Enn ein skóflustungan!
Það gladdi litla hjarta hjúkkunnar að lesa mbl.is í morgun þegar hún rakst á frétt um að í dag yrði tekin skóflustunga að nýju kennslu- og íþróttarhúsi við menntaskólann. Hjúkkan gladdist mjög yfir því að þessi tegund íþróttariðkunnar er sem sagt enn við líði - þ.e. að taka skóflustungur af þessu blessaða íþróttarhúsi við MH. Ekki man hjúkkann betur en að Björn Bjarnason hafi tekið nokkrar skóflustungur og jafnvel Ingibjörg Sólrún, nú hafa Þorgerður Katrín og Steinunn Valdís bæst í hóp þessarra íþróttarmanna sem virðast þó aldrei komast lengra í fyrstu skólfustunguna - merkilegt! Nú ættu alla vega að vera komnar svona 5 - 6 "fyrstu skóflustungur" og með þessu áframhaldið verður nú grunnurinn kominn vel á veg eftir nokkur kjörtímabil.

Loksins kom að því!
Mikil tímamót áttu sér stað í íslenskri knattspyrnu í dag - það kom að því að sagan endalausa tæki endi. Jú Fram er loksins fallið úr úrvalsdeildinni og gamlir vinir í Breiðablik og Víking kom upp. Swing drottningin er nú örugglega hin ánægðasta enda mikill víkingur og vill hjúkkan óska henni innilega til hamingju með árangurinn.
Af endajaxlinum eru loksins farnar að berast góðar fréttir enda er hjúkkan nú laus við alla sauma sem voru í kjaftinum á henni. Enn er verkjalyfjanotkunin í gangi en magnið fer sífellt minnkandi og lengra líður nú á milli inntöku - sem sagt allt að koma. Í þessum erfiðleikum sem hafa verið í kjölfar aftökunnar hefur hjúkkan kynnst nýjum hópi af fólki sem henni er illa við. Þetta eru Pollýönnurnar sem hafa allar farið í endajaxlatöku þar sem ýmist allir voru teknir í einu og því sem næsta hálskirtlarnir líka og "þetta var ekkert mál!!!" Þessi hópur fólks telur sig knúinn til þess að gefa hjúkkunni góðar lýsingar á því hvað þetta var lítið mál og hvort farið var á KFC beint eftir eða bara í partý. Hjúkkan hefur ákveðið að senda þessu fólki ekki jólakort á þessu ári ...

Verkjalyfjamóðan!
Hjúkkan er að reyna að stíga út úr verkjalyfjamóðunni sem hrjáir hana þessa dagana. Ýmislegt grunsamlegt hefur komið í ljós í kjölfar endajaxlatökunnar ógurlegu. Nú er hjúkkan sem sagt smámælt og auk þess með gífurlegt málstol!!! Hún virðist ekki geta sagt sum orð og þau orð sem eru með mörgum stöfum í og þar sem talið s fer allt í tómt rugl. Annars hefur hjúkkan lítið látið sjá sig á öðrum stöðum en á sófanum eða í vinnunni undanfarna daga enda hefur ástand hennar ekki boðið upp á mikinn mannfögnuð. Stefnan er nú tekin á mikla breytingu á þessu ástandi enda er hjúkkan búin að sjá að hún gengur ekki út - ef hún ætlar að hanga heima á sófanum öll kvöld vikunnar. Annars er lífsklukkan ekkert farin að tifa af alvöru þrátt fyrir pesteringar Þormóðs.... sem hjúkkan hefur reyndar fyrirgefið að fullu enda vill Þormóður bara vel. Nú fer að koma tími á meiri verkjalyf enda er móðan að renna af hjúkkunni og það má nú ekki gerast.

Ógleymanleg!
Helgin sem langt er nú komin hefur verið ógleymanlega fyrir hjúkkuna. Því lík og önnur eins vanlíðan og almenn leiðindi hafa varla sést í lífi hjúkkunnar í mörg ár. Þetta á þó aðeins við um laugardaginn (frá 06 um morgun til 02 um nótt). Súperkvendið og Dóa sæta komu til að hjúkra hænunni og slúðra aðeins með henni á föstudagskvöldið og áttu þær svona líka yndislega stund saman píurnar. Þær fóru nú heim á skikkanlegum tíma enda veður vont og hjúkkan þreytt. Um kl 06 á laugardagsmorgni byrjaði svo ballið hjá hjúkkunni. Hún vaknaði með þennan líka nístingsverk í andlitinu og dreif í sig tvöfaldan skammt af verkjalyfjunum og lagðist aftur til hvílu. Um einni og hálfri klukkustund síðar vaknaði hjúkkan við ógleymanlega kviðverki og leið henni sem maginn á henni vildi komast út úr líkamanum. Eftir ýmsar pælingar og leiðir til þess að láta sér líða betur kom loks heimsókn til GustavBerg og áttu þau góðar stundir saman. Loks náði hjúkkan að sofna aftur enda uppgefin eftir stefnumótið við Gustav. Hjúkkan blundaði aðeins og dreif sig svo inn í sófa um kl. 10, þá full sjálfsvorkunar og vanlíðunar. Í kjölfarið hringdi hún í þjónustuver símans og fékk sér áskrift af Enska boltanum!!! Víííí nú tók hjúkkan gleði sína á ný og hélt af stað í apotek til að kaupa meiri verkjalyf. Á leiðinni varð á vegi hennar útsala í Skífunni og ákvað hjúkkan að hún ætti eitthvað gott skilið. Þar keypti hún sér nokkra eðla DVD diska - Flashdance, Airplane og Airplane the sequel. Megabeibið kom svo og horfði á leikinn með hjúkkunni og voru þær ekki alveg nógu sáttar við gengi sinna manna, en þetta var þó alla vega ekki Tottenham sem Man Utd var að spila við! Kvöldið fór í einmanna dvd gláp þar sem báðar Airplane myndirnar voru teknar. Og svefninn skall á um kl 02. Sem sagt alveg hreint ógleymanlegur dagur hjá hjúkkunni!

Laus við endajaxlinn!
Hjúkkan lifði með naumindum af þessa aftöku endajaxlsins. Eins og hana grunaði lét jaxlinn ekki undan og þurfti að beita hinum ýmsustu græjum til að ná honum úr. Tannlæknirinn byrjaði voða ferskur "þetta verður ekkert mál - þurfum örugglega ekkert að skera"... Um hálftíma síðar var tannlæknirinn ekki eins ferskur og sagðist nú þurfa að skera aðeins í kringum jaxlinn. Enn leið og beið jaxlinn vildi ekki haggast. Tannlæknirinn gerði sitt besta til að hjúkkan héldi ró sinni um leið og hann sagðist þurfa "aðeins að fræsa úr beininu"!!! Hjúkkan var nú orðin svolítið skelfd og óskaði þess heitast að vera einhvers staðar annars staðar. Beinið var fræsað og eftir mikil átök þar sem jaxlinn var að lokum klofinn í tvennt náðist hann úr - tæðum tveimur tímum eftir að átökin hófust. Hjúkkan og tannlæknirinn höfðu í sameiningu sigrað endajaxlinn!!! Við tók mikil verkjalyfja notkun og almennt haugerí sem entist allan daginn. Hjúkkan fékk heimahjúkrun frá góðu fólki og kann hún því bestu þakkir fyrir. Næstu dagar fara í að ná saman á sér andlitinu og losna við áverkamerkin.

Skrölt og brölt!
Hjúkkan er að íhuga að stofna flutningsfyrirtæki fyrir fólk sem þarf að flytja milli íbúða ítrekað. Nú er hjúkkan komin í enn eina íbúðarpössunina og hefur endurnýjan samband sitt við 101 Reykjavík. Hjúkkan kallar þessa dagana ekki neitt ömmu sína og ruslaði þessum flutning af á innan við klukkustund.
Hjúkkan dreif sig einmitt á djammið um síðastliðna helgi þar sem fréttahaukurinn var að kveðja vini og vandamenn áður en hann sest að í mekka knattspyrnunnar. Djammið var af rólegri kantinum þar sem leiðin lá fyrst á Hverfisgötuna í dýrindis fiskisúpu og kaldan af krana. Þaðan var farið í víking á Ölstofuna sem var jafn súr á lykt og vanalega. Þar rakst hjúkkan á vini og vandamenn og fékk sér meiri öl. Dagurinn eftir fór í vinnu og almennt haugerí og örlaði á símamóral. Hjúkkan uppgötvaði það nefnilega að sms mórall er allt annað er talhólfamórall!!!
Í kvöld liggur leiðin á fyrstu kóræfingu haustsins og saumaklúbb þar sem þriðjungur þátttakenda er óléttur.
Atökudagur endajaxlsins er á morgun og hefur þessi bévítans tönn látið heldur betur finna fyrir sér síðastliðna daga. Hjúkkan komin á sýklalyf og getur ekki sagt að hún bíði spennt eftir morgundeginum!

Endajaxl dauðans!
Hjúkkan er að kljást við eigin vansköpun þessa dagana. Þannig er mál með vexti að endajaxlarnir passa ekki upp í hana og því þarf að rífa þá burt. Enn sem komið eru tveir farnir og sá þriðji fer á fimmtudaginn eftir viku. Þessi annars ágæti endajxl hefur verið til friðs fram að þessu en daginn sem ákveðið var hvernær hann færi þá ákvað helvítið að láta finna fyrir sér. Síðastliðnu daga hefur svæðið í kringum helvítið farið ört stækkandi, bólgnandi og orðið ansi aumt viðkomu. Eins og hjúkkan tjáði megabeibinu í gær þá var eins og hún væri með borðtenniskúlu í kjaftinum. En þökk sé ákveðnum bólgueyðandi verkjalyfjum er þetta allt á réttri leið og endajaxl fer að syngja sitt síðasta - MÚHAHAHA.
Annars tókst hjúkkunni að mæta og seint í vinnuna í dag vegna skipurlagsklúðurs hjá henni sjálfri. Maður á aldrei að segja sér eitt eða neitt - hafa allt skrifað niður og tékka reglulega á því. Annars lendir maður í svona aðstæðum og getur ekki kennt neinum um nema sjálfum sér. Eftir góðan dag í vinnunni dreif hjúkkan sig á golfvöllinn þar sem framfarirnar láta ekki á sér standa. Þvílíkur metnaður og framfarir hjá hjúkkunni - þetta hlýtur að vera einsdæmi. Nú mega sumir fara að gæta sín!!!
Jæja margt framundan - saumó með óléttu gellunum, pool með léttu gellunum, kveðjupartý hjá hýrum gaur og allt þar á milli.

