og óhreinindum. Í vinnunni elfdust mikil vináttubönd milli nokkurra vel valdra ofurhjúkka og þau verða seint rofin. Eftir því sem tíminn líður verða sífellt fleiri samstarfsmenn vinir manns og það er ekkert nema yndislegt enda getur maður aldrei átt of mikið af góðum vinum.
Heimilishaldið var með sínu móti og sífelld ferðalög ýmist hjúkkunnar eða hennar nánasta voru áberandi. Nokkrar ferðir voru farnar saman og ber þar að nefna prýðilega ferð til Prag að ógleymdri yndislegri viku í París. Köbenferð hjúkkunnar ásamt öðrum ofurhjúkkum stendur upp úr hvað varðar mestu snilldar hópferð ársins. Astoria hópurinn sló í gegn meðal sjálf síns með endalausum athugasemdum um líkamsstarfssemi æskilega sem og óæskilega.
Stefnan á nýju ári er að gera enn betur og njóta lífsins til hins ítrasta. Auðvitað ætlar maður alltaf að vinna í sjálfum sér til að gera sjálfan sig að betri manneskju og styrkja tengsl við vini og vandamenn. Kannski maður stefni líka að því að vinna ekki alveg jafn mikið og undanfarin - en sem vinnualki er erfitt að gefa svona loforð. Mottó ársins er að lofa sér ekki neinu - því það veldur því bara að maður verður fyrir vonbrigðum með sjálfan sig.
Að lokum vil ég óska öllum vinum og vandamönnum gleðilegs nýs árs og vona að þetta ár færi ykkur öllum hamingju og vegsemd.

Yndisleg kvöldstund!
Þetta er besta lýsingin á líðandi kvöldi hjá ofurhjúkkunni. Þar sem gamlir og góðir vinir hafa verið vanræktir síðastliðin vetur vegna anna var ekki annað hægt að en hitta gamla góða hýrahópinn og hækjurnar. Fórum sem sagt á Sólon þar sem margur sannleikurinn kom í ljós. Meðal annars var það hversu mikið er hægt að hlægja af takmarkaðri getu annars fólks þegar kemur að þjónustuhæfileikum. Einnig kom upp mjög víðáttu mikil og margslungin umræða um líkamsstöðu samkynhneigðra karlmanna við göngu að ógleymdum endurskipurlagningum Gulla í versluninni. Gulli fær rokkstig dagsins fyrir einstaka skipurlagningar hæfileika sem fengu sín greinilega notið í verslun Guðsteins í dag. Það er eiginlega þess virði að kíkja við í búðina á morgun og líta dýrðina augum. Mikið var flissað, blikkað og svo auðvitað knúsað í tilefni af því að árið er senn að líða undir lok. Merkilegasta orð kvöldsins átti Héðinn fv. fréttamaður - orð dagsins er orðsifjar!

We have a breather!
Ofurhjúkkan ákvað að láta ekki þessi leiðindarveikindi ná tökum á jólahátíðinni og skellti sér því í bíó í gærkvöldið ásamt annarri ofurhjúkku og einni hetju. Allt leit vel út fyrir utan mannþröngina sem var í anddyri kvikmyndahússins sem leistist upp um leið og hungraðir bíóáhugamenn komust leiðar sinnar í salinn. Ofurhjúkkurnar tvær fengu sér sæti með laust sínum hvorum megin við sig - you need your space. Nema hvað þá fyllist fljótlega salurinn og lítið er um laus sæti þannig að ung stúlka sest í sætið við hliðina á undirritaðri. Ég gleymdi reyndar að taka það fram að myndin sem njóta átti var engin önnur en Ocean´s Twelve með ofurhönkunum Pitt og Clooney!!!! Aníhú var þetta einhver mesta snilld þessi mynd en ég mæli með henni fyrir alla sem vilja njóta aulahúmors og góðs útsýnis ;) En snúum okkur aftur að gellunni sem sat við hliðina á ofurhjúkkunni. Samskipti milli manna í kvikmyndahúsum erum í lágmarki en þessi ágæta stúlka andvarpaði eins og hún væri að erfiða í gegnum alla myndina. Ég veit að Pitt og Clooney eru alveg hrikalega flottir í myndinni en - VÁ það voru engin smá andvörp! Hvað er líka málið að vera einn í bíó og andvarpa eins og gömul kona? Þetta er allt annað mál ef hún hefði nú kannski verið með einhverjum öðrum í bíó og andvörpin af öðrum toga ;) Farið varlega í hálkunni, gætið ykkar á flugeldum og borðið varlega af salta kjötinu.

Jólin í ár!
Þessi jól verða í minningunni tengd nokkrum hlutum þ.á.m. kvefið dauðans, bólu sem hefur sér póstnúmer, mikið af spilum, mikið af mat og enn meira af ostum. Já það er ekki hægt að segja annað en að það hafi farið nokkuð vel um mann þessa síðustu daga. Vaknaði á Jóladagsmorgun í tómum leiðindum með barkabólgu eins og litlu börnin. Sökum þess hafa jólin eiginlega einungis farið fram á sófanum, ýmist hér eða hjá foreldrunum. Mesta skúffelsið var þó að komast ekki á jólaball Milljónamæringanna sem var á Sögu í gær - alveg er ég viss um að í ár hafi ballið ekki verið jafn skemmtilegt og áður.
Ætli framkvæmd dagsins miði ekki að því að koma sér út í apótek og kaupa sér eitthvað stíflulosandi og verkjaminnkandi. Annars bið ég ykkur þessa vikuna um að halda áfram að fara varlega í salta kjötið en líka passa ykkur á flugeldunum.

Aftansöngur á slysadeildinni!
Sökum þess að ofurhjúkkan var á kvöldvaktinni í kvöld var aftansöngurinn sunginn inni á kaffistofu og á gangi milli sjúklinga. Sú hefð hefur verið föst í lífi ofurhjúkkunnar s.l. 12 ár að syngja í messu kl 18 á aðfangadag og því tók hún lagið með útvarpinu. Ekki var laust við læviblandnar tilfinningar þegar RUV hringdi jólin inn og bauð landsmönnum öllum Gleðileg jól. Mikið annríki var á deildinni enda eins fáir að vinna og komist er af með en jólaskapið var alltaf skammt undan. Vaktinni lauk og eftir stutt stop í Dalalandinu lá leiðin heim á Kambsveginn í pakka og annan glaðning. Nú er svo komið að allir pakkar hafa verið opnaðir, kveikt er á kertum og stefnan tekin á sófann. Því miður var engin bók í jólapakkanum í ár þannig að maður kannski drífur sig í að klára eitthvað af jólabókum fyrri ára.
Að lokum vil ég óska vinum og vandamönnum nær sem fjær Gleðilegra jóla. Hafið það sem allra best yfir jólahátíðina en passið ykkur á salta matnum ;)

Andleysi!
Andleysi er það sem hrjáir hjúkkunar í augnarblikinu. Hún nennir ekki neinu en nennir samt ekki að gera ekki neitt! Jólaundirbúningurinn er langt á veg kominn og í raun og veru á bara eftir að strauja jólarúmfötin og pakka inn gjöfunum. Það er kannski ágætt að eiga ekki meira eftir þar sem bakið fór í bakkgír á fimmtudaginn og hefur eiginlega bara verið til leiðinda eftir það. En lítill jólasveinn kom færandi hendi með þetta líka fína bakbelti og þá varð kátt í höllinni. Dagarnir fram að jólum fara í vinnu enda á maður alla vikuna og aðfangadagskvöld líka. En málið er bara að halda góða jólaskapinu og borða eitthvað af þessum jólasmákökum sem maður hefur verið að bakstra við að baka.
En hvað sem líður og bíður er spáð hvítum jólum og vonandi helst sú spá. Nú hugsa bara allir saman um snjóinn!

Viðreynsluaðferðir dauðans!
Eftir erfiðan dag en góða tónleika dreif hjúkkan sig á Ölstofuna að spjalla við aðra hjúkku. Við fundum okkur sæti á góðum stað og töldum okkur vera öruggar frá almennri ölvun og einmannaleika sem virtist hrjá flesta er inni á staðnum voru. Fljótlega fór að bera á því að verið væri að gefa okkur auga en við létum það ekki trufla okkur heldur héldum áfram að tala saman. Svo bar að fyrsti viðreynari kvöldsins hafði sig upp í að hlamma sér aðeins of nálægt hinni hjúkkunni og vildi endilega vita hvað við værum að tala um. Honum var pent bent á að það kæmi honum ekki við - honum væri velkomið að sitja þarna ef hann ætlaðist ekki til þess að við töluðum við hann. Leið svo og beið og spjallið hélt áfram og viðreynaranum ekki veitt nein athygli. Að lokum sofnar hann þannig að við vorum nú nokkuð ánægðar þar sem hann var alla vega til friðs í þessu ástandi. Kemur þá aðsvífandi viðreynari #2 sem var nú öllu fjörugri en sá fyrri og hélt að hann kæmist langt á feimninni. Var með alls konar afsakanir um það hvernig hann kynni ekki að reyna við konur og fleira - þar sem pirringurinn vegna viðreynara 1 var enn mikill fékk #2 litla samúð hjá hjúkkunum. Í því kemur aðsvífandi vinur viðreynara #2 sem virðist einmitt vera enn leiðinlegri heldur en hann. Viðreynandi #2 ætlar að gera sig stóran og nær að hella úr fullu glasi af einhverju sulli í kók og það beint á buxurnar hjá ofurhjúkkunni. Sem sagt nú er maður orðinn aðeins meira en nettpirraður og það að auki með blauta skálm á buxunum. Viðreynandi #2 og vinur hans voru hér með snarlega sendir á brott. Augnarbliki síðar birtist viðreynandi #3 og viðreynandi#1 fer að rumska. #3 er bent á að þetta sé einfaldlega ekki rétta krádið að reyna við og einn sé nú þegar búinn að hella yfir okkur drykknum sínum og annar sofna (bent á #1). Í því vaknar #1 og ælir á gólfið við hliðina á okkur!!!!!!!! #3 heldur nú að hann eigi allan sjénsins þar sem hann hvorki ældi né hellti á okkur - en hann er svo illa aumkunarverður að ekki var talin ástæða til að ræða frekar við hann. Eftir allt þetta var nú klukkan orðin margt og dauðþreyttu og út viðreyndu hjúkkurnar drifu sig heim.

Gamlar minningar!
Þar sem ég sat í strætó í morgun á leið minni til vinnu vöknuðu gamlar og misgóðar minningar frá menntaskólaárunum. Fyrir framan mig sátu tvö ungmenni sem voru að renna yfir glósur og bera saman bækur sínar fyrir próf í þýsku. Ég gat ekki annað en fallið í nostalgíukastið yfir þessari sýn þar sem manni finnst það hafa verið í gær sem menntaskólaárin voru í hámarki. Tal ungmennanna leiddist að afturbeygðum sögnum og öllu því sem þýsk málfræði hefur upp á að bjóða og þá kom önnur hugsun fram í samt frekar þreyttum hjúkkuhuga. Ég gæti ekki fyrir mitt litla líf bjargað mér í dag með því að telja upp afturbeygðu sagnirnar í þýsku og þó er ég með stúdentspróf í þýsku! Þetta er auðvitað ekkert nema hrein synd og skömm að því að viðurkenna hversu lítið situr eftir af námsefni menntaskólans. En fljótlega varð ég glöð aftur þar sem ég áttaði mig á því að ég hef meiri not fyrir þar sem ég lærði í hjúkrunarfræðinni og hver veit nema eitthvað að menntaskólaviskunni hafi gagnast manni í gegnum tíðina ómeðvitað. Glöð í bragði fór ég því á vaktina og rúllaði upp allri minni helstu kunnáttu á sviði hjúkrunar og gerði það auðvitað með stæl eins og ofurhjúkku einni er lagið.

Í góðum gír eftir helgina!
Já ofurhjúkkan er í mjög fínum gír eftir þessa annars fínu helgi. Þar sem í ljós kom snemma í vikunni að hjúkkan yrði skilin eftir á klakanum yfir helgina var ekkert annað að gera en að njóta hennar í botn. Vinnan tók reyndar drjúgan hluta af helginni en það kom ekki í veg fyrir smá jólaskrall ásamt vinnufélögum enda um árlegt skrall að ræða. Kvöldið var fínt - allir vinir á Rex og svo var farið að dansa á 22. Þar lenti ofurhjúkkan í því að halda að einhver væri búinn að stela töskunni þannig að eftir mikla fagnaðarfundi við töskuna þegar hún fannst ákvað hjúkkan bara að koma sér heim í ból - enda öll stemning löngu týnd við leitun að töskunni.
Laugardagurinn kallaði á ekta danskar æpleskiver hjá Ola og Helene í Kópavoginum. Þetta er enn einn yndislegi siðurinn sem danir hafa komið með til landsins - algjört lostæti og við Svana vorum sammála um það að við yrðum aldrei aftur mjóar. Svo var það kvöldvaktin þar sem einhver mesta snilld kvikmyndasögunnar var litin augum. Jú þetta er auðvitað stórmyndin Baywatch - Hawaiian wedding. Þarna komu aftur fram í dagsljósið stjörnurnar úr þessari snilldar þáttarröð, Pamela og Carmen voru auðvitað á staðnum að ógleymdri hetjunni sjálfri David Hazzelhoff (aka Mitch Bucannon). Algjör snilldar mynd og virkilegt lostæti fyrir augað! Sunnudagurinn fór svo í enn meiri vinnu og loks snilldar aflsöppun að henni lokinni. Varð reyndar smá reið yfir leiknum en það rann af um síðari hlutar seinni hálfleiks.

Hjúkrunarfræðingar eru bestu skinn!
Samkvæmt hinum virta fréttamiðli visir.is eru hjúkrunarfræðingar ein sú heiðarlegasta stétt sem fólk þarf að hafa samskipti við. Þetta kemur fram í þessari fréttaskýringu og tek ég undir það með stolti. Hjúkrunarfræðingar eru lykillinn að velferð mannkynsins þó svo að við þrífumst á veikleikum annarra þá viljum við alltaf reyna að leysa málin á sem farsælastan hátt. Svo erum við líka almennt brosmildar og glaðværar upp til hópa.

Hvert fór jólaveðrið?
Nú er ég alveg bit!! Rankaði við mér um kl. 11 í morgun til þess að fara í tennis, sem er ekki frásögum færandi, nema hvað að það var eiginlega bara enn dimmt úti! Rignigin barði á fersku og nývöknuðu andlitinu er ég hljóp út í bíl og brunaði sem leið lá í Kópavoginn. Að tennisæfingunni lokinni tók við enn verra veður þannig að ég fór í loftköstum aftur út í bíl og heim. Sökum veðurs er stefnan tekin á sófann í dag, er reyndar illa svekkt út í stöð2 því þeir eru búnir að loka fyrir aðganginn sem ég hafði án þess að vera áskrifandi. Þetta er mjög illt plott hjá þeim - maður fékk nýjan afruglara og allir ánægðir. Ekki versnaði ástandi þegar upp kom að stöð2 og sýn voru ótrufluð og kárnaði nú gleðin hjá hjúkkunni. Nú er sem sagt búin að koma manni á bragðið að horfa á ofurþætti s.s. nágranna og annað eðalefni og þá loka þeir fyrir aðganginn!!! Eftir sit ég með fulla skál af jólasmákökum og læt mér nægja að horfa á gamlan Bond á Skjá einum.

Vondi strætóbílstjórinn!
Þar sem ofurhjúkkan var á leið sinni heim í góðum fíling að syngja jólalög varð á vegi hennar mjög viðskotaillur strætóbílstjóri. Sem góður bílstjóri á maður að halda sig til hægri og til að víkja fyrir hraðskreiðari bíl setti ég stefnuljósið á, kíkti til hliðar og renndi svo Hondukrúttinu mjúklega yfir á næstu akrein. Allt í einu er kominn strætisvagn í skottið á krúttinu og það með látum og blikkandi háu ljósunum. Jú ég hafði sem sagt orðið á vegi þessa viðskotailla vagnstjóra sem ákvað að taka pirring sinn á lífi sínu út á mér. Ekki nóg með það þá skipti síðan strætóinn yfir á fráreyn og gaf í - til þess eins að reyna að hitta á poll og ausa yfir mig vatni. Nú fauk svolítið í mitt annars friðsæla hjarta og ég jók hraðan þannig að skvettið fór ekki yfir krúttið. Ég þakkaði þessum asna pent fyrir mig með léttu flauti og gott ef ákveðinn handarmerki voru ekki gefin líka. Ég veit ekki hvað þessi fúli strætóbílstjóri heldur að hann sé en við erum ekki vinir - svo mikið er víst.

Ofurþreytt ofurhjúkka!
Þessi síðasta vika fer í bækurnar sem einhver sú klikkaðasta á mínum vinnustað. Þökk sé hálkunni og samstarfsfólki mínu verður helmingur af Reykvíkingum í gipsi á jólunum. Það var farið að sjá á fegurð ofurhjúkkunnar þegar líða tók á vikuna en þetta er allt að komast aftur í lag. Svona vikur kenna manni að njóta helgarinnar og þess að vera í fríi. Föstudagskvöldið var mjög huggulegt, byrjaði á kvöldverði á Vegamótum (sem átti eftir að draga heilmikla meltingu á eftir sér), tónleika hjá mótettukórnum og loks nokkrir kaldir á Ölstofunni ásamt nokkrum ofurhjúkkum. Heilmörg sms voru send í þágu annarra og mikið var helgið.
Jólaundirbúningurinn var í hávegi hafður í dag þar sem 3 sortir af smákökum eru komnar í bauka. Nú á bara eftir að henda saman í nokkrar tegundir í viðbót og þá er allt klárt fyrir heimsóknir. Kvöldið snýst um afslöppun, sófann og smá kúristund enda verður maður að vera ferskur í tennisinn á morgun.