Vaknaði ekki ein!
Hjúkkan var heldur betur ekki ein í rúminu sínu þegar hún vaknaði í morgun. Eftir góðan nætursvefn og nokkuð hressilega drauma byrjaði hjúkkan að rumska í morgunsárið (þ.e. kl 10:30 ) og ætlaði nú að snúa sér á hina hliðina og kúr aðeins lengur. Hún opnaði augun til hálfs og sá þá rúmfélaga sinn. Hjúkkan rak upp smávægilegt og mjög pent öskur þegar hún áttaði sig á því að þessi líka fína könguló stóð á koddanum hennar og var að taka púlsinn á stemingnunni!!!! Ef það eru einhver dýr sem hjúkkan kýs að vakna ekki með á koddanum sínum þá eru það einmitt köngulær. Við þetta spratt hjúkkan á fætur og henti sér í föt enda engin leið til þess að kúra áfram með köngulónni. Í staðinn dreif hún sig upp í eldhús og fékk sér vænan morgunverð og las blöðin í þeirri von um að hrollurinn sem var í skrokknum myndi nú hverfa. Það er sem sagt á réttri leið og hjúkkunni líður töluvert betur. Nú er það almennt haugerí þar til kvöldvaktin hefst og það verður alla vega ekkert kúrt í þessu rúmi fyrr en næstu nótt.

Lítið nýtt!
Það er lítið nýtt að gerast í lífi hjúkkunnar eins og fyrri daginn. Hún vinnur nótt sem dag og þess á milli sefur hún, spilar golf eða fer á létta tennisæfingu. Hjúkkan á enga vini lengur þar sem hún er alltaf í vinnunni og nær ekki að hitta neinn og er þar af leiðandi búin að hengja sig á axlir samstarfsfólksins. Það góða við vinnufélaga er að þeir geta ekki komist undan því að eyða með manni tíma - því jú allir eru í vinnunni og geta ekki sagst vera uppteknir við eitthvað annað. En þetta ástand fer nú vonandi að breytast eitthvað og það hlýtur að fara að rofa til í félagslífi hjúkkunnar.

Golfgella ársins!
Hjúkkan ákvað að gera eitthvað uppbyggilegt í þessu óspennandi ástandi sem hefur ríkt í kringum hana upp á síðkastið og dreif sig í golf með syninum. Stefnan var tekin á litla völlinn á Korpu og mætti hjúkkan í golfgallanum í góðum fíling. Fljótlega runnu í hlaðið annað ofurpar og slógust í lið með hjúkkunni og syninum. Þetta var alveg hreint með eindæmum skemmtileg golfferð og sló hjúkkan bara nokkuð vel þann daginn. Nú er hún samt komin aftur í vinnuna og ætlar að eyða menningarnótt á slysadeildinni við mikinn fögnuð viðstaddra. Farið varlega í djamminu um helgina!!!

Einstaklega óspennandi!
Líf hjúkkunnar er alveg einstaklega óspennandi þessa dagana og lýsir hún hér með eftir einstaklingi/um til þess að reyna að gera líf hjúkkunnar meira spennandi. Sem fyrr er hjúkkan flutt í vinnuna og veit varla lengur hvað það er að eiga frídag... en hvað getur hún kvartað - ný komin úr sumarfríi. Eitt sem hjúkkan gerir þegar líf hennar er svona óspennandi þá fer hún að hugsa um einkennilega hluti. Ein af þessum hugsunum skaut upp kollinum á einhverri kvöldvaktinni um daginn og vakti nokkra undrun meðal samstarfsfólks hjúkkunnar og áhyggjur af geðheilsu hennar. Þessi svona líka skemmtilega pæling er nefnilega hvaða skordýr er tilgangslausast? Hjúkkunni komu tvær tegundir í hug. Annars vegar sníglar - hvað er málið með það að vera 2 ár að komast yfir eitt herbergi og þurfa jafnvel að eignast barn með sjálfum sér á leiðinni?? Hin tegundin eru hrossaflugur. Hrossaflugur hafa engan tilgang, nema það teljist sem tilgangur að hanga kyrr á vegg svo klukkustundum skiptir. Þær eru líka svo mjóar og renglulegar að þær eru örugglega alltaf með samfall á lunga ( hehe önnur hjúkka kom reyndar með þetta komment ) og ef það er smá gola þá er vonlaust fyrir hrossafluguna að komast leiðar sinnar þar sem hún fíkur bara út í veður og vind. Já eins og þið sjáið þá er hjúkkan sífellt að reyna að skemmta sjálfri sér og koma sér í gegnum þessa óspennandi tíma. Finnst ykkur hún nokkuð svakalega sorgleg týpa ????

Fimmvörðuhálsinn sigraður!
Hjúkkan náði þeim merka áfanga um helgina að sigrast á Fimmvörðuhálsinum ásamt megabeibinu og nokkrum öðrum hjúkkum, læknum og fylgifiskum. Ferðin var í alla staðið frábær enda skipurlögð af miklum snillingi! Tímaáætlanir stóðust og fúlasti sjoppuafgreiðslumaður ársins fannst snemma morguns á Hvolsvelli. Daman var ekki að hafa húmor fyrir því að afgreiða pylsur og malt kl. 09 á laugardagsmorgni. Lagt var að stað frá Skógum og þrátt fyrir dómsdagsspá frá bitrum skálaverði varð hópurinn ekki fyrir neinu ónæði vegna veðursins. Eins og megabeibið benti á héldu hún og hjúkkan lengi vel að þær væru í seinna holli hópsins og gerðu fastlega ráð fyrir um 20 manns fyrir framan sig. Staðreyndin var önnur og kom í ljós upp í Baldvinskála þar sem 6 manns voru í góðum fíling að borða og reyndust þetta vera fremstu menn. Nokkrir góðir sopar af öl voru teygaðir og eftir stutt stopp lá leiðin á ný um fjöll og firnindi. Píurnar tóku á það ráð að telja brekkurnar sem eru eftir skálann og reyndust þær vera alls 8 - þar sem brekka 8 er nokkuð löng og frekar leiðinleg var oft notast við ljót orð til að koma sér yfir hana. Vindurinn var í bakið og píurnar flugu sem lauf í vindi yfir hæsta hlutann. Það reyndi töluvert á ónýt hné og mjaðmir á niðurleiðinni og var brekkan eftir Morinsheiðina sérstaklega sársaukafull enda var stoppaði í koníakstár eftir hana. Gellurnar náðu góðum tímum 6 klst og 15 mín hjá beibinu og 6 klst og 20 mín hjá Hjúkkunni. Þar sem rúmur 2 og hálfur tími var í síðasta hóp var ekki um annað að ræða en að klára koníakið og slaka vel á í Básum. Rútan kom svo og ferjaði liðið yfir í Húsadal og þar tók við yndisleg móttökunefnd með kakó, skotum og blöðrum. Kvöldið rann saman í eytt með góðu grilli, súkkulaðiköku, rauðvíni og gítarsöng. Það sem stendur vel uppúr er þjóðsöngur vinnustaðarins - ofursmellurinn Hátún 10b sem var sunginn nokkrum sinnum.
Sunnudagurinn fór í svefn og almenn leiðindi á Kaplakrikavellinum þar sem hjúkkan sá sína menn í vondum málum. Þetta var held ég síðasta ferðin á völlinn þetta sumarið!!! Þið sem haldið með FH verði ekkert að skilja eftir komment hér á síðunni :)

Verslunarmannahelgin!
Hjúkkan tók því rólega þessa verlsunarmannahelgina þar sem hún var að vinna alla dagana. Sumarfríinu lauk sem sagt á föstudaginn og lá leiðin auðvitað beint á slysadeildina. Hjúkkan var reyndar búin að skipta út helginni og endaði að lokum á aukavöktum enda vill Skatti frændi fá fullt af pening frá henni. Hjúkkan var svo sem enn að jafna sig eftir Roadtrip 2005 og er á leiðinni í Þórsmörk um næstu helgi og því var svo sem ágætt að hafa sig hægan eina helgi. Eitt af afrekum helginnar var að ná að horfa á alla dagsskrá á RÚV á laugardagskvöldið - jú allar 3 myndirnar sem voru bara alveg ágætar. Video var líka reyndin á föstudagskvöldið en sunnudagskvöldið fór í hugguleg heit í garðinum í Kúrlandinu. Nokkrir golfboltar voru líka sleggnir en engin tennis æfing. Nú er málið að koma sér í gönguform fyrir Fimmvörðuhálsinn sem farinn verður næsta laugardag í fylgd samstarfsfólks. Þar sem hjúkkan er reyndar með eindæmum óheppin týpa er aldrei að vita nema hún komist í bæinn með þyrlunni en vonum samt ekki.

Roadtrip 2005!
Sú skemmtilega hefð hefur skapast hjá hjúkkunni, megabeibinu og súperkonunni að drífa sig í roadtrip í Árnesið einu sinni á ári - sé því komið við þá á að fara helgina fyrir verslunarmannahelgina. Hefðin hélt í ár og á laugardaginn var Fabíó hlaðinn af dóti, drykkjum og mat og brunað sem leið lá austur fyrir fjall. Veðrublíðan sem mætti okkur var ekki af verri endanum - 26°c hiti og léttur andvari, sem var nauðsynlegur í öllum hitanum. Tjaldið reis á mettíma og fljótlega voru hjúkkan og megabeibið komnar á bikiníið og aðstoðu hvora aðra við að bera á sig sólarvörn. Allt í einu tóku þær eftir því að góður meirihluti karlmanna á tjaldstæðinu þurfti einmitt að fara að æfa púttið - heppilega nálægt tjaldinu sem vinkonurnar voru í. Eftir góða grillingu í sólinni kom Súperkonan sem var nýbúin að vinna og kveikt var undir grillinu. Dýrindis matur og vín og mikið hlegið og enn meira spjallað. Eftir góða stund lá leiðin í heita pottinn sem er á tjaldsvæðinu - klukkan var orðin margt og við sáum fram á að ná að vera einar í pottinum. Ber þá fljótlega að mann sem fann sig knúinn til þess að drífa sig í pottinn! Í upphafi var þetta ágætt en þegar ítrekaðar óskir hans um að við myndum nú tala við hann voru orðnar þreyttar birtust fréttir af tvíburastelpunum (þið munið þessar sem eru 3ja ára) og börnum megabeibsins og súperkonunnar. Þetta var orðinn hinn versti lygavefur sem óx og óx!!! Allt í einu kom nokkrar aðrar konur að pottinum og þær fengu líka fréttir af húsmæðraorlofinu. Já já þetta kom nú síðan í bakið á hjúkkunni daginn eftir þegar þessar sömu konur komu til okkar að spjalla og fóru að spyrjast fyrir um börnin!!!!!
Sunnudagurinn var enn betri og sólin hélt áfram að skína skært og ákveðið var að dvelja aðra nótt í Árnesinu. Superkonan þurfti að fara til vinnu í dag þannig að hún dreif sig heim um kvöldið en hjúkkan og megabeibið ákváðu að vera áfram. Sama sagan endurtók sig - grill - vín - hlátur - spjall en engir tvíburar þann daginn. Eftir smá stund voru vinkonunar búnar að eignast vinahjón á svæðinu sem endaði með heljarmiklu karaoke á barnum við tjaldstæðið!! Hjúkkan sem aldrei syngur í karaoke fór á kostum og sigraði meira að segja í keppni um bestu frammistöðuna!! Seint og illa endaði þetta kvöld inni í tjaldi.
Í dag var þakkað fyrir sig og pakkað niður enda búið að vera gaman. Það versta er samt þegar maður veit að maður var að senda sms skilaboð því stundum er maður alveg viss um að fólk vilji ekkert heitara en að heyra frá manni - og vill hjúkkan biðjast afsökunar á því rugli sem þó nokkrir einstaklingar urðu fyrir.