Háir hælar í hálku!
Ofurhjúkkan hefur komist að því að það þýðir ekkert að hætta að vera gella þó svo að smá hálka hrjái borgarbúa. Síðustu tvo daga hefur verið alveg hrikalega mikið annríki á vinnustaðnum vegna hálkunnar ógurlegu sem virðist hafi komið öllum á óvart. Ofurhjúkkan er svoddan ofurgella að hún skellti sér af stað á háu (samt bara 5 cm) hælunum. Þetta gekk allt eins og í sóma og hún þurfti ekki að leita sér aðstoðar á slysadeildinni. Það er kannski bara málið í svona færð að vera á hælum því þá dettur maður greinilega ekki!
Skrallið var auðvitað tekið um helgina þar sem hún byrjaði í Hveragerði á Hótel Örk. Þar var snæddur ágætis matur á jólahlaðborði ákveðins vinnustaðar og að borðhaldi loknu tóku við hin mestu snilldar skemmtiatriði. Lítið bar á stjórnsýslu bröndurum enda eru þeir alls kosta ekki fyndnir. Laugardagskvöldið fór í hjúkkuhitting og meira skrall þar sem helstu staðir Reykjavíkur voru heiðraðir með nærveru þessa fríða hóps. Ekki klikkaði svo tennisæfingin á sunnudagsmorgni þar sem snilldarhæfileikar hjúkkunnar fengu að blómstra.
Vika hefur svo farið í vinnu það sem af er og verður áfram næstu daga. Jólalögin eru enn á fullu blasti í bílnum og skreytingar farnar að líta dagsins ljós á heimilinu.
Farið varlega í hálkunni, munið bara að háu hælarnir gera sitt gagn á svona stundum.

Illa súr hjúkkuhúmor!
Fékk algjöran snilldar tölvupóst um daginn þar sem nokkur atriðið eru talin upp sem skilgreina ofurhjúkkur á bráðamóttökum. Margt á þessum lista vakti heilmikla kátinu meðal annarra ofurhjúkka og til að gefa öðrum kost á að kynnast lífi ofurhjúkka betur hef ég ákveðið að birta hér nokkur vel valin atriði.
YOU MIGHT BE AN E.R. NURSE IF . . . * by Michael Seaver, RN, EMT-D EMSCON *
* Discussing dismemberment over a gourmet meal seems perfectly normal to you..
* You believe a good tape job will fix anything...
* You have the bladder capacity of five people...
* You disbelieve 90% of what you are told and 75% of what you see...
* You have your weekends off planned for a year in advance...
* You believe that "ask-a-nurse" is an evil plot thought up by Satan...
* You believe that unspeakable evils will befall you if the phrase "wow, it's really quiet" is uttered...
* You believe chocolate is a food group...
* You take it as a compliment when someone calls you a dirty name...
* You say to yourself "great veins" when looking at complete strangers ...
* You have ever answered a "lost condom" phone call...
* You have ever wanted to hold a seminar entitled "Suicide...Doing It Right!"..
* You believe that "too stupid to live" should be a diagnosis...
* You have ever had to leave a patient's room before you begin to laugh uncontrollably...
* You have ever restrained someone and it was not a sexual experience...
* Your nursing shoes have been seized and quarantined by either the Centers for Disease Control in Atlanta or the Nuclear Regulatory Commission...
* YOU FIND HUMOR IN ANY OF THIS!!!
Að öðru leyti erum við eins og fólk er flest.

Allt svart!
Það varð skyndilega allt svart í lífi ofurhjúkkunnar er hún keyrði eftir Sæbrautinni nálægt heimili sínu áðan. Í jólalegu sakleysi sínu var hjúkkan nýkomin af kóræfingu, þar sem jólalögin voru sungin, á leiðinni í einn kaffibolla þegar hún sér þykkan svartan reyk leggja yfir götuna og stefna í átt að heimili sínu. Síminn var hið snarasta tekinn upp og upp komst að það logaði eldur í Sundahöfninni. Hélt þar sem að Kjáninn þyrfti ekki að mæta í vinnuna á morgun og ákvað að slá á hann - en ekki hans vinnustaður sem var sem sagt að brenna til grunna. Annað símtal og það heim á Kambsveginn þar sem sambýlingnum var bent á að loka gluggunum ef vindátt breytist og heimilið verður eins og drullupollur. Að þessu loknu fór hjúkkan og fékk sér kaffi með annarri ofurhjúkku eins og ekkert hafði í skorist. Varð reyndar hugsað til aumingjans slökkviliðsmannanna sem hýrast úti í roki og snjókomu, gegnsósa af vatni og drullu. Þeir fá hér með rokkstig dagsins.

Róleg helgi!
Það gerist nú ekki oft í lífi hjúkkunnar þessa dagana að helgin er tekin heima á sófanum. En sökum slens og slappleika var lítið um útivistarleyfin um helgina. Heilsan er komin á ný og auðvitað var tennisæfingin tekin í morgun, svo er það sama sagan og vanalega - kvöldvaktin í kvöld. Þessir síðustu dagar hafa verið einstaklega leiðinlegir og hjúkkan hefur komist að ýmsu um sjálfa sig í veikindunum. Það sem kemur sennilega fæstum á óvart er einstaklega lítil þolinmæði þegar kemur að því að þurfa að hanga heima. Eftir að hafa þvegið allan þvott sem til var í íbúðinni - munaði minnstu að maður færi að þvo líka af nágrönnunum! Það væri kannski svolítið ruglað að banka niðri hjá nágrönnunum og biðja um óhreina þvottinn þeirra, en maður er nú kannski ekki eins og fólk er flest.

Slen og slappleiki!
Það sem helst hrjáir hjúkkuna þessa dagana eru slen og slappleiki. Þrátt fyrir að vera í fríi ákvað hetjan sjálf að renna á stuttan stubb í vinnunni í gærkvöldi sem varð síðan enn styttri þar sem hitinn var kominn og beinverkir farnir að segja til sín. Þetta endaði svo í því að hjúkkan fékk ekki að hjúkra og var send heim með skottið á milli lappanna. Smitberinn er grunaður um að vera litli frændi sem fékk að kúra hjá uppáhalds frænku þar sem hann var lasinn heima fyrr í vikunni. En það er nú samt ekki hægt að vera fúll út í hann því hann er jú fullkominn og vildi bara greinilega hafa frænku sína hjá sér í veikindunum. Stefni á að hrista þetta af mér á mettíma og koma mér í vinnuna á morgun. Veit reyndar ekki hvernig það gengur þar sem það er enn smá hiti í gangi í dag - en á morgun er nýr dagur og við sjáum til. Þangað til ber ég ykkur kveðjur af sófanum sem er ansi fínn og góður vinur minn í dag.

Jólastemning!
Jólin koma fyrr í ár en yfirleitt - alla vega á Kambsveginum hjá ofurhjúkkunni. Litla hjartað gladdist töluvert í dag þegar öllum þessum snjó kyngdi niður og í huganum er verið að búa til snjóengla og borða smá snjó. Maður kemst alltaf í svolítið jólaskap þegar svona snjóar og svo ekki sé talað um þegar bílar fara að festast í snjónum. Kvöldið átti að fara í karlmennsku með tilheyrandi hamborgara, bjóri og bíó en því var frestað sökum jólastemningar. Í staðinn var geisladisk með Jólasöngvum Kórs Langholtskirkju skellt í spilarann og óma fögur jólalög undir þessum skrifum. Jólin alls staðar og fleiri yndislegir smellir kæta þetta litla hjarta og það er stutt í að ofurbakstur hefjist á heimilinu. Held reyndar að þær 5 sortir sem bakaðar voru í fyrra verðir slegnar út í ár og sjötta sortin bætist í safnið. Maður er alveg að missa sig hérna, held að það sé ekki sniðugt að fá svona margra daga frí frá vinnunni. Annars leitar nú hugurinn til samstarfsfólksins sem finnst örugglega engin stemning í þessum snjó og þessari hálku. Það eina sem vantar núna er smá bökunarlykt og kanill og þá eru jólin komin.

Almenn leti!
Þetta er eina leiðin til þess að lýsa ástandinu á ofurhjúkkunni þessa dagana. Þar sem sumir eru grasekkjur í nokkra daga var auðvitað fjölda annarra ofurhjúkka boðið á Kambsveginn á laugardagskvöldið þar sem mikil og almenn gleði ríkti. Ölstofan tók svo við og loks Kaffi Lizt þar sem ofurhjúkkan gast loks upp og fór heim. Var svo kölluð út á aukavakt á sunnudagskvöld og svo var það kvöldvaktin í kvöld. Þau skemmtilegu tíðindi voru að berast að sökum mikillar þátttöku ofurhjúkkunnar í hinum ýmsustu flugslysaæfingum á hún inni alveg hellings frí. Svo fór að hjúkkan var bara send heim eftir vaktina í kvöld og á ekki að láta sjá sig aftur á deildinni fyrr en á föstudagseftirmiðdegið. Nú eru góð ráð dýr - hvað gerir virkur vinnualki þegar hann er sendur í frí?? Smá panic kom upp í huga hjúkkunnar en það stóð ekki lengi yfir og stefnan er tekin á almenna leti, smá barnapössun og nokkra samningarnefndafundi. Svo er auðvitað smá spa treatment inni í planinu líka.
Afmæliskveðju dagsins fær Inga megabeib með meiru og ofurvinkona. Njóttu dagsins skvísa, maður verður bara 22ja nokkrum sinnum.

Afslöppun og almennilegheit.
Síðustu dagar hafa verið einstaklega ljúfir í lífi ofurhjúkkunnar. Þar sem frídagar eru ekki á hverju strái hjá mér þá ákvað ég að gera mér góðan dag um daginn. Eftir góðan nætursvefn lá leiðin í Laugardalslaugina þar sem mín beið þetta líka fína nudd með öllu tilheyrandi. Þar sem hjúkkan vaknaði mjó fór hún full sjálfstrausts í fína bikiníinu sínu í pottinn eftir nuddið. Ekki vildi þó betur til en svo að strengur á annarri hlið sundbrókarinn slitnar í miðjum klíðum, þó inni í búningsklefa kvenna. Nú voru góð ráð dýr - en það varð ekkert panic því ofurhjúkkur eru með ráð undir rifi hverju. Ekki var hægt að fara í pottinn með helminginn af skýlunni hangandi niður eftir lærinu þannig að ofurhjúkkan batt bara saman endana og allt lék í lukkunnar lyndi. Eina sem leit svo sem ekki vel út var skekkjan sem var á skýlunni eftir þessa framkvæmd sem bjargaði þó ferðinni í heitapottinn.
Í gær var annar frí dagur (það er greinilegt að maður vinnur ekkert þessa dagana) og þá lá leið í bæinn og Kringluna með syninum. Þetta var alveg brilljant dagur og enda í þó nokkrum pokum og pinglum. Það er yndilegt að fara í verslunarferð með verslunarhvetjandi einstaklingum, enda var árangurinn sem slíkur.
Nú er smá vaktatörn framundan en helgin lofar góðu :)

Nýtt viðhald!
Það er komið nýtt viðhald á Kambsveginn - Digital afruglari frá stöð 2. Viðhaldið var sótt í dag og hefur kvöldið farið í það að kynna sér þá tækni sem þessu rugli fylgir. Þetta er ekki bara afruglari heldur líka leikatölva og staður til að athuga tölvupóstinn. Sonurinn mætti svo með kvöldmatinn og afmælisgjöf og er almenn hamingja í gangi hér á heimilinu. Held reyndar að almenn líkamslykt af hjúkkunni sér eitthvað í verri kantinum þar sem 3 einstaklingar hafa gefið henni mismunandi ilmvötn, sápur eða bodylotion. We can take a hint! Núna er stefnan tekin á að ilma einstaklega vel næstu mánuði og jafnvel ár.

Merkisdagur!
Enn og aftur rak á fjörur ofurhjúkkunnar dagurinn sem öllum finnst skemmtilegur. Jú í dag á ofurhjúkkan afmæli og er loksins orðin 23ja. Afmæliskveðjum og hamingjuóskum hefur rignt yfir hjúkkuna í dag og kann hún þeim bestu þakkir fyrir sem hafa haft fyrir því að muna eftir deginum. Einhvern veginn heldur maður alltaf að allir komi til með að gleyma þessum degi og vaknar í eymd og volæði yfir því að enn einn afmælisdagurinn er orðin að staðreynd. Á þessum tímamótum í dag hyggst hjúkkan fara í bað, skella sér í afmælisboð Félags Íslenskra Hjúkrunarfræðinga og renna svo í dinner til gamla settsins. Að því loknu er stefnan jafnvel tekin á st0fu sem kennd er við öl og verður þar gleði mikil.
Morgundagurinn verður tekin í Keflavík þar sem ofurhjúkkan þarf aftur að bjarga fjölda manna eftir "flugslys" á Keflavíkurflugvelli. Gert er ráð fyrir miklum fjölda slasaðra og stemningin verður eftir því. Svo er auðvitað málið að halda upp á annan dag afmælis um kvöldið á einhverri knæpunni. Njótið þess sem eftir er af deginum og afmæliskveðjur dagsins í dag fær auðvitað Ofurhjúkkan sjálf :)

Snillingurinn!
Ofurhjúkkan var valin ofurhugi næturinn af hennar eigin hálfu. Snillingurinn sem ofurhjúkkan er ákvað að reyna að lyfta 140 kg einstakling ein og sér - því ofurhjúkkan getur jú allt sem fyrir hana er lagt. Það þarf ekki að fara mörgum orðum um þessa hetjudáð að öðru leyti en því að nú er ofurhjúkkan að drepast í bakinu og einstaklingurinn haggaðist ekki úr stað.
Síðasta nóttin í maraþoninu er í nótt og hugurinn er bara þokkalega vel stemmdur. Vissi til dæmis í dag hvaða dagur væri og nokkurn vegin hvað ég héti, hvar ég ynni og að mér væri illt í bakinu! Eintóm snilld að vera að verða búin með þetta allt og hamingjan verður mín í vikunni.

Næturdrottingin!
Ofurhjúkkan hefur breyst í næturdrottningu helgarinnar frá og með síðustu nótt. Fyrsta nóttin var fín og meðal annars það sem bjargaði málunum var snillingurinn sem kom með ofurmyndina Top Gun og skellti henni í tækið. Þessi mynd hefur að geyma einhverjar þær bestu setningar sem sögur fara af. Þar á meðal eru línur eins og ,, Your ego is writing checks your body can´t cash" og setningin sem allir varnarmenn hafa í huga ,, Never leave your wingman"! Tom Cruise er ungur foli í myndinni - varla farið að vaxa skegg hvað þá heldur bringuhár, en það skemmir ekki fyrir neinu. Önnur folamynd sem ofurhjúkkan bráðnaði yfir í fyrradag var Troy. Fyrir þær konur sem ekki hafa séð myndina þá mæli ég tvímælalaust með henni. Úff það var bara meira að segja erfitt að velja á milli hver folanna væri mesti folinn. Brad Pitt, Eric Bana og Orlando Bloom saman í mynd er hin mesta skemmtun fyrir augað.
Nú er stefnan tekin á að drífa sig í Smáralindina eða á einhvern stað það sem fólk er til að gleyma því ekki hvernig aðrir en vinnufélagarnir líta út.

Nýtt look á ofurhjúkkunni!
Já viti menn - rauðgullnu lokkarnir fengu að fjúka á mánudaginn og nú er hjúkkan komin með töluvert stutt hár. Þetta var allt saman fyrirfram ákveðið og stemningin eftir breytinguna er gífurleg. Það mætti halda af þeim viðbrögðum sem maður hefur fengið að hárið hafi verið illa slappt undanfarin áratug eða svo. Alla vega er mikil hárgleði í gangi þessa dagana á Kambsveginum.
Af því að vikan var ekki nægilega upptekin fyrir hjúkkuna þá ákvað hún að bæta við sig einni næturvakt - bara svona af því það vantaði mannskap á vaktina. Þannig að heilar 4 nætur í röð verður næturdvölin á slysadeildinni og ég á von á því að geðprýðin verðin einnig eftir því. Nú er hins vegar ógeðslega kalt úti og tími til að skella sér í sófann með teppi og láta sér líða vel.

Til hamingju með daginn!!!
Dagurinn í dag er mikill gleðidagur í lífi ofurhjúkkunnar. Sá einstaklega skemmtilegi atburður átti sér stað á Old Trafford að Manchester United lagði Arsenal 2-0 í ensku deildinni. Mikil gleði og hamingja braust út í hjarta ofurhjúkkunnar og biður hún sem flesta að hafa það gott sem eftir líður dagsins!! Áfram Man Utd!!!!!

Stuð og puð!
Þetta eru einkennisorð síðastliðna daga hjá ofurhjúkkunni. Vikan einkenndist af allskonar rugli í vinnu og utan hennar og almennt var þetta mikið stuð. Það er samt eiginlega skelfilegt þegar maður man ekki hvað maður gerði skemmtilegt fyrir utan það að vera í vinnunni. Átti reynar hjúkkumóment ársins og tvíefldist í hjúkruninni fyrir vikið. Ofurhjónin Svana og Binni áttu leið um Kambsveginn í gær þar sem grillað var dýrinis kusa og viðeigandi meðlæti rann mjúklega niður. Að því loknu var auðvitað kaffi og með því og svo var sofið út daginn eftir. Þetta haust er eitthvað svo skemmtilegt í lífi hjúkkunnar að annað eins hefur varla rekið á daga hennar. Það besta er þegar maður gerir sér grein fyrir því hvað gjörsamlega ómerkilegir hlutir geta vakið gleði og hamingju í litlu hjarta.
Kvöldið í kvöld var tekið í vinnunni þar sem ofurhjúkkan jarðaði samstarfsmenn sína í áti á kínverskum mat og íslensku súkkulaði - að ógleymdu diet kókinu. Eftir vaktina lá leiðin til Ingu og Svönu á Vegamótum þar sem stuðið hélt áfram uns heim var komið og pizzan beið heit og fín. Tennis á morgun og nettur helmingur kvöldvaktar sem á eftir að líða hratt. Vikan framundan verður gífurlega klikkuð hjá samningarnefndarhjúkkunni og klipping er einnig á dagskránni. Sem sagt Góðar Stundir!
Afmælikveðjuna fær Jóhann flugmaður sem átti afmæli s.l. föstudag - til hamingju með daginn!