Ofvirkni í sumarfríi!
Hjúkkan er búin að komast að því að hún þjáist af ofvirkni í sumarfríinu sínu. Jú loksins þegar sólin kom fram er hjúkkan eins og belja sem er að komast úr fjósinu eftir langan vetur. Hún skoppar um og gleðst yfir sólinni, gleymir að setja á sig sólarvörn og er flottust!!! Í gær var einn af hennar betri ofvirkni dögum þar sem hann hófst í golfi. Eitthvað létu meistarataktarnir sig vanta og var hjúkkunni skapi næst að fara með nýja og flotta settið og henda því í sérhæfða aðsoðarmanninn en hún er nú svo ljúf í skapinu að þetta skyndibrjálæði rann fljótlega af henni. Að lokum var þetta nú farið að ganga ágætlega en einhver besser wisser var með yfirlýsingar við hjúkkuna um að maður yrði ekki bestur í golfi á 3 vikum - jejeje.
Eftir strangar æfingar lá leiðin í Brekkuselið þar sem litli snúllinn var sóttur og leiðin lá í sund. Þar sem hjúkkan er líka uppáhaldsfrænka fékk hún blíðar og útslefaðar móttökur við komuna í Brekkuselið og skemmst er frá því að segja að hvíti bolurinn er núna með smá íprentaðri súkkulaði batik!! Í sundinu var snúllinn eins og lítill prins - sýndi öllum í kringum sig hvað hann var duglegur að hoppa og brosti eins og enginn og hjúkkan var auðvitað að kafna úr stolti yfir barninu. Að sundi loknu var snúllanum skilað til mömmu sinnar og þar borðaður kvöldmatur áður en tennisæfingin tók við. Þar fékk hjúkkan loksins að láta stjörnu sína njóta sín með fallegum topspin boltu og hvað eina... Þegar tennisinum lauk lá leiðin til annarrar hjúkku í afslöppun og smá spjall áður en hjúkkan lagði loks í hann heim. Jább þreytt en þokkafull komst hjúkkan loks í bólin alveg dauðuppgefin eftir yndislegan dag. Og viti menn - andstætt líkamsástandi Sonarins var ekki vottur af harðsperrum í líkamanum í morgun.

Snilldar dagur!
Ofurhjúkkan er að farast úr hamingju yfir þessu líka fína sumarveðri sem ákvað að láta sjá sig þrátt fyrir sumarfríið. Hún skellti sér snemma á fætur í gær (sem sagt fyrir hádegi) og hjálpaði foreldrum sínum að losa sig við alls konar drasl úr geymslunni. Þaðan lá leið hjúkkunnar í golfverslun þar sem hún fékk dygga aðstoð við að velja sér golfsett. Það var hátt á hjúkkunni risið þannig að hún keypti settið, kerru og hanska (í stíl við litinn á pokanum hehehe) og nokkra aðra smáhluti til að verða lang best í golfinu. Eftir góða stund dreif hjúkkan sig heim og hitti Ingu Swing drottningu á Oliver í smá hvítvín og spjall. Ákveðið var að skella sér í bíó um kvöldið og varð snilldarmyndin Madagaskar fyrir valinu. Því lík og önnur eins snilld og þríeykið (Nonni kom líka með) hló eins og vitleysingar. Stundum var nú eins og annað fólk í salnum fattaði ekki brandarana og tilvísanir í aðrar myndir en það skemmdi ekki fyrir þríeykinu sem hló bara hærra og meira. Að lokum lá leiðin í enn meira spjall og almenna gleði.
Í dag er sól og mikið prógram framundan - Golf - Sund og jafnvel smá tennis í kvöld. Ofurhjúkkunni finnst ekki leiðinlegt að vera í sumarfríi þessa dagana.

Ofurgönguhjúkka og massa golfari!
Ofurhjúkkan er að finna nýjar víddir í íþróttarhæfileikum þessa dagana. Hún ákvað í sumarfríinu að skella sér á golf námskeið og virðist vera efnilegasti nýliði Íslandssögunnar í golfi. Stefnir hratt og örugglega á British Open á næsta ári - líka fínt því það er skömmu eftir að Wimbeldonmótinu í tennis líkur þannig að hún slær fullt af flugum í fáum höggum.
Annars skrapp hjúkkan upp Esjuna í gær ásamt tvíburahjúkkunni sinni og voru þær eins og vindurinn á leiðinni upp. Tóku fjallið á einum og hálfum tíma og skelltu sér svo í dásamlegt matarboð í Sandgerði til hýru mannanna í lífi þeirra. Maturinn var eing og á 5 stjörnu veitingarstað og móttökurnar eftir því frábærar.
Í kvöld er svo stefnan tekin á smá skrall með fleiri hjúkkum og gert er ráð fyrir höfuðverk á morgun.

Mér finnst rigningin góð!
Hjúkkan skrapp í mini-útilegu með samstarfsfólki sínu á föstudaginn og haldi menn að það geti rignt mikið í Reykjavík ætti það að prófa alvöru þétta Suðurlands-undirlendis-rigningu. Hjúkkan hafði bara eiginlega aldrei orðið vitni að öðru eins úrhelli og heimamenn brostu sínu blíðasta. ,, Velkomin á Suðurlands-undirlendið " voru brosandi kveðjur heimamanna þar sem malbiksdúllan skreið út úr Fabio í leit að regnhlífinni sem hún var svo viss um að væri einhversstaðar í bílnum. En að lokum stytti upp rétt á meðan fólk náði að skutlast í pottinn og þá hélt áfram að rigna - en þá var mannskapurinn orðinn nokkuð votur þannig að þetta varð bara stemning. Hjúkkan ákvað að leyfa bakinu að njóta vafans og fór ekki í rafting með hinu liðinu heldur brunaði í bæinn með Robbie í góðum fíling í Fabío. Nú situr hjúkkan og hlustar á frekar þunglynda blúsaða tónlist og dreymi um að koma sér til útlanda.

Það er erfitt að vera ég!
Í dag er 5. dagurinn í sumarfríinu hjá hjúkkunni. Þetta er líka fimmti dagurinn í röð þar sem það er rigning og nú hefur rokið bæst við í hópinn. Þegar veðrið hefur tekið svona sterka afstöðu gegn manni er gott að setjast niður í sófann og horfa á boltann. Jú jú KR mínir menn eru í lægð eins og veðrið en þeir töpuðu sem sagt eina ferðina enn í gær - nú á móti ÍA sem hefur ekki gerst held ég frá því hjúkkan og Höski fóru upp á Skaga á leik fyrir mörgum árum síðan. Hjúkkan prísar sig sæla með það að vera í fríi því annars væri verið á bauna á hana daginn út og inn - því svo virðist sem enginn vilji halda með KR lengur og allir verða voðalega glaðir þegar liðið manns er með ræpuna upp á bak. Mér er ekki skemmt þessa dagana!
En það hlýtur að stytta upp og við verðum þá bara VISA bikarmeistarar, en hvað sem gerist ég hjúkkan farin í útlegu með öðrum rugludöllum af slysadeildinni. Góðar stundir og áfram KR!

Duran, bjór og sumarfrí!
Það hefur gengið á ýmsu í lífi hjúkkunnar undanfarna viku. Eftir að heim var komið frá London dreif hjúkkan sig í vinnuna og hefur falið sig þar. Hún gerði sér nú glaðan dag á fimmtudaginn og fór á snilldartónleikana sem voru í Egilshöllinni. Mikið óskaplega voru Duran Duran með flottir og góðir á sviði. Það var meira að segja að manni fannst þeir eiginlega of góðir - miðað við sýningar af tónleikum þeirra dagana fyrir og eftir. Ekki það að þeir hafi verið með neitt Milli-Vanilli skam en hvað veit maður. Fyrir og eftir tónleikana lá leiðin til Eddu og Sigga þar sem nokkrir kaldir kældu mannskapinn. Vinnan kallaði aftur á föstudagskvöldinu og rúllaði hjúkkan vaktinni þar með glæsibrag. Eftir vaktina lá leið á knæpu eina í bænum þar sem samstarfsfólkið ákvað að gera sér glaðan dag - og tókst með ágætum. Laugardagurinn fór að mestu í leti og almennt haug þar til næturvaktin tók við. En sem sagt frá og með kl. 08 í morgun byrjaði hjúkkan í sumarfríi. Fríið stendur til Verslunarmannahelgarinnar þannig að þið getið átt von á því að það rigni það sem eftir er júlí mánaðar. Fólk man kannski eftir ástandinu þegar hjúkkan fór í frí í fyrra - það ringdi stanslaust fyrstu tvær vikurnar og kom svo hitabylgja meðan hjúkkan var í útlöndum. Því bið ég ykkur kæru vinir og vandamenn - bara leggja smá monní á reikninginn minn og ég get lofað ykkur sól og sumaryl.
En þá er það krísu spurningin sem verður til þegar maður á ekkert líf utan vinnu. Hvað gerir maður í fríi???

Snilldar London!
Ofurhjúkkan átti alveg hreint yndislegan tíma í London ásamt móður sinni og systur. Þar var auðvitað verslan í heimabyggða þar sem Baugur virðist eiga u.þ.b. aðra hvora verslun á Oxford Street og Mosaic hina þannig að hjúkkan var í raun og veru að styrkja íslensku krónuna með verslunar þátttöku sinni. Mæðgurnar ógurlegu skelltu sér einnig á West End og sáu alveg hreint brilljant uppsetningu á Lion King. Svo var auðvitað verslað aðeins meira og nokkrir öl drukknir. Hjúkkan datt um illmennið, kaffidvergfinn og Stjórann á Paddington stöðinni og átti með þeim mjög góða stund yfir nokkrum köldum. Sem sagt bara snilld og almenn hamingja. Hjúkkan á meira að segja von á því að verða valin viðskiptavinur mánaðarins hjá VISA Electron og hjá Kreditkort h.f. - ekki slæmur árangur það. Það kom sem sagt í ljós þegar til London var komið að á þessum tíma voru sumarútsölur út um allt. Sem dæmi fékk hjúkkan "shopping - sign " inni í MNG þar sem ólin á töskunni hennar slitnaði. Hvað voru merkin að segja henni annað en að hér ætti hún að kaupa sér næstu tösku- og hún er svo pretty!!
Hjúkkan meldaði sig fjarverandi í saumaklúbbinn sem haldinn var í Hafnafirðinum og svo virðist sem hún hafi einnig misst af nokkrum góðum sögum og fréttum. Er það rétt sem hjúkkan les milli lína hjá ykkur píur - fullt af litlum saumaklúbbskrílum á leiðinni??? Ef svo er þá óska ég ykkur (þið vitið hver þið eruð) alveg þúsund og einu sinni til hamingju með bumburnar :)

Jólalög og hitabylgja!
Ofurhjúkkan hefur smá áhyggjur af andlegri heilsu þessa dagana þar sem hún situr við tölvuna og hlustar á jólalög!!! Í góðum fíling syngur hún með - Ó Heeellga nótt og heeiiiilaga nóóóótt. Í góðum fíling enda er hún heim heima. Annars voru þær fréttir að berast til hjúkkunnar að það væri hitabylgja í London og hitinn um 30° C - ekki leiðinlegt að vera á leiðinni þangað.