Afslöppun og ánægja!
Þetta voru einkunarorð helgarinn sem leið. Eftir svolítið klikkaða vinnutörn þar sem ég var meira að segja hætt að geta sofið milli vakta, var helginni eytt í sumarhúsi í Brekkuskógi. Þetta reyndist hin besta ákvörðun að leigja þetta hús og stefnan var tekin á aflöppun og það að eiga ánægjulega stund með sínum nánasta. Eftir vaktina á fimmtudaginn var pakka, verslað og bruna úr bænum. Hefðum kannski átt að athuga betur ástand bílsins því eftir því sem lengra dró á ferðina varð sífellt kaldara í bílnum. Eins og glöggir lesendur geta séð var sem sagt miðstöðin ekki alveg í lagi. Hún er reyndar búin að vera föst á kaldasta blæstri í tæpt ár en það varð aldrei til vandræða í sumar, né seinni hluta síðasta veturs. Ofurhjúkkur gefast seint og illa upp þannig að flíspeysan var breytt í kjöltuna og stigið aðeins fastar á bensíngjöfina. Steikin var grilluð fljótlega eftir komu og þreyttir og kaldir ferðalangar átu á sig gat. Annars var annað þema helgarinnar fiskur! Já það er alveg rétt - fiskur. Málið var að síðasta stopp úr bænum var hjá fiskmiðlara sem fyllti bílinn af humri, skötusel, bleikju og steinbýt og allt þetta var grillað og etið með bestu lyst. Ekki skemmdi heldur hvítvínið sem fékk að renna niður með fisknum. Sunnudagurinn fór í aðeins meiri afslöppun, meira að segja voru 3 rjúpur á veröndinni að chilla án þess að skeita þess mikið að við vorum á staðnum. Í staðinn skitu þær mjög mikið!! Bærinn kallaði og vinnan og fundir tóku við í dag. Sem sagt er lífið komið aftur í sitt vana horf.
Afmæliskveðju dagsins fær manns nánasti sem er nú ári eldri en hans nánasta.

Braut regluna!
Það tók mig ekki langan tíma að brjóta þá einu reglu sem ég hafði sett mér um helgina. Andstætt Kjánanum þá snérist þessi regla ekkert um áfengiseiningar né almenn skemmtannaheit heldur vinnufíkn. Ég var búin að setja mér það að láta aldrei meira en 8 tíma líða milli vakta, en í dag braut ég regluna. Morgunvaktin var ljúf og eftir hana skellti ég mér á samningatækni námskeið sem ég rúllaði upp. En þar sem ég þarf ekki að mæta aftur til vinnu fyrr en í fyrramálið hafa liðið 16 tímar frá síðustu vakt þegar ég mæti. Þetta er auðvitað hneyksli!!! Ekki tekur betra við um helgina þar sem stefnan er tekin á sumarbústað og almenna afslöppun í heitum potti.
Tók meðvitaða ákvörðun um að sleppa því að fara á völlinn í kvöld - vegna almennrar þreytu og gífulegrar meyglu. Veit samt ekki hvað ég var að spá að missa af því að sjá Freddy og Henrik í action!! Þetta er merki um mikla andlega hnignun!

Nýtt mottó!
Nýja mottóið mitt þessa dagana er að láta aldrei meira en 8 klst líða milli vakta! Þetta mottó er alveg að ganga upp þar sem í einhverju bjartsýniskastinu ákvað ég að taka aukavakt síðustu nótt. Skreið heim um kl. 07:30 til þess eins að fara að sofa til að mæta í vinnuna kl. 15:30. Að lokinni þessari vakt um ég fara heim og sofa til þess eins að mæta í vinnuna í fyrramálið kl: 08. Ég held að ég þjáist af einhvers konar vinnufíkn eða bara einfaldlega að ég hafi gjörsamlega tapað því um helgina! Þeim sem vilja komast í samband við mig er bent á að hringja bara hingað á slysadeildina.

Helgarruglið!
Helgarruglið fór nú mjög pent af stað með vinnu á föstudagskvöld. Eftir mikinn hamagang á vaktinni var ákveðið að skella sér heim í sófann og hanga yfir Skjá einum - ég get verið svo villt þegar ég tek mig til. Á laugardaginn var haldinn dótadagur hjá samstarfsmönnum okkar í SHS og dagurinn fór sem sagt í að leika sér með alls konar græjur sem slökkviliðið á. Þeim degi var svo slúttað á viðeigandi hátt með góðum mat og drykk. Þetta heppnaðist allt frábærlega og ég held að ég hafi ekki hlegið jafnmikið um ævina! Vaknaði svo við vondan draum á sunnudagsmorgun - jú 12 tíma vakt framundan!!! Komst ekki í tennis en dreif mig af stað á vaktina. Sökum ástands fannst mér ráðlegast að taka með mér ferðatannburstann sem ég fékk að gjöf um daginn og hann nýttist mér vel. Annars ætlaði þessi ágæti dagur engan endi að taka. Meðvitundin og heilsan jukust jafnt og þétt yfir daginn og loks var vaðið í einn Heavy Special frá stylenum í kvöldmat!
Í dag er stefnan tekin á einn samninganefndarfund og þar fyrir utan almenna afslöppun. Hafði í einhverju ruglinu um daginn ákveðið að taka aukavakt í nótt þannig að ég held að ég fái mér meira að segja blund með.

Brilljant kvöldstund!
Ofurhjúkkan átti með eindæmum skemmtilega kvöldstund í gærkvöldi þar sem saumaklúbburinn var saman kominn á Kambsveginum. Að ósk megabeibsins var franska súkkulaði kakan bökuð og borin fram ásamt ýmsu góðgæti. Það er dásamlegt þegar hópur kvenna kemur saman, drekkur aðeins of mikið kaffi og borðar of mikinn sykur. Auðvitað fara umræður að snúast um hin ýmsu handverk sem hægt er að nýta til að stytta sér stundirnar. Það var mikið hlegið og hlegið ansi hátt á tímabili. Ein af snilldunum sýnir muninn á körlum og konum því þarna voru 6 konur að tala á sama tíma og hlusta hver á aðra, án þess að nokkuð af upplýsingunum týndust.
Já 3 bollar af kaffi og nokkur glös af diet kóki eftir kl. 21 á kvöldið bjóða bara upp á eitt - andvöku nótt!!!

Hlutir sem pirra mig í farin annars fólks!
Undanfarna daga hef ég orðið vitni af frekar pirrandi hegðan hjá öðru fólki, og til þess að get it out of my system ákvað ég að deila þessum upplýsingum með ykkur.
- fólk sem hringi í skakkt númer og byrjar á því að að segja "Hvar er þetta". Að því loknu rífst það við mann um það hvort viðkomandi hafi í alvöru hringt í vitlaust númer eða skilur bara ekkert af hverju það fékk ekki samband við Pfaff!!!!! Fram að þessu hefur þetta sloppið en gamla konan sem hringdi kl. 08.09 í morgun fær ekki frá mér jólakort í ár!
- fólk sem bíður ekki í röð eins og allir aðrir. Þessi einstaklingar eru réttdræpir í mínum huga! Hvað gerir þetta fólk betra en okkur hin og verður til þess að þau geta troðið sér fram fyrir raðir og reynt að nota bílaverkstæðis-múvið (blikk, blikk og hárið hrist).
Fleira var það reyndar ekki í bili en ég get örugglega fundið fleiri hluti innan skamms. Góðar stundir :)

Nýr maður í mínum (tennis)draumum!
Ég hef ekki verið þekkt fyrir að falla fyrir ljóshærðum né hvað þá heldur rauðhærðum mönnum en sú tíð er hér með liðin. Þó svo að maður búi nú með einu mesta karlmenni Íslandssögunnar þá verð ég nú að segja að Paul Bettany er nýi maður drauma minna. Sökum einskærs áhuga á tennisíþróttinni fór ég að sjá myndina Wimbeldon í kvöld ásamt Maríu systur og fjölda annarra kvenna. Paul Bettany leikur sem sagt í þessari annars brillant chickflick ásamt Kirsten Dunst. Fram að þessu hefur þessi ágæti leikari ekki gert neitt fyrir mig en að sjá hann í tennisgallanum var mindblowing! Er reyndar ekki alveg viss um tennishæfileika hans í raunveruleikanum en alla vega lítur hann nógu vel út í gallanum. Ég mæli með þessari mynd fyrir allar konur þarna úti sem vilja fá gott útsýni eina kvöldstund.

Illa sybbin!
Ofurhjúkkan er illa sybbin í augnarblikinu. Ein næturvakt til viðbótar varð að tveimur og á milli þeirra kom ein kvöldvakt. Til að gera langa sögu stutta er vaktin búin að standa frá því kl. 15:30 í gærkvöldi og nú er klukkan 06:45 - bara 45 mín þangað til maður getur farið heim og sofið!! Hvorki djúpar né heimspekilegar pælingar komu fram í nótt - held að það sé vegna þreytu. Ef ég vakna aftur þá læt ég í mér heyra. Megi mig dreyma vel og lengi frameftir deginum í dag.