"Þessu nennir maður kl 05 á næturnar!!"
Ofurhjúkkan er að ofurhjúkkast þessa helgina og eyðir nóttum sínum á slysadeildinni í félagsskap annarra ofurhjúkka. Til þess að drepa þann litla dauða tíma er myndast stundum er oft sest niður og spjallað um heima og geima. Ein umræða sem kom upp síðustu nóttina af þremur snérist um það hvað maður nennir að gera kl 05 á næturna. Það var reyndar fátt sem kom upp í hugann en þó náðu nokkur atriði inn á listann - sem ekki er hægt að birta hér sökum eðils þessara atriða. En sem sagt mjög skemmtileg umræða :) En svo kom pælingin - ef maður nennir þessu ekki kl. 05 á næturnar - hvernær nennir maður þessu þá?
Nú eru bara 2 dagar þar til ofurhjúkkan ætlar að skella sér til London ásamt mömmu gömlu og einni systurinni. Búið er að bóka hótel í göngufæri við Bond Street og hjúkkan er byrjuð að hita upp kreditkortið sitt. Stefnan er tekin á verslun, mat og jafnvel eina sýningu á einhverju skemmtilegu.

Þjóðhátíðarþunglyndi!
Ofurhjúkkan er nú ekki ofurkát í dag á sjálfan Þjóðhátíðardaginn. Ástæðan fyrir þessu ástandi er vinnulag hjúkkunnar í dag og um helgina og er hún almennt að farast úr sjálfsvorkun yfir þessu öllu. Jú jú á heitasta Þjóðhátíðardegi síðustu áratuga mætti hjúkkan auðvitað fersk á morgunvaktina, til þess eins að klára hana og drífa sig heim að sofa því næturvaktin er framundan. Eftir mikla áreynslu við það að reyna að sofna og alveg enn meiri sjálfvorkun ákvað hjúkkan að færa sig um set - sem var alveg ekki góð hugmynd!! En svona eru nú hugmyndir og ákvarðanir sem teknar eru í sjálfsvorkunnar ástandi. Sem sagt hefur hjúkkan enn sem komið ekkert náð að sofna fyrir næturvakt sem að öllum líkindum verður þar að auki skelfileg :( Hjúkkan brá á það ráð að hringja í vini sína til að fá almennt samþykki fyrir sjálfsvorkuninni sem var góðfúslega veitt af hjónakornunum í Kúrlandinu - og kann hún þeim bestu þakkir fyrir andlegan stuðning. Nú er stefnan tekin á sófann og vonandi næst einhver smá blundur. Að öðru leyti er það bara - Hæ hó og jibbí hey, það er komin 17.júní :)

Hvað er betra?
Hvað er betra en að drífa sig á fætur kl. 07:30 á sunnudagsmorgni og labba niður Laugarveginn í þeirri veiku von að Fabio hafi ekki orðið fyrir barðinu á drukknum einstaklingum nýliðna nótt? Jú það er er enn betra að finna bílinn heilan á húfi og skella sér upp í hann og keyra sem leið liggur í vinnuna. Það er alveg einstaklega róandi að keyra á götum Reykjavíkur á þessum tíma, ekkert nema leigubílar á ferð og fólk í misfersku ásigkomulagi. Svona byrjaði sem sagt þessi brilljant dagur í dag hjá hjúkkunni. Gærdagurinn var bara snilld - skellti sér á stubb í vinnuna, fór í sund og fékk enn fleiri freknur sem var nú alveg óþarfi!!! og svo var að kvöldmatur á Energia og loks bíó. Fór að sjá Monster - in - Law þar sem Jane Fonda sló í gegn sem ótrúlega klikkuð tengdamamma. Eftir bíóið lá leiðin til Siggu í Fensalina þar sem Desperate Housewives var skellt í tækið og enn kaldur sötraður með. Þar sem hjúkkan og hjúkkuvinkonan voru báðar frekar þreyttar eftir langa viku lá leiðin heim og beint í beddann. Sem sagt party - on hjá ofurhjúkkunni þessa dagana!

Ógurlega lítið að frétta!
Það er alveg einstaklega lítið að frétta af lífi ofurhjúkkunnar þessa dagana. Hún eyðir mestum sínum tíma í vinnunni og stefnir á alveg svaðalega huggulegt sumarfrí - enda búin að vinna af sér rassgatið á síðastliðnum vikum. Hún sér nú fram á góða tíma framundan með Duran Duran tónleikum og alls herjar gilleríi. Svo kannski hún kíki í heimsóknir til vina sinna sem hún hefur vanrækt sökum vinnufíknar og jafnvel að hún skelli sér í sund og sjái hvort hún komist aftur á sjéns í gufunni.
Svo er það spurningin hvort það verði ekki örugglega Júróvisionpartý í Jörfa 22. okt vegna 50 ára afmæliskeppni Eurovision. Nú verða allir að fara og kjósa í keppninni um besta Eurovision lagið!!! Áfram Ísland...

Fabio er alveg að meika það!
Ofurjeppinn Fabio er sem nýr eftir góða yfirferð hjá Heklu. Þar fékk hann nýjar legur og bremsurnar voru teknar í gegn. Nú malar hann eins og hamingjusamur köttur og rennur mjúklega um stræti borgarinnar.
Þar sem maður er nú orðinn stoltur bíleigandi var ekkert annað í stöðunni en að þvo bílinn. Fróðir menn og konur mæltu með bílaþvottastöðinni Löðri í Kópavogi - voða sniðugt hægt að láta þvo bílinn og gera það sjálfur. Hjúkkan hefur ætíð verið mikið fyrir svona do-it-yourself og ákvað sem sagt að gera þetta sjálf. Í þessu dæmi stillir maður hnapp á mynd eftir því hvaða dæmi maður er að fara að þvo og þetta á sem sagt ekki að vera neitt mál. Hjúkkan sá að 1 og hálf mínúta kostuðu 100 kr og hélt þar með að hún ætti að eyða 1 og hálfri mínútu á hverri stöð. Samviskusamlega fór hún svona að og m.a sápaði bílinn í 1 og hálfa mínútu. Eftir þann tíma sást Fabio ekki en ofvaxin risasápukúla var komin í hans stað!!! Það tók sko meira en eina og hálfa mínútu að skola alla þessa sápu af!!! En það tókst fyrir rest og var bíllinn stórkostlega hreinn og fínn í kjölfarið. Ef maður fer með bílinn í bílþvottastöð er yfirleitt skilti sem stendur á að maður fái frían endurþvott ef maður er ekki ánægður með árangur þvottsins. Á stöðum þar sem maður gerir þetta allt sjálfur ætti að standa á skiltinu að ef maður er ekki ánægður með árangurinn getur maður bara sjálfum sér um kennt!!

Hjólin á strætó snúast hring, hring, hring!
Hjúkkan ákvað að setja sig í ný spor á fimmtudaginn og dreif sig í hlutverk ofurfrænkunnar. Eftir yndislegan tíma í Hár- og sýningarhúsinu Unique fór hjúkkan með nýju klippinguna sína í Kringluna með mömmu sinni. Að þeirri ferð lokinni lá leiðin á hina ýmsu leikskóla þar sem annarra manna börn voru sótt. Fyrst var litli uppáhalds púkinn sóttur og svo var litla uppáhalds prinsessan sótt s.s Viktor Már og Helga Björg. Leiðin lá til Svönu með dóttur hennar og umferðin var nokkuð þétt. Til að halda uppi stemningu í bílnum var brugðið á það ráð að syngja!! Hjólin á strætó snúast hring - hring - hring (hafa ber í huga að handahreyfingar voru einnig notaðar).... Eftir öll 7 erindin voru tekin með glæsibrag og í kjölfarið hélt Helga Björg góða einsöngstónleika úr aftursætinu. All good things must come to an end og þannig var líka með þennan yndislega frænkutíma. Komið var að besta hlutanum - þ.e. að skila börnunum heim til sín :)

Sumarið er alveg að koma!
Hjúkkan trúir því heitt og innilega í hjarta sínu að sumarið fari nú að láta sjá sig. Hún gerði sitt besta í gær og dreif sig út í skítakuldann í pilsi og að auki með linsur og sólgleraugu. Hjúkkan gerir sitt besta til að lúkka vel í Fabio sínum sem er ekkert nema fallegastur. Í tilefni þess að Sonurinn átti afmæli á fimmtudaginn var honum boðið á rúntinn og svo lá leiðin beint í vinnuna.
Til merkis um það að sumarið er komið þá er Fréttapésinn kominn aftur heim og heyrst hefur að annar pési sé loksins kominn með vinnu í Danaveldi.
Töffarastig dagsins fær sonurinn sem er að fá íbúðina sína afhenta!!!

Stoltur bíleigandi!
Laugardagurinn var alveg einstaklega vel heppnaður í lífi hjúkkunnar. Hún vaknaði ferks eftir góðan nætursvefn og dreif sig á fætur rétt upp úr hádegi. Leiðin lá að eldhúsborðinu og yfir léttu spjalli við gamla kallinn var ákveðið að skella sér í smá bíltúr. Hjúkkan hafði lengi verið að blunda við það að kaupa sér bíl og ákváðu feðgin að rúnta á nokkrar bílasölur. Fyrsta stoppið var hjá Toyota og ekkert sérstakt fannst þar. Því næst lá leiðin í Heklu þar sem þessi líka huggulegi og krúttlegi bíll beið hjúkkunnar. Áður en hjúkkan vissi var hún búin að festa kaup á þessum yndislega bíl og ljómaði af kæti. Um er að ræða silfurlitaðan Skoda Fabia (hjúkkan er nottla fabulous), 5 dyra með topplúgu!!!! Ofurgellu bíll fyrir einstaka ofurgellu. Við tók hamingju rúntur og almenn sýning á gripnum við mikla kæti - þá sérstaklega hjúkkunnar.
Kvöldið fór svo í Júró í Jörfa eins og vanalega þar sem hjúkkan deildi 2. - 3. sæti í veðbankanum með syninum. Kátínan var fyrir hendi og leiðin lá í bæinn þar sem hjúkkan missti einhvern veginn sjónar á öllum og dreif sig heim í ból. Enda dauðuppgefin eftir alveg brilljant dag.