Heilabilun á næturvakt!
Það eru margar forvitnilegar spurningar sem vakna hjá manni á næturvöktum. Síðastliðnu nótt voru nokkrar pælingar settar fram og í sumum tilvikum var lítið um svör.
- sést Alþjóðageimferðastöðin frá jörðinni? Þessi hugsun kom fram þegar óljóst ljós á himninum vakti áhuga starfsfólks. Endaleg niðurstaða á þessum pælingum var sú að hér var annað hvort um að ræða geimverur eða jafnvel bara plánetuna Venus??
- þar sem Bandaríkin eru á eftir okkur hvað varðar tímabelti, hvers vegna var bjart í vesturátt en ekki austurátt á ákveðnum tímapunkti? Mjög augljós skýring lá við þessum pælingum, starfsfólkið var einfaldlega ekki mjög gott í að segja til átta!
Fleiri mjög framandi pælingar komu fram en sökum þreytu og heilabilunar man undirrituð ekki eftir þeim eftir góðan svefn.
Ein næturvakt eftir og það er aldrei að vita nema mikla pælingar verði einnig til í nótt. Meira um það síðar.

Komið af sínu léttasta skeiði!
Gærkvöldið var mjög áhugavert fyrir nokkrar sakir. Eftir gott málþing hjá fagdeild bráðahjúkrunarfræðinga voru nokkrar hetjur sem ákváðu að skella sér á Players til að sjá Idol þáttinn sem sýndur var á stöð 2. Við renndum í hlað 21:20 og komum inn í þennan skrýtna heim til þess eins að sjá síðasta keppanda kvöldsins kveðja í tárum. Jæja þá var ákveðið að fá sér einn kaldan og spjalla. Ekki leið á löngu þar til hinar ýmsu týpur af miður áhugaverðum karlmönnum fóru að trufla okkur og vildu ólmir fá að vita allt um líf okkar. Þeim var pent bent á að leita á önnur mið. En það besta var að alla vega 3 þeirra spurðu okkur hvort við værum einstæðar - fráskildar mæður!!! Hann sagðist meira að segja eiga 2 systur sem væru einstæðar og bauð fram aðstoð sína til að hjálpa okkur að koma undir okkur fótunum og almennt meika það í lífinu. Honum var einnig þakkað pent fyrir boðið en það var ekki þegið.
Eftir alla þessa reynslu á þessum miðurskemmtilega stað lá leiðin í bæinn til að hrista af sér úthverfafílinginn. En þá tók ekki betra við!!! Thorvaldsen var fullur af fólki sem var almennt eldar en 40 ára, sama sagan var á Rex og einnig Apótekinu. Þetta leit ekki vel út og versnaði bara eftir sem á leið. Við enduðum á Kaffibrennslunni í stutta stund og svo lá leiðin heim - enda lítið spennandi að vera í bænum þegar árshátíð eldri borgara stendur yfir á öllum skemmtistöðum.
Tengsl mín við djammið í nótt verða þau að ég kem til með að taka á móti fólki af djamminu á næturvaktinni - gleði og hamingja alla leið!

Vikan sem leið!
- var eiginlega ekkert spes! Hélt uppteknum hætti í vinnunni og bjargaði hundruðum manna frá sjálfum sér og öðrum. Nú er komin haustferða fílingurinn í mann. Væri ekki bara fínt að komast í svona eins og eina utanlandsferð til viðbótar, svona af því veðrið hefur verið svo leiðinlegt?
Enn og aftur er að koma helgi og mér sýnist allt stefna í rugl og vitleysu enn eina ferðina. Í kvöld er málþing hjá fagdeildinni þar sem ofurhjúkkan fær að tjá sig og að því loknu verður táin aðeins mýkt upp. Í fyrra var mikill hugur í hópnum eftir málþingið og ég held að stemningin verði ekki minni í ár. Eins og glöggir menn muna var þetta kvöldið sem ég ákvað að labba heim á 10 cm hælum - sem kostaði mig uppáhalds skóna mína. Note to self - taka leigubíl heim, annað er ekki sniðugt! Svo bíða nú tvær næturvaktir í Gleðibankanum það sem eftir líður helginni þannig að stemningin þá dagana verður eftir því. Stefni samt á hetjudáð og tennis iðkun á sunnudagsmorgun - maður getur alltaf haldið áfram að sofa eftir tennisinn.

Brjálað!
Það var eiginlega allt brjálað í síðustu viku. Jú sjáið til veðrið var brjálað, það var brjálað að gera í vinnunni og fólk var almennt mjög brjálað í skapinu. En nú er að koma ný vika og það boðar bara gott.
Bjargaði fullt af "mannslífum" í gær á heljarstórri flugslysaæfingu sem fór fram á Reykjavíkurflugvelli. Þetta var sú stærsta æfing sem ég hef tekið þátt í alla vega so far. Allt gekk mjög vel og fjölmargir "lifðu" slysið af. Til að ná mannskapnum niður eftir þessa æfingu - sem við vorum að æfa fyrir s.l 2 vikur var skroppið á öldurhús í bænum. Þar voru nokkrir kaldir teigaðir og létt dansspor stigin við dynjandi dansmúsík. Áður en maður vissi af var klukkan orðin 5 og rétt rúmir 6 tíma í tennis. Í því snaraði ég mér heim og fór í bólið. Vaknaði frekar tjónuð í morgun til að fara í tennis og viti menn þá er þessi íþrótt algjör snilld í hvers konar líkamlegu ástandi þátttakenda. Eftir tennisæfinguna lá leiðin á slysadeildina til að ganga frá búnaðnum sem notaður var við æfinguna í gær. Nú er öllu þessu lokið og kominn tími á eftirmiðdagsblund.
Vikan er full af alls konar stefnumótum m.a. við Dóu og Þórir og eitt við Jóhann - eins og ég sagði brjálað að gera.

Komin heim!
Þá er ofurhjúkkan komin aftur til landsins eftir frábæra ferð til kóngsins Köbenhavn. Ofurhjúkkan í hópi annarra ofurhjúkka sló í gegn með yndislegum kommentum á mjög svo viðeigandi tímum. Þjóðardrykkur dana var teigaður af mesta kappi og ófáir lágu í valnum eftir ferðina. En það var nú reyndar gert meira en bara að sukka þennan tíma. Fórum í skoðunarferð á svakalega flott Trauma Center á Rigshospitalet í Köben þar sem þeir taka bara á móti svakalega slösuðu fólki eða svakalega veiku fólki. Svo voru fyrirlestrar sem byrjuðu kl. 08 bæði föstudag og laugardag - og ég vil bara láta það koma fram að það er engin farinn á fætur í Köben kl. 08 á laugardagsmorgnum!!! Vonbrigði helgarinnar voru auðvitað svik Danatrillisins sem stakk mig af og fór til Århus um leið og ég steig úr flugvélinni. Hann er voða að reyna að gera þetta rómó og segir að þá hafi ég bara ástæðu til að koma aftur til Köben - en við sjáum bara til með það félagi (grenj grenj). Eftir að heim var komin hefur engin tími verið til að blanda geði við nokkurn mann þar sem það er fáranlega mikið að gera þessa vikuna. Æfingar í vinnunni vegna flugslysaæfingar sem verður haldin á laugardaginn og allir eru að fá létt magasár yfir. En það verður ógeðslega gaman!

Farin til Köben!
Þá er Ofurhjúkkan farin á fund annarra Ofurhjúkka í Köben. Ráðstefna um stefnur og strauma í bráðahjúkrun er á dagskrá og það verður nú ekki leiðinlegt. Stefnan er tekin á að hitta Héðinn danatrilli og eiga með honum góða stund yfir góðum dönskum öl - hver veit nema maður skelli smá smörrebröd með og þá er þetta orðið deit. Kem aftur á klakann seint á sunnudagskvöld og verð komin til lífs á ný um eftirmiðdaginn á mánudag. Hafið það gott þangað til elskurnar!

Helgarfléttan!
Þessi helgi byrjaði á snilldar leiksýningu í Þjóðleikhúsinu á föstudagskvöldið. Fór að sjá Edith Piaf og verð nú bara að mæla eindregið með að allir skreppi á þessa sýningu. Því lík og önnur eins snilld að flestu leiti. Brynhildur Guðjóns á þvílíkan leiksigur í þessari sýningu og nær manni inn að beini. Leikur og söngurinn hjá þessari mjög svo smágerðu leikkonu var óaðfinnanlegur. Eftir leikhúsið var rennt við á matsölustað og maginn fylltur af mat. Svefninn sótti að enda var næturvakt nóttina áður og líkaminn enn að fatta hvort maður ætti að vera vakandi eða sofandi. Laugardagurinn heilsaði með rúnstykkjum og ilmandi kaffi. Dagurinn var nú tekinn með ró og lagt var í ferð á Þingvelli um eftirmiðdaginn. Svana og Binni buðu í bústað þar sem kvöldstundin var ansi ljúf. Spil og spjall og ohbósjíbós við Auði Erli að ógleymdri balletsýningu frá henni Helgu Björgu, sem var ofboðslega fín í bleika ballett búningnum sínum. Sunnudagurinn heilsaði ferskur og leiðin lá aftur í bæinn til að fara í tennis. Sló í gegn á æfingunni eins og alltaf með fallegri bakfallsveltu. Stökk á fætur eins og maður gerði í boltanum í gamla daga og lét sem ekkert væri. Bakaríið varð á leið minni heim og nú er það endursýning á Gullmótinu í frjálsum frá því á föstudag. Sem sagt rólegheit og afslöppun eftir góða helgi.