Júróvision trash!!
Hjúkkan varð nú fyrir nokkrum vonbrigðum í gærkvöldi þegar í ljós kom að við myndum ekki vinna aðalkeppnina n.k. laugardag. Jú málið var eins og allir vita að austantjaldslöndin rúlluðu þessu upp og skildu okkur hin eftir. En hvað er málið þessi austan-tjalds-lönd, come on eru allir búnir að gleyma því að við bárum kennsl fyrst allra á Eystrasaltslöndin??? We recognized them!!
En bara til að fara yfir hápunktana frá undankeppninni þá eru hér skoðanir á nokkrum lögum:

Portúgal - þetta land náði sögulegu hámarki í algjöru klúðri!! Gellan gat hvorki dansað né sungið og virtist ekki einu sinni kunna lagið sem hún átti að vera að syngja!
Andorra - ok manni er lofað að dansararnir færu úr buxunum og væru einungis með létta skýlu um lendar sér - But NO það gerðist ekki og þeir voru allan tímann í buxunum. Tók lítið eftir laginu þar sem ég var alltaf að bíða eftir því að dansararnir færu úr buxunum!
Danmörk - er eiginlega sammála Gísla Marteini hvað varðar líkinguna á framsetningu lagsins sem Dressman auglýsingu. 5 karlmenn í jakkafötum að dilla sér við dillanlegan takt. Held samt að þeir vinni ekki á laugardag.
Eistland - mér fannst hinar Eistnesku Girl´s Aloud píur nokkuð sannfærandi. "I´m hot like an indian spice" Klikkar seint!!
Finnland - hinn norski Geir stóð sig vel og ég hélt að þau myndu meika það.
Holland - Vá fékk einhver annar á tilfinninguna að hér væri Whitney komin aftur að syngja One moment in time og svo myndu Ólympíuleikarnir í Barcelona vera settir!
Írland - Írar ætla greinilega aldrei aftur að reyna einu sinni að vinna keppnina. Nú er kominn ólympíuandinn - ekki aðalmálið að vinna heldur vera með!
Ísrael - komst áfram á þessum industrial size barmi sem er örugglega ekki alveg af náttúrunnar hendi!
Lettland - Þeir komust áfram á grenju-væmnis lagi og einhverju táknmáls bulli! Ömurlegt lag!!
Moldovía - Hver getur sagt mér hvar þetta land er í Evrópu? Amman var reyndar krúttlegasta í keppninni!
Noregur - Maður fékk á tilfinninguna á White Snake eða Europe væru komnir aftur. Flottir og gott lag!
Pólland - Þarf eitthvað að tjá sig frekar um þennan söngvara sem heldur að hann sé svar Evrópu við Ricky Martin??
Sviss - enn ein flóttamanna hljómsveitin sem reyndi að komast í keppnina í heimalandi sínu en enduðu annars staðar. Þær voru ekki eins flottar og Eistnesku Girls Aloud píurnar.

Já sem sagt þetta er í fáum orðum skoðun hjúkkunnar á nokkrum af þeim atriðum sem voru í keppninni í gær. Hjúkkan heldur tryggð sinni við ofurbandið FEMINEM frá Bosníu / Herzegovniu sem hún telur að vinni keppnina. Sjáumst í Júró í Jöfra á laugardaginn!!

Júróvision drama!
Það ætlaði allt um koll að keyra á vinnustaðnum í morgun þegar myndir birtust af þeim búningum sem nýjustu þjóðarhetjur Íslendinga ætla að skarta í kvöld. Múgurinn skiptist í tvær fylkingar - love it og hate it! Mér persónulega er alveg sama um þessa búninga - finnst hinns vegar skórnir þeirra alveg to-die-for. Hjúkkan er sífellt að vera glisgjarnari og finnst svona gullskór voða fallegri. Þorbjörg úr First Wives Club á líka svakalega fína gullskó sem hún skartaði á árshátíð hópsins um síðustu helgi.
Þar sem flestir sem maður þekkir eru að fara í undankeppnis-júróvision-partý ætlar hjúkkan að sýna lit og fara beint heim að sofa eftir vaktina enda næsta vakt í nótt. Þetta er auðvitað bara gert til þess að geta sinnt vinum og vandamönnum sem lenda í hrakningum í kvöld eftir keppnina. En mottóið fram að næturvakt er ÁFRAM ISLAND - nú mössum við þetta.

Á sjéns í sundi!
Eftir góðan svefn í kjölfar þreyttrar næturvaktar ákvað hjúkkan að skella sér í sund. Það var ýmislegt sem lá henni á hjarta og eftir góða ráðgjöf góðra vinkvenna var þetta lendingin - að synda eins og vindurinn. Það gerði hjúkkan aldeilis með stæl og hafa aldrei sést önnur eins sundtök í Breiðholtslauginni. Í þetta sinn var ekkert stoppað við bakkann heldur bunað beint í laugina og fokið af stað. Áður en hjúkkan vissi af hafði hún lokið 700 metrum og ákvað að þetta væri nóg í bili. Stefnan var sett á gufubaðið þar sem þreyttir vöðvar skyldu teigðir og almenn afslöppun færi fram. Í þeirri andrá er hjúkkan bregður sér inn í gufubaðið kemur inn karlmaður á svo sem miðjum aldri ( í kúl sundskýlu en allt annað var bleh.. ). Þessi ágæti maður ákveður að segja hjúkkunni að hún hafi synt nokkuð rösklega þessa 700 metra, jú jú svaraði hjúkkan - það dugar engin aumingjaskapur. Þá greinilega heldur okkar maður að hann sé komin í feitt og spurningarnar hrynja yfir hjúkkuna. Þar á meðal kom hin eðallín "Kemur þú oft í þessa sundlaug??" Þegar hjúkkan loksins sá í hvað stefndi var tími til að draga fram sögur af eiginmanninum og tvíburunum fræknu - sem halda móður sinni hlaupandi allan daginn. Hjúkkan veit að það er ljótt að segja ósatt en stundum þarf bara að hressa upp á sögur til þess að komast heill undan og án þess að særa viðmælendur sína. Manninum þótti nú miður að heyra að hjúkkan ætti mann og börn, því honum þætti hjúkkan svo fallega og vildi gjarnan fá að bjóða henni út!!!!! YEAPH folks það er greinilega hægt að lenda á sjéns alls staðar. Hjúkkan þakkaði pent fyrir hrósið og gullhamrana og fór sem vindurinn í heita pottinn. Þegar sjénsinn kom svo á eftir henni þangað ákvað hún að nú væri kominn tími til að drífa sig heim og horfa á Desperate Housewives.

Ofurhjúkka á framabraut!
Ekki nóg með það að hjúkkan sé almennt að slá í gegn með yfirgengilegri óheppni og hrakförum sínum þá er félagsfíkillinn alveg að meika það hjá hjúkkunni. Á mánudaginn og þriðjudaginn sat hún á fulltrúaþingi Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og áður en hún vissi af var búið að kjósa hana í stjórn félagsins!! Reyndar bara sem varamann en þeir eru víst boðaðir á alla fundi og hafa fullgildan atkvæðisrétt. Nú er sem sagt bara málið að fara að finna sér flokk og drífa sig á þing :) Þar getur hún byrjaði í einum flokki og sagt sig svo úr honum og flutt sig í nýjan flokk ef hún er ekki að meika lífið í flokknum sem hún situr á þingi fyrir.... Hljómar vel er það ekki, nema hvað að þetta er auðvitað verið að nota þessa hugmynd þessa dagana.
Árshátíð saumaklúbbsins er á laugardaginn og svo auðvitað Júró í Jöfrabakkanum eins og lög gera ráð fyrir. Gert er ráð fyrir nokkrum erfiðleikum í tennis næstu tvö skipti :)

Af almennum hrakförum hjúkkunnar!
Eins og þeir sem þekkja hjúkkuna vita þá á hún það til að lenda í hrakförum. Dagurinn í gær byrjaði einmitt þannig. Þannig var mál með vexti að hjúkkan fór afslöppuð að sofa, en fannst samt eins og hún ætti að mæta á fund áður en hún færi til vinnu sinnar. Nema hvað, án þess að líta í dagbókina sína varð hún fullviss um að þetta væri nú bara rugl og engin ástæða til þess að ætla að hún ætti nokkuð erindi fyrir kvöldvaktina. Glöð í bragði vaknaði hún úthvíld um kl. 11:30 og hugsaði sér gott til glóðarinnar. Nú skildi virkilega slappað af í góðri dekursturtu með tilheyrandi andlitsmaska, djúpnæringu í hárið og fjarlæginu á óæskilegum líkamshárum. Allt var eins og það átti að vera - gúrkuandlitsmaskinn var kominn á andlitið, djúpnæringin í hárinu og hjúkkan búin að raka af sér hárin á öðrum fætinum þegar síminn hringir. Fersk stekkur hjúkkan á símann og sér að hjúkkuvinkona er að hringja. Hún svara glöð í bragði og spyr hvað sé að frétta. Jú hún sé nefnilega í dekursturtu og eigi bara eftir annan fótinn í rakstrinum. Viti menn - hjúkkuvinkonan í símanum spyr glettin hvort hjúkkunni líði ekki yndislega í þessari afslöppun, en einnig hvort hún eigi ekki að vera komin í vinnuna! Hjúkkan rak upp skelfingaróp þegar hún uppgötvaði að hún var búin að skrá sig á aukavakt fyrir kvöldvaktina og var sem sagt orðin of sein. Hún baðst innilegrar afsökunnar og sagðist verða komin innan skamms. Nú voru góð ráð dýr, annar fóturinn rakaður - hinn enn mjakaður raksápu, andlitið hulið agúrkumaska og djúpnæring í hárinu!!!! Margir myndu kalla það ástand sem myndaðist á baðherberginu frekar alvarlegt. En á svipstundu spratt hjúkkan hárunum af leggnum, skolaði andlitið og hárið, hentist í föt og keyrði sem leið lá í vinnuna. Svona til þess að toppa daginn var vaktin síðan gífurlega krefjandi en hjúkkan ánægð því hún er silkimjúk á fótunum, andliti og í hári og ekkert annað að gera en að gera sitt besta. Eftir vaktina lá leiðin beint heim í sófann til besta vinarins - sjónvarpsins. En nú er mál að linni og hjúkkan er farin í háttinn!

666 AH!
Já góðir lesendur þetta bílnúmer sá ofurhjúkkan um daginn. Um var að ræða nokkuð sportlegan götujeppa og átti hjúkkan ekki von á neinu öðru en að nokkuð sportlegur gaur væri um borð í bílnum. Hjúkkan fékk næstum því hjartaáfall þegar sannleikurinn rann upp. Um borð voru eldri hjón, bæði vel yfir 70 ára aldri og karlinn var að keyra. Hann var meira að segja með hatt!!! Kúlið rann á örskotstundu af þessum bíl og þessu bílnúmeri sem fór úr því að vera nokkuð gauralegt í það að vera bara einfaldlega ósmekklegt. Aumingjans hjúkkan er enn að jafna sig á áfallinu og ekki er fyrirséð um bata hennar!

Koffínskortshöfuðverkur og ofneysla sykurs!
Hjúkkan var við vinnu sína allt í einu að farast úr höfuðverk af ókunnum orsökum. Eftir dágóðastund fór hjúkkan að hugsa sinn gang og komst að því að hún hafði ekki fengið NEITT koffín það sem liðið dags og klukkan farin að ganga 3!!!! Hjúkkan brá á það ráð að hella í sig góðum brúsa af Cola Light og svona til að seðja sárasta hungri runnu tvö Bounty með. Eftir þetta var hjúkkan komin með koffín og sykurskjálfta vegna tímabundinnar ofneyslu.
Annars er nú lítið að frétta annað en enn einn metið hefur hjúkkan slegið í unnum tímum á einum mánuði. Það ætti að fara að setja upp keppni í þessu fagi og hjúkkan og reyndar nokkrar hjúkkuvinkonur hennar myndu rústa keppninni.

Alveg einstök atvik!
Eins og lesendur hafa nú séð í gegnum tíðina virðist sumir hlutir einungis henta hjúkkunar, sbr snjóflóðið inn um þaklúguna um daginn. Í kjölfar þess atburðar létu foreldrar hjúkkunar þau orð falla að hún væri nú einstök. Hver vill ekki vera einstakur - spurði hjúkkan sig bara og hélt áfram sínu lífi. Í morgun var annað eins einstakt atvik í lífi hjúkkunnar. Þannig að var að hún var búin að hafa sig til í ég-er-hörku-samningarnefndar-gella gírinn og full sjálfstraust skundaði hún út í bíl. Á leiðinni yfir bílaplanið vildi svo óheppilega til hjúkkan missti annan hanskan sinn og auðvitað lenti hann í eina pollinum sem var á öllum bílaplaninu - nema hvað! Hjúkkan er nú orðin nokkuð vön þessum atvikum, hrissti hausinn og tók upp hanskann. Undraði sig á því í augnarblik af hverju hanskinn hafði einmitt lent í þessum eina polli. Nema hvað þar sem nokkur bleyta var á hanskanum hóf hjúkkan að hrista vatnið af og gera hanskan tilbúinn til notkunar á nýjan leik. Glöð í bragði sá hún að nú var hanskinn orðinn sem þurr og ekkert mál að skella honum á hendina. Var þá hjúkkunni litið á jakkann sinn nánar tiltekið hægri ermi og hægri hlið jakkans sem allt í einu voru ekkert nema fullt af litlum blautum og tjöruðum blettum!!!! Jæja hugsaði hjúkkan - einmitt það sem ég þurfti núna - búin að hrista alla drulluna úr hanskanum beint á töffara jakkann og sá fram á að þurfa að skipta um jakka eða koma of seint á fund með launanefnd sveitarfélaga. Hjúkka brá á það ráð að setja trefilinn nokkuð töffaralega fyrir drullusletturnar á jakkanum og hélt glöð í bragði á fundinn. En sem sagt þá virðast sumir hlutir bara koma fyrir suma einstaklinga!

Helgarfléttan!
Helgin var stórbrotin sem fyrr í lífi hjúkkunnar þar sem afmæli, leikhús og Hvalfjarðargöngin komu við sögu ásamt reglubundnum næturvöktum. Á föstudaginn rann upp langþráð stund er hjúkkan fór að sjá Höskuld leika 350 kg konu og prest í sama leikritinu. Eftir þessa stórbrotnu sýningu lá leiðin í afmæli til Arnbjargar og loks heim í ból þar sem 35 slasaðir einstaklingar biðu björgunar hjúkkunnar á laugardaginn. Sprækust stökk hjúkkan fram úr og dreif sig niður á slysadeild og þaðan með löggunni og loks þyrlunni að Hvalfjarðargöngunum. Þar rokkaði hópurinn frá slysó feitt og var ekki lengi að rúlla upp þessari æfingu. Að henni lokinni drapst hjúkkan í bakinu en lét ekkert á sig fá og mætti galvösk á nætuvakt dauðans. Slagsmál og skurðir einkenndu næturvaktina og var hjúkkan alveg búin að fá nóg þegar hún fór heim og hlaut hægt andlát. Hún vaknaði því sem næst ónýt í bakinu og hélt sig til hlés það sem eftir leið helginni. Í dag tók svo almennur hrottaskapur við er hún dreif sig til sjúkraþjálfarans sem hvorki fær sumargjöf né jólakort í ár frá hjúkkunni!

Engin frammistaða!
Það er engin frammistaða hjá hjúkkunni þessa dagana á þessari blessuðu síðu. Það hefur svo sem ekkert hent hana aldrei þessu vant - þar sem hún hefur haldið sig mestan partinn í vinninnu. Reyndar ætlaði hjúkkan að gera sér glaðan dag s.l. föstudag með gömlum MH vinum sem tókst með miklum ágætum. Haldið var til á ölstofu nokkurri í allt of langan tíma og lá leiðin þaðan í stutt stopp á Thorvaldsen. Höskuldur átti öfund allra karlmanna er gengu niður Laugarveginn þar sem hann stoltur tilkynnti öllum sem mættu honum að hann væri nú með tvær upp á arminn. Annars kom lítið annað í ljós þetta kvöld en að vinir hjúkkunnar telja hana vera í hópi alvarlega veiks vinnualka! Til þess að standa nú undir nafni ætlar hjúkkan að "bjarga" mannslífum í Hvalfjarðargöngunum um næstu helgi við mikinn fögnuð þeirra sem ætla norður á laugardaginn - því þá verða göngin lokuð frá 8 - 15. Jæja en nú er mál að henda sér í sófann og slaka aðeins á.

Töffari í snjóflóði!
Hjúkkutöffarinn fór tennis á sunnudaginn við mikinn fögnuð viðstaddra og hennar sjálfrar þar sem nokkuð duglega var tekið á brúsanum kvöldið áður. Kór Langholtskirkju flutti Jóhannesarpassíuna í annað sinnið þetta árið og þar með þurfti að slútta því um kvöldið. Eftir mikla gleði og hamingju lá leiðin heim og var ekki frá því að örlaði fyrir hausverk þegar hjúkkan vaknaði til þess að fara í tennis. Hjúkkan dreif sig af stað og fór á ofurtöffara bílnum Mözdunni 6 sem er með þaklúgu. Eftir svona misgóðan árangur í tennistímanum lá leiðin heim og auðvitað var þaklúgan opnuð - maður er nú einu sinni ofurtöffari. Allt gekk ljómandi fínt og töffarastigin hlóðust upp þar til komið var á bílastæðið og bílnum rennt mjúklega niður brekkuna. ÞÁ gerðust ekki mjög töffaralegir hlutir. Jú það hafði snjóað heilmikið aðfaranótt sunnudagsins og var enn töluvert af bráðnum og hálfbráðnum snjó á þaki töffarabílsins þegar hjúkkan renndi sér í stæðið og viti menn - allt í einu sat hún í kaldri og mjög blautri sturtu af klaka, krapi og vatni! Við tók heilmikið hreinsunarverk að þrífa allan sjóninn og krapann úr bílnum og loks komst hjúkkan inn - blaut og köld með frekar fá töffarastig á bakinu.

Létt-rómantík á dekkjaverkstæðinu!
Hjúkkan ákvað að reynast foreldrum sínum góð dóttir og dreif sig með litla krúttlega Yarisinn í dekkja skiptingu. Leiðin lá á dekkjaverkstæði í nágrenni heimilli foreldranna og hjúkkunni til mikillar gleði var engin bið. Hún renndi bílnum fagmannlega upp á stoðirnar eða hvað þetta nú heitir og steig út úr bílnum á dignarlegan hátt. Glumdi þá í útvarpi dekkjaverkstæðisins þar sem ekkert nema skítugir menn voru við vinnu sína : "þú ert að hlusta á Létt 96,7 og nú erum við að gefa miða á rómantíska gamanmynd." Hjúkkan sá nú ekki undir iljarnar á gaurunum í símann að reyna að vinna sér inn miða á myndina en þetta var frekar kómískt. Ekki skánaði það þegar hjúkkan kom inn á biðstofuna og blasti þar við dagatal með lítið klæddri konu og ýmis tímarit sem ekki sjást á biðstofu slysadeildarinnar. Áfram glumdi í Létt 96,7 og rómantíkin sveif yfir dekkjaverkstæðinu. Bleik í huga og hjarta en sködduð í augum eftir tímaritin hélt hjúkkan glöð í bragði út af verkstæðinu þegar bíll var tilbúinn. Hver segir svo að bifvélavirkjar séu ekki tilfinningarnæmir karlmenn.

Vinnu- og félagsmálaalki!
Hjúkkan er opinberlega orðinn að vinnualka og tók þá meðvituðu ákvörðun að horfast í augu við vandann. Hún er líka farin að horfast í augu við þá staðreynd að hún er einnig félagsmálaalki sem brýst fram í endalausri þátttöku í kórum og félagsstörfum fyrir fagfélagið. Formaður þess félags kom að máli við hjúkkuna um daginn og spurði hana hvort hún væri ekki til í að gefa kost á sér í stjórn félagsins. Auðvitað brosti hjúkkan og sagði hátt og snjallt "JÁ það væri bara gaman." Sem sagt hafa sumir hlutir ekkert breyst þrátt fyrir miklar breytingar í lífi hjúkkunnar undanfarna daga.

Vinnu- og félagsmálaalki!
Hjúkkan er opinberlega orðinn að vinnualka og tók þá meðvituðu ákvörðun að horfast í augu við vandann. Hún er líka farin að horfast í augu við þá staðreynd að hún er einnig félagsmálaalki sem brýst fram í endalausri þátttöku í kórum og félagsstörfum fyrir fagfélagið. Formaður þess félags kom að máli við hjúkkuna um daginn og spurði hana hvort hún væri ekki til í að gefa kost á sér í stjórn félagsins. Auðvitað brosti hjúkkan og sagði hátt og snjallt "JÁ það væri bara gaman." Sem sagt hafa sumir hlutir ekkert breyst þrátt fyrir miklar breytingar í lífi hjúkkunnar undanfarna daga.

Sjálfskaðandi hegðun!
Hjúkkan stóð sig að því um daginn að veita sjálfri sér skaða á litlu tá. Þannig var að hún sat uppi í sófa og var að ræða málin er nöglin á litlu tánni fór eitthvað að pirra hana. Hjúkkan fór eitthvað að fikta í fjárans nöglinni sem tókst ekki betur en svo að hún rifnaði af!!!! Hjúkkan óaði og æaði af sársauka og gekk hölt í nokkra daga. Það er eiginlega fáránlegt hvað svona ómerkilegt líffæri eins og nöglin á litlu tánni getur valdið manni svona miklum sársauka. Hjúkkan hugsaði meira að segja um að sækja um örokrulífeyri í kjölfarið á þessu slysi. Nú nokkrum dögum síðar er táin öll að koma til og hjúkkan getur haldið áfram að ganga um óhölt.