Haustið er komið!
Nú er komið haust - það er meira að segja farið að rigna beint niður eins og í útlöndum. Mér finnst haustið alltaf mjög góður og fallegur tími. Laufblöðin á trjánum skipta um lit og allir fara einhvern vegin að undirbúa sig fyrir veturinn. Á þessum árstíma hefur maður ótakmarkað leyfi til þess að kúra sig heima, undir teppi og lesa bók eða horfa á eitthvað af þessum snilldar innihaldslausu sjónvarpsþáttum sem eru í boði. Gott ef maður dustar ekki rykið af kertunum og kveikir á einu og einu. Mér finnst yndislegt að hlusta á rigninguna lemja á þakinu á meðan ég ligg upp í sófa og kúri. Það er einmitt stefnan núna - þar sem næturvaktin bíður mín í nótt.

Plus size!
Ég var að horfa á snilldar sjónvarpsþáttinn Americas next top model 2 á skjá einum í gærkvöldi. Þessi annars ágæta hugmynd af gjörsamlega heilalausu sjónvarpsefni olli mér nokkru hugarangri. Þarna eru 12 gellur að keppa um að fá samning hjá módel skrifstofu og ofurdrottningin Tyra Banks stjórnar dæminu. Í gær voru gellurnar kynntar til sögunnar og látnar ganga í gegnum nokkur verkefni. Hópurinn saman stendur af hinum ýmsu týpu og það er greinilega passað vel upp á að enginn þjóðfélagshópur sé undanskilin í úrslitunum. Í þessum hópi var meðal annars ein sem var gift og átti barn - og var á allt annarri bylgjulengd en hinar gellurnar sem flestar voru nýskriðnar úr skóla. Undir lok þáttarins var hver og ein metin út frá útliti og hæfileikum á módelsviðinu. Það sem sló mig mest við þetta er að þarna í hópnum er gella sem er grönn en hefur greinilega æft íþróttir. Hún var flokkuð sem "Plus size" módel og allir voða ánægðir að svona "feit" gella sé í úrslitunum. Má ég þá bara segja að ef hún er Plus size hvað er þá ég?? Af þessum orsökum vaknaði ég feit í morgun og er alveg í supersize gírnum í dag. Held að ég horfi næst á eitthvað annað en þennan þátt!

Stoltir Íslendingar!
Ég efaðist um getu mína yfir því að vera stoltur Íslendingur í dag. Um það bil það eina góða við landsleikinn voru sætin sem við sátum í. Mjög góð sæti á besta stað í gömlu stúkunni - reyndar ekki fremst eins og ég hafði misskilið sjálfa mig með heldur alveg fullkomlega nógu nálægt miðju þannig að maður sá vel og varð ekki fyrir veðri. Leikur íslenska liðsins var langt undir getu, ófrumlegur og ósamstilltur. En það versta við þetta allt (auðvitað fyrir utan tapið) var ástand á mörgum ungum mönnum í hópi áhorfenda á leiknum. Leikurinn hófst klukkan 16 og var ölvunarástand á mörgum til háborinnar skammar. Einn ungur maður sem sat 3 röðum fyrir framan okkur stefndi ótrauður á titilinn um leiðinlegasta og hallærislegasta mann Íslandssögunnar með sífellum hrópum, köllum og almennum skrílslátum. Ef ég hefði verið fyrir framan þetta hiski þá myndi ég hringja ansi reið í KSÍ á mánudag og heimta endurgreiðslu. Félagi leiðinlega mannsins var þó ekki betri þar sem hann svaf áfengisdauða mest allan síðari hálfleik. Náttúran gerði loks vart við sig og maðurinn rankaði við sér í vímunni og staulaðist á salernið. Ekki nóg með það heldur þegar hann snéri aftur var ástandið svo slæmt að hann komst ekki aftur í sætið sitt og drapst í öðru sæti. Ég á ekki til orð yfir ósmekkleg heitin í þessum hópi manna!!!!

Áfram Ísland!
Aumingja ofurhjúkkan þarf að fara á völlinn í dag! Var búin að kaupa miða á netinu áður en ég komst að því að ég ætti eiginlega að vera á öðrum stað þegar leikurinn stendur. En þar sem mér tókst ekki að losna við miðann á fremsta bekk í gömlu stúkunni - þá þarf ég að fara á völlin - greyið litla :) Þannig að nú er málið bara Áfram Ísland!

Aumingja Ofurhjúkkan!
Mætti á fund klukkutíma fyrir vakt í dag og var send heim lasin! Var með hrikalegan höfuðverk, beinverki og hroll. Skellti mér því í dúnúlpuna og dreif mig á fundinn. Smu hvað það er ekki gaman að vera með hita, beinverki og illt í augunum!!! :( Fór sem sagt heim og lagðist undir sæng í sófann og horfði á snilldar flickumyndina Sleepless in Seattle - klikkar ekki og þaðan af síður í flensu. Geri ráð fyrir því að vera heima aftur á morgun þar sem hitinn er enn að bögga mann.

Snilldin ein og sér!
Þessi helgi hefur verið tær snilld. Vinnan hefur auðvitað tekið drjúgan part af tímanum og skrallið tók hinn hlutann af tímanum. Gerði alveg ekki neitt á föstudagskvöld þar sem planið var kvöldvakt- morgunvakt. En eftir góða vakt á laugardag var nettur blundur tekin og svo lá leiðin í kveðjupartý hjá Héðni sem haldið var á Ölstofunni. Mætti í J-Lo buxum og brjóstabol og varð þess næstum valdandi að menn snérust til gagnkynhneigðar. Skrallið var mjög fjörugt og alveg hellings mikið af fólki mætti á staðinn. Yfirgaf svo pleisið í fylgd Óskars sem átti þá snilldar hugmynd að kaupa pylsur áður en við færum heim. Það voru skrýtnar umræður yfir pylsunum sem m.a. snérust um mögulegt magn af plástrum og fingrum sem maður hefur ómeðvitað innbyrt sem pylsur á síðustu árum. Varð vitni af því er tveir menn ákváðu þá og þegar að kasta af sér vatni. Þeir snéru smekklega í átt að ofurhjúkkunni og þá gerðist atvikið. Eftir að annar þeirra hafði lokið kastinu þá girðir hann upp um sig og tekur svo upp pylsuna sem hann var að borða áður en kallið kom!!!! Þetta var algjör vibbi - vá beint úr pissinu í pylsuna. Þurfti auðvitað mikið að tjá mig um þetta mál og var Óskar alveg búin að fá nóg. Vorum geðveikt fyndin í leigubílnum - eigum við að fara til mín eða þín heheheh- en leigubílstjóranum fannst við frekar mis!! Pizzu stefnumót í kvöld eftir vinnu heima á Kambsvegi og þá hefur helgin verið fullkomnuð.

Helgin framundan!
Það verður nóg að gera um helgina hjá ofurhjúkkunni. Þetta er nú reyndar vinnuhelgi hjá gellunni en það þýðir samt ekki að maður skelli sér ekki út og kíki á mannlífið. Kvöldvaktin á föstudag og morgunvaktin á laugardag gera reyndar það að verkum að kveðjupartýið hans Héðins verður aðal staðurinn til að vera á. Reyndar 12 tíma vakt á sunnudag, en maður er enn ungur og Héðinn flytur vonandi bara einu sinni til Köben.
Vaktafrí í dag vegna helgarinnar og ofurhjúkkan er búin að hanga á helstu kaffihúsum í ströngu félagslegu prógrammi. Byrjaði með öðrum ofurhjúkkum af slysó og svo tók við dinner og Kringluráp með Maríu systir. Að lokum var skriðið heim og kveðju kastað á sambýlismanninn. Ein spurning að lokum - Veit einhver hver flytur Over the Rainbow í nýju auglýsingunni frá Umferðarstofu. Mér finnst þetta svo svakalega flott útsetning að ég myndi gjarnan vilja svör.

Lífið komið í sinn vana gang!
Fyrsta vaktin eftir sumarfrí var í kvöld. Þetta var læviblandin tilfinning að koma aftur inn á spítalann eftir góða og verðskuldaða fjarveru. Allt gekk vel og álagið var bara temmilegt. Maður vill hafa svona vaktir þegar maður er að koma aftur til að komast í réttan gír fyrir veturinn. Helgin fór í almenna afslöppun og þvílíka leti að annað eins hefur sjaldan sést hér á Kambsveginum. Nú er bara að byrja að telja niður fyrir næstu utanlandsferð sem verður til Köben um miðjan september. Þá er stefnan tekin á ráðstefnu bráðahjúkrunafræðinga sem haldin er í Köben. Prógrammið er næstum orðið fullt enda eru sífellt fleiri að flytja til þessarra yndislegu borgar. Planið er að hitta fréttapésann og jafnvel ef vel hittir á stóru systur sem þessa dagana býr í Malawi í Afríku. Svo þarf maður auðvitað að ná í HM og sitja fyrirlestra og workshop á ráðstefnunni. En nóg af bulli í bili - morgunvaktin á morgun og beddinn kallar.