Ríkisborgararéttur og kynlíf!
Það voru tvennar fréttir á hinum ágæta vefmiðli mbl.is sem vöktu athygli mína í dag. Annars vegar er sú fáránlega samhljóða ákvörðun Alherjarnefndar Alþingis að mælast til þess að hinn geðsjúki Bobby Fisher fái íslenskan ríkisborgararétt og hins vegar ummæli Bruce Willis um kynlíf við 50 ára afmælið. Hvað fyrri fréttina varðar finnst mér íslenska ríkisstjórnin vera að gera sig að fífli í öllu þessu bulli varðandi þennan mann sem er ekkert nema mjög sjúkur á geði. Hvað í fjandanum hafa Íslendingar að gera með mann í svona ástandandi þegar þeir geta ekki einu sinni sinnt Íslendingum sem kljást við geðræn vandamál svo sómasamlega mætti teljast. Þetta mál er algjört rugl frá byrjun til enda og þvílík hneisa að mínu mat. Jú jú það er voðalega sniðugt að stofna samtökin " Björgum Bobby " en bara því miður þá kemur þessi maður landinu ekkert við!!!
Hin fréttin var öllu skemmtilegri þar sem ofurhetjan Bruce segir að maður verði fyrst góður í því að stunda kynlíf í kringum 50 ára aldurinn. Hann reyndar kom inn á þá staðreynd að það sé nú svolítið sport að geta enn stundað kynlíf á þessum aldri en nú búi hann yfir áunninni tækni og miklum fróðleik um þarfir kvenna í bólinu. Nú höfum við öll eitthvað til þess að hlakka til!

Árshátíð og annað rugl!
Helgin fór í árshátíð á slysadeildinni sem tókst með glæsibrag á föstudagskvöldið. Mikil gleði og hamingja ríkti á svæðinu og var almenn ánægja með þetta allt saman. Eins og lög gera ráð fyrir var auðvitað farið í eftirpartý sem stóð langt frameftir morgni. Líðanin á laugardeginum var til fyrirmyndar og lét hjúkkan ekki slen og slappleika koma í veg fyrir að knúsast með litla fullkomna frænda um kvöldið. Sökum slappleika fékk hjúkkan sér frí í tennis á sunnudagsmorgun og dreif sig svo í vinnuna um kvöldið. Það er alltaf sama sagan með þessu hjúkku sem er haldið mikilli vinnufíkn. Í dag er svo morgunvakt og næturvaktin í nótt og allir vinir í skóginum.
Rokkstig og innilegustu hamingjuóskir dagsins fá Vaka og Bragi sem eignuðust litla prinsessu í morgun eftir langa og stranga sótt. Til hamingju með litlu prinsessuna og megi hún dafna vel um aldur og ævi.

Hor og hálsbólga!
Nú er illa komið fyrir hjúkkunni sem liggur heima í hori og hálsbólgu. Hún gerði sitt besta til þess að reyna að fresta þessum vandræðum en stundum er bara líkamanum misboðið og í þetta sinn þurfti hjúkkan að láta undan. Eintóm tjara og leiðindi þar sem árshátíðin er á morgun. Stefnan í dag er tekin á sófann og flensumyndir og koma sér aftur til vinnu á morgun. Panodil Hot er mikill vinur hjúkkunnar að ógleymdu nefspreyinu góða.

Engin frammistaða!
Það er engin frammistaða hjá hjúkkunni þessa dagana. Hún þvælist um borg og bí, hjúkrar veikum og slösuðum, sækir fundi um samþykktir kjarasamninga og skipurleggur árshátíð vinnustaðarins. Eftir þetta allt saman er víst frekar naumur tími eftir til það sinna vinum og kunningjum. Hjúkkan var til dæmis á leið í 23ja ára afmæli Dóu sinnar í gærkvöldi með stuttu stoppi hjá samhjúkku til að búa til skemmtiatriði skemmtinefndarinnar. Svo fór að samhjúkkan bauð upp á mikið og gott rauðvín og hjúkkan komst ekki til Dóu þar sem leiðin lá heim í bedda rétt eftir miðnætti. Dóa fær því afsökunarstig mánaðarins...
Að öðru leyti er svo sem ekki mikið að frétta úr lífi hjúkkunnar. Hún reyndar stóð sig sem hetja á námskeiðinu sem var í síðustu viku og rokkaði feitt á prófinu. Á föstudaginn er síðan árshátíð vinnustaðarins með tilheyrandi háreyðingum og litunum í vikunni. Jafnvel að hjúkkan láti sjá sig á snyrtistofu í litun og plokkun - svona af því að maður verður að reyna að líta bærilega út.

Komin aftur á fullt skrið!
Ofurhjúkkan lætur fátt stöðva sig eftir þessa yndislegu Afríkuferð og er sem sagt aftur komin í hasarinn hér á landi. Eftir mikinn hamagang í kjölfar heimkomunnar tók við leiðbeinendanámskeið í skyndihjálp sem stóð alla síðastliðna viku. Það undarlega við þetta námskeið var að það var haldið í Keflavík, þannig að heilmikil keyrsla átti sér stað alla daga. Eins og góðum námskeiðum fylgir var drukkið óhemjumikið magn af kaffi daginn út og inn og er hjúkkan nú í meðferð vegna koffíneitrunnar.
Raunveruleikinn tekur við á morgun þar sem hjúkkan kemur aftur til vinnu á slysadeildinni eftir 3ja vikna fjarveru. Það er meira að segja spurning hvort hjúkkan þurfi ekki bara smá aðlögun eftir þennan yndislega tíma.
Óskarsverðlaunin verða afhent í kvöld og eins og svo oft áður hefur hjúkkan ekki séð neitt af þeim myndum sem eru tilnefndar þannig að þetta verður kannski ekki spurning um að vinna vökukeppnina í ár. En rokkstig dagsins fær hin síunga Dóa vinkona sem fagnar 23ja ára afmæli sínu í dag. Til hamingju með einn eitt 23ja ára afmælið snúllan mín.

Komin aftur í raunveruleikann!
Þá er hjúkkan komin aftur heim í raunveruleikann sem tók á móti henni með köldum blæstri og rigningu í Keflavík. Vélin lenti kl. 16:15 og mikið lá á að koma hjúkkunni heim enda þurfti hún að mæta í afmæli/brúðkaup sem hófst kl. 18. Allt tókst þetta á undraverðan hátt meira að segja með stuttu stoppi í tollinum. Jú jú ofurhjúkkan var aðeins utan við sig í fríhöfninni og keypti of mikið af tollskyldum varningi - en ljúfur starfsmaður tollsins skyldi þetta allt enda útskýrði hjúkkan fyrir honum að þetta var fyrir algjöran misskilning. Hún borgaði glöð tollinn af aukaflöskunni og hélt sem leið lá til Reykjavíkur. Þar sem ofurhjúkkan ber nafn með rentu var hún auðvitað búin að opna töskurnar, hlaða úr myndavélinni, klæða sig og sjæna fyrir veisluna á mettíma.
Veisluhöldin héldu svo áfram í dag þar sem litli fullkomni frændi hjúkkunnar hélt upp á 2ja ára afmælið sitt. Auðvitað koma hjúkkan með stóran og flottan pakka handa litla kútnum sem var hinn kátasti með gjöfina. Kvöldið er svo tekið í afslöppun og undirbúning fyrir námskeið sem hjúkkan situr alla næstu viku. Gleði fréttir helgarinnar eru auðvitað þær að Chelsea er dottið úr bikarnum og Arsenal gerði jafntefli - en mínir menn sigruðu með glæsibrag. Það er bara eitt að lokum Áfram Man Utd!!

A heimleid!
Nu er ofurhjukkan stodd a Ramada Heathrow hotelinu og er loksins lent eftir svakalegan flugdag. Gaerdagurinn for i ferdalagid til Lilongwe og thad var svo farid a faetur fyrir allar aldir i morgun enda for flugid for Lilongwe til Addis kl. 6 - sem er kl 4 heima a Islandi. Eftir 3 tima flug til Addis tok vid klukkustundarbid a vellinum thar til flugid til London lagdi af stad. Thetta flug millilent svo i Rom a leidinni til London og tok ferdalagid allt fra Addis um 9 og halfa klukkustund. Thad er vodalega gaman i flugvelum en thetta var alveg i thad mesta sem haegt er ad thola an thess ad snappa a aumingjans flugfreyjurnar. En allt gekk thetta mjog vel og lenti hjukkan algjorlega urvinda i London og dreif sig hid fyrsta a hotelid.
A morgun er svo dagurinn sem allir hafa bedid eftir - ju einmitt heimkoma hjukkunnar. Hun er audvitad kaffibrun og mjo eftir afrikupestina en kemur heim uthvild og glod. Svo er thad bara myndakvold vid gott taekifaeri. Bestu kvedjur fra London - er farin a hotelbarinn...

Strönduð eyja!
Dagurinn í gær fór í algjöra afslöppun enda voru ofurhjúkkan og ofurlæknirinn eitthvað slappar. Hjúkkan hafði ná sér í smá Malawi express og eyddi því talsverðum tíma á salerninu. En allt er gott sem endar vel og þessi hraðlest virðist vera farin framhjá. Systurnar fengu sér góðan göngutúr eftir strandlengjunni hér og létum þar við sitja hvað hreyfingu varðaði þann daginn. Fórum loks í kvöldmat til hjóna sem eru frá Zimbabve en búa hér í Monkey Bay. Í morgun blasti svo við nokkuð sérstök sjón við strandlengjuna. Nokkrum húsum fyrir neðan okkur strandaði eyja!!!! Já þetta er svona ísjaka vandamál í Afríku - þar sem stór hluti af eyju mest megnis gras og votlendi rifnar burt og strandar svo loks á nýjum stað. En þessar eyjur eru ekki vinsælar því þær taka landfestu á þessum nýja stað og valda leiðindum. Í dag á sem sagt að reyna að draga eyjuna aftur á flot og koma henni fyrir á öðrum stað. Veit ekki hvort við náum að sjá þetta gerast en ég vonast til þess.
Annars er stefnan tekin til Lilongwe á morgun þar sem bráðum líður að heimkomu hjúkkunnar. Í kvöld verður þjóðlegur Malawiskur matur á boðstólnum með tilheyrandi maísbúðingi og meðlæti. Þetta er mjög sérstakt allt saman.

Liwonde og Zomba!
Helgin fór í alveg hreint frábæra ferð til Liwonde þjóðgarðinn og enduðum svo á luxus hóteli í Ku Chawve sem er í Zomba. Í Liwonde var gist í skálum við vatn þar sem flóðhestarnir busluðu eins og þeir ættu lífið að leysa. Farið var í tvenns konar safari - annars vegar Game Drive sem var ökuferð um þjóðgarðinn í opnum jeppa og svo var farið á bát eftir ánni Shire og flóðhestarnir skoðaðir í ræmur. Lentum meira að segja í smá umferðaróhappi þegar við sigldum á einn flóðhestinn sem var að lura í kafi - hann var illa fúll og gaf skít í þessa ömurlegu túrista sem voru að trufla hann. Eftir að horfa á endalaust magn af dýrum vorum við orðnar þreyttar og skítugar og drifum okkur á luxus hótelið Le Meridien í Ku Chawe sem er í Zomba. Þar létum við þreytuna líða úr okkur á meðan við horfðum á Man City vs. Man Utd sem var í sjónvarpinu og teiguðum kalda drykki. Svo keyrðum við heim í dag með viðkomu á nokkrum mörkuðum og á sjúkrahúsinu í Mangoche (held að það sé skrifað svona). Fólk sem kvartar undan biðstofu og biðtíma á Íslandi ættu að sjá aðstæðurnar á þessum stað.
Eftir heimkomuna tókum við netta klukkustund í kraftgöngu um Monkey Bay þorpið og erum orðnar voða fitt og flottar. Á morgun er stefnan tekin á siglingu á Lake Malawi og meiri afslöppun. Enn sem komið er hjúkkan orðin afslöppuð og líður alveg frábærlega hér í Afríkunni.