Svona á lífið að vera!
Ofurhjúkkan er alveg að meika það þessa síðustu daga sumarfríssins. Fyrst var það auðvitað landsleikurinn, því næst Lou Reed tónleikarnir og loks menningarnótt. Kíkt var í bæinn þegar Egó var komið á svið og þeir rokkuðu feitt. Ekki var flugeldasýningin heldur af verri kantinum og allir skemmtu sér konunglega. Ég er nú alveg sammála einum manni sem hélt því fram að Íslendingar væru miklu fleiri en opinberar tölur gefa til kynna, það bara hlýtur að vera. Þvílík og önnur eins mannmergð eins og komst fyrir í bænum þetta kvöld var með ólíkindum. Um klukkan 3 lá leiðin svo heim og gengið var í gegnum miðbæinn. Ástandið var alveg viðbjóðslegt í miðbænum og einnig á fólki sem var á svæðinu. Ofurhjúkkan kom upp og ég hugsaði hlýtt til samstarfsfólksins á slysadeildinni sem voru pottþétt á kafi í ógeði.
Dagurinn í dag hefur að mestu (frekar svona öllu) í almenna leti og framtaksleysi. Gott að hafa Ólympíuleikana til að horfa á - versta er hversu fúll maður verður á því að horfa á handboltann. Ef maður má segja eitthvað um þetta þá held ég bara að það sé kominn tími á nýjan þjálfara - því miður. Þetta lið er algjörlega staðnað og leikmenn virka þreyttir, ófrumlegir í leik og hugmyndasnauðir. Svo er það líka plottið að detta í gírinn svona 5 mínútum of seint - maður vinnur aldrei næstum því leikinn! En áfram Þórey Edda og Rúnar í fimleikunum vonandi slá þau í gegn.

Áfram Ísland - Buffon buffaður!
Það var alveg hrikalega gaman að vera Íslendingur á Laugardalsvelli í gær. Stemningin góð en gellurnar í Nylon ættu bara að klára menntaskóla og sjá svo til hvað þær ætla að gera þegar þær eru orðnar stórar! Hvað er málið með þetta lið sem er á snærum Einars Bárðasonar?? Það var mjög góður pistill um "upphitunar tónleikana" í fréttablaðinu í dag og hvet ég alla til að lesa það.
Anyhú þá sér maður nú ekki oft Íslendinga buffa Buffon opinberlega en þessi fyrri hálfleikur flokkast í "hrein snilld" hópinn. Ítalirnir voru voða svekktir - máttu ekki láta sig detta og ekki toga í peysur í hinu liðinu þannig að leikur þeirra hrundi eins og gömul kona í hálku. Besta við leikinn eru nærmyndir af Buffon sem tengiliður minn við hliðarlínuna sá um að taka. Þið sem viljið fá send eintök - bara skrá sig á commentakerfið and enjoy!
Eftir leikinn var kíkt í götugrillið 2004 á Kambsveginum þar sem útvaldir fá að skemmta sér saman og grilla. Þetta var hið besta partý eins og gengur og gerist ár hvert. Brottför heim var reyndar með fyrra fallinu þar sem Ofurhjúkkan hafði öðrum hnöppum að hneppa í Dalalandinu. Í dag er enn ein endurkoman heim á Kambsveg en við hjúin göngum víst undir nafninu "þau sem eru aldrei heima" í götunni.

Komin heim á Kambsveginn!
Þá er maður komin heim úr fríinu í París. Þetta var ein snilld og þrátt fyrir illan orðróm var mjög gott veður þennan tíma í París. Það gekk á með rigningu einn daginn en að öðru leyti var heitt og fínt - suma daga aðeins of heitt. En hvað gerir maður í miklum hita annað en að fá sér bjór eða Hagen Daas! Ferðin byrjaði reyndar ekki mjög vel þar sem tæplega 5 tíma seinkun var á fluginu - fréttum af því þegar komið var út á völl og biðin byrjaði kl. 23.00. Okkur til lítillar hamingju varð seinkunin sífellt lengri og á endanum fórum við í loftið kl. 05:30 en ekki kl. 00:55 eins og til stóð í upphafi. Frakkar eru almennt hundfúlt og frekar dónalegt fólk svona upp til hópa en nokkrir þjónar kunnu sig og brostu alla vega til manns. Heimsfrægir staðir s.s. Louvre safnið, Mona Lisa, Notre Dame, Eiffel turninn, Latínu hverfið og Mýrin liggja öll í valnum eftir þessa dvöl. Tókum okkur til og skoðuðum meira að segja hallirnar í Versölum sem erum mjög magnaðar. Nú er málið að taka því rólega síðustu vikuna í fríinu og drekka meiri bjór. Það er eins gott að veðrið haldist eitthvað hér á landi annars verð ég send í útlegð!

Ertu þá farin?
Já Ofurhjúkkan er þá farin á vit ævintýranna og rómantíkurinnar í París. Hafði það gott - það verður örugglega gott veður hér á meðan ég skrepp af landinu :)
Sjáumst eftir viku!!

Ég er ekki að meika þetta veður!
Ég er búin að vera í sumarfríi núna í 2 vikur - einmitt þær tvær vikur á þessu ári þar sem mest hefur rignt! Þetta er alveg ekki fyndið lengur og ég ætla bara að skella mér í hitabylgjuna í París til að ná smá sól og almennum kafnheitum!!
Er annars frekar léleg hækja í dag þar sem ég fór hvorki í Gay Pride gönguna né er úti að skemmta mér í kvöld. Sit í rólegheitum heima og er að byrja skipurlagningu á pökkun fyrir ferðalagið. Lenti óvart á mjög skemmtilegu skralli í gær með Ingu megabeib, Kamillu og Ölmu - á meðan hýru vinirnir fóru að njóta útsýnisins á man-only kvöldi á Jóni Forseta. Eitthvað var þó slök stemning þar og fyrr en varði var Kjáninn kominn aftur í heimabyggðina á Ölstofunni. Tók skynsamlega ákvörðun um að drífa mig heim um kl. 03 og sá ekki eftir því í dag, þar sem ýmislegt var ógert fyrir ferðalagið.
Rokkstig dagsins fá hommarnir og lespíurnar - njótið dagsins og næturinnar.

Allt of mikið að gera!
Í sumarfríinu er búið að vera allt of mikið að gera. Á tveimur vikum er ég búin að fara í tvær útilegur og drekka allt of mikið af bjór. Ég veit að margir sem lesa þetta halda að ég eigi við vandamál að stríða en mér skilst samt að sumarfrí séu einmitt til þess að fá sér bjór. Var nú róleg í fyrri hluta vikunnar og hélt mig að mestu heima fyrir við ýmis þrif og annan dugnað. Í gær var svo Ölstofuhittingur með strákunum og nokkrum píum til viðbótar. Þetta varð hin mesta skemmtun og auðvitað (þökk sé þessum) snérust umræður að miklum hluta ekki um nýjustu prjónauppskriftirnar. Það komu nokkrir út úr skápnum varðandi ýmis mál en almennt var mikið hlegið og spáð í mönnum í drappleitum jökkum sem sátu við barinn. Smá keppni kom upp milli Kamillu og Héðins um það hvort þeirra gaurinn væri að horfa á - en engin lausn fékkst á því máli.
Tennis makkerinn er í USA þannig að ég horfi bara á tennis á Eurosport í staðinn og reyni að pikka upp nokkur múv hjá stjörnunum. Helgin verður örugglega skemmtileg þar sem laugardagurinn mun sennilega standa upp úr. París á sunnudaginn - þar er spáð 35°C á mánudaginn þannig að best að drífa sig í gufubað til að venja sig við.

Verslunarmannahelgin!
Ofurhjúkkan ofurkættist á föstudaginn þegar ofurunnustinn kom heim eftir vikudvöl í hinum fræknu Færeyjum. Um leið og búið var að taka upp úr töskunum var sett niður í aðrar og skellt sér á Þingvelli í sumarbústað með fullt af liði. Ofurparið fékk reyndar það orð á sig að vera það fólk sem finnst hvað best að nýta tíma sinn til þess að sofa, en staðreyndin er sú að hér er um mikið áhugafólk um svefn að ræða. Laugardagskvöldið var grillað, sungið og drallað í hinum ýmsu leikjum. Svefninn sótti á þegar líða tók á nóttina enda búið að vera ofurstuð á fólki. Eftir góðan svefn og nokkrar Advil tók sunnudagurinn við með rólegheitum framan af. Kvöldið fór í meira grill, spil, engan söng en áframhaldandi mikla gleði. Í dag var svo enn og aftur pakkað niður í töskur og leiðin lá heim á Kambsveginn þar sem framkvæmdagleði nýju nágrannanna hélt áfram.
Vikan verður að öllum líkindum full af spenningi vegna yfirvofandi Parísarferðar eftir 6 daga!! Kannski maður kíki í tennis í nýja gallanum og taki svo lífinu almennt með ró.