Monkey Bay Malawi!
Jæja þá er hjúkkan komin með fast land undir fót eftir svakalegustu flugtíma sem hjúkkan hefur náð í gegnum tíðina. Allt flugið gekk vel fyrir utan einn sem varð svolítið fullur og æstur á leiðinni til Addis Ababa og ætlaði út úr flugvélinni. Hjúkkan hugsaði augnarblik um endalok lífs síns en svo náði Imovane víman yfirtökum og hún hélt áfram að sofa. Hjúkkan getur nú sagt stolt að hafa hjúkrað í háloftum. Einn farþegi veiktist um borð í vélinni og var því kallað eftir aðstoð hjúkrunarfræðings eða læknis ef einhverjir slíkir væru um borð. Hjúkkan var sú eina sem gaf sig fram og sjúklingurinn var nú ekki neitt alvarlega veikur - bara með flensu. Að hjúkruninni lokinni lagðist hjúkkan til svefns og svaf til Afríku.
Lovísa systir mætti svo galvösk á flugvöllinn í Lilongwe og tók á móti litlu systur. Kvöldið fór í öldrykkju og afslöppun og í dag fórum við svo til Cape Maclear í sólbað og skoðuðum markaðinn. Það vekur mikla athygli hér í Malawi þegar tvær hvítar konur birtast á bíl sem merktur er Iceida sem er merki Þróunarsamvinnustofnunar. Hvar vetna viknar fólk okkur og á markaðunum ætluðu innfættir næstum að éta okkur lifandi. En eftir smá shopping drifum við okkur heim og verðum með grillveislu í kvöld fyrir hina íslensku fjölskylduna hér í Monkey Bay. Helgin fer í ferð til Liwonde sem er þjóðgarður hér í Malawi og svo ætlum við til Zomba sem er líka í Malawi. Frekar fréttir af ferðlögum eftir helgi.

Angan gamalla ilmvatna!
Gleymdi ad tja mig um mjog ahugaverda upplifun sem atti ser stad i morgun. Thannig var ad um svipad leyti og hjukkan for i loftid til London foru tvaer velar til Las Palmas a Kanarieyjum. Hjukkan var nu med theim yngri er attu leid um flugvstodina a thessum tima, enda vildi svo skemmtilega til ad hun rakst einmitt a afa og ommur Super Svonu. En thau voru sem sagt ad leggja i ferd til Kanary. Thad "besta" vid thennan morgun var samt orugglega anganinn af uldnu og gomlu ilmvatni sem sveif yfir flugstodvarbyggingunni. Hjukkan settist nidur i fyrsta kaffibolla dagsins og fljotlega komu einmitt tvaer vinkonur og settust hja henni. "Ert thu ad fara til Kanary" spurdi onnur theirra fallega. "Nei" sagdi hjukkan "bara til Afriku". Thad tharf ekki ad fara fleiri ordum um thessa stund en tharna var hjukkan buin ad eignast vinkonur sem voru a leid i vetrarfri med felagi eldri borgara ur Keflavik. Hjukkan losnadi undan samt0lum vid vinkonurnar thegar hun reis a faetur og thurfi naudsynlega ad koma ser ut i flugvel. Af hverju getur thessi hjukka aldrei bara thagad...

London baby!
Hjukkan hefur sem sagt lokid fyrsta af thremur flugleggjum dagsins og bidur spennt eftir thvi ad komast i annan legg, sem eru bara nettir 12 timar og stemning. Undanfarna klukkustundir hefur hjukkan dundad ser vid ad horfa a folk, skoda i budir og dunda ser almennt thar til hun ma tekka sig inn i flugid til Addis Ababa. Eftir mjog gott flug fra Keflavik til London tok vid leitin ad Terminal 3, hjukkan er alltaf jafn bjartsyn og heldur ad allir flugvellir seu eins og Keflavikurflugvollur en svo er bara hreint ekki. Margra kilometra ganga tok vid og ad lokum komst hjukkan a rettan terminal. Gledin tok algjorlega yfir thegar hjukkan fann ser Burger King og snaradi i sig feitum Whooper med fronskum og tilheyrandi. Ad thvi loknu vard gledin enn meiri thvi thad er Starbucks vid hlidina a Burger King og hjukkan var ekki lengi ad panta ser storan Caramel Macchiato. Nu situr hun i djupsteiktri koffin og sykurvimu og er hin katasta. En nog af ruglinu i bili - bid ad heilsa ollum heima.

Farin af klakanum!
Eftir nokkrar klukkustundir leggur ofurhjúkkan land undir fót og flýgur á vit ævintýranna í Malawi. Það er búið að vera nóg að gera við undirbúninginn og því er stefnan tekin á mikla og yndislega afslöppun í landi fíla, nashyrninga og flóðhesta. Vona að þið hafið það sem allra best á meðan ævintýraþráin fær að njóta sín. Kannski hendir maður inn smá ferðalýsingu ef það er til tölva með nettengingu á svæðinu.

SuperBowl hittingurinn og tónleikar!
Mikil stemning var á Kambsveginum í gær þegar hinn árlegi stóríþróttar atburður átti sér stað. Menn skiptust nokkuð ójafnt í fylkingar og þeir sem héldu að það væri eitthvað fallegt við það að halda með undirmanganum geta bara bitið í það súra epli. Svana, Höskuldur og hjúkkan voru þau einu sem sáu ljósið allan tíman enda skilaði okkar maður Tom Brady sínu og Patriots unnu leikinn. Gestirnir hurfu til síns heima um kl. 3:30 og þá tók svefninn við sem var svo rofinn í morgun af sjúkraþjálfaranum sem átti lausan tíma í lengingu.
Hápunktur dagsins í gær voru samt tónleikar Kórs Langholtskirkju og flutningurinn á Requiem eftir Hreiðar Inga. Þvílíkar tilfinningar sem voru í salnum og það hefur sjaldan reynt jafn mikið á mann að grenja ekki yfir verki þegar maður er að syngja það á tónleikum. Enda var Hreiðar Ingi hylltur mikið í lok og átti það fullkomlega skilið. Hann fær rokkstig dagsins!
Nú heldur undirbúningur fyrir Malawi ferðina áfram enda bara tveir dagar til stefnu.

Allt að bresta á!
Það fer allt að bresta á í lífi hjúkkunnar þessa dagana. Eftir nokkuð upptekna viku er stefnan tekin á enn uppteknari helgi þar sem markmið hjúkkunnar er að sem flestir fái að njóta samvistar með henni. Í kvöld eru það hjúkkurnar, annað kvöld eru það beibin og svo á sunnudagskvöldið er það svo hinn árlegi Superbowl Sunday!! Þess á milli er planið að renna í svona eins og eina tónleika og auðvitað má ekki gleyma tennisæfingunni. Svo eru ekki nema 5 dagar þar til hjúkkan leggur land undir fót og skellir sér til Malawi í Afríku. Flugmiðinn er búinn að skila sér og nú er það bara að fara að gera lista yfir hluti sem maður ætlar að taka með sér. Hjúkkan verður bara þreytt við upptalninguna á því sem eftir er að gera þannig að nú ætlar hún að fá sér blund.

Hamingjusamur bíll!
Nú hefur Honduhelvítið tekið gleði sína á ný enda kyngir niður snjónum. Eftir tregafull samtöl við bílinn sá hann hag sinn bestan í því að druslast í gang - ellegar hefði næsta stopp hjá honum verið á einhverri bílasölunni. En það er svo sem best að vera ekki með miklar yfirlýsingar þar sem druslan fór í gang einn dag á þunglyndinu og tók svo engan frekar þátt í þessu öllu.
Kóræfingin í gær sló hjúkkuna svo aldeilis út að hún svaf yfir sig í morgun og mætti allt of seint í vinnuna. Þessir dagar þar sem maður sefur yfir sig er maður alltaf einu eða tveimur skrefum á eftir deginum - úff hlakka til að komast aftur heim í sófann.

Þunglyndur bíll!
Hondukrúttið er að ganga í gegnum erfitt þunglyndi ásamt gífurlegu mislyndi þessa dagana. Tilgátur hafa verið uppi um hvort Hondan haldi að hún sé jeppi og missi sig úr hamingju þegar það snjóar og frystir - en þegar svo leysir leggst litla krúttið í mikla tilvistarkreppu og neitar að fara í gang, nema þegar henni hentar. Svo er mál með vexti þessa dagana og tilfinningar í garð bílsins verða sífelld minni af hálfu hjúkkunnar.
Niðurtalning fyrir Superbowl hittinginn er hafin og fólk farið að mynda sér skoðanir á liðunum sem eru að keppa. Auðvitað heldur hjúkkan með New England Patriots enda mikill föðurlandsvinur. Inga megabeib er með einhverja meinloku og er farin að hvetja Eagles en við sjáum hvað setur á sunnudaginn.
Lítið annað að frétta en áðan sá ég mann labba upp Kambsveginn og á leið sinni týndi hann tómar flöskur og dósir úr runnum nágranna minna. Hvað getur maður sagt annað en að sumir eru bara sérstakir! Vinnan kallar og strætó er raunin þar sem honduhelvítið er í fýlu!

Sigur á syndrominu!
Ofurhjúkkan hefur loksins náð að sigrast á hinum illvæga Fríðu-syndromi sem lýsir sér best í alls kyns óhöppun og almennri utangáttun. Þessar síðustu vikur hafa verið einstaklega einkennilegar hjá hjúkkunni og hefur nú varla vitað hvort hún væri að koma eða fara. En nú er öldin önnur og stefnir í prýðilega viku sem endar á atvinnu Superbowl partýi hér á Kambsveginum. Það stefnir í met þátttöku í sturtum-niður-í-hálfleik athöfninni og ekkert nema steming um það að segja. Sunnudagurinn verður mjög magnaður því fyrr um daginn verða tónleikar hjá Kór Langholtskirkju þar sem hjúkkarn brýnir rausn sína að miklu dugnaði. Á dagskránni eru tvö æðisleg verk, þar af annað eftir Hreiðar Inga sem er alveg frábært. Sem sagt allir að mæta á sunnudaginn 6. febrúar í Langholtskirkju!
Tennisæfingin var tekin með trompi í morgun þar sem sjaldséðir íþróttarhæfileikar hjúkkunnar náðu að blómstra. Þjálfarinn bauð upp á lausa velli til æfinga í miðri viku - alltaf laust milli 6 og 10 á morgnana!! Ok í fyrsta lagi þá benti ég honum á að það gengur bara einfaldlega ekki upp í lífi hjúkkunnar söku geðprýði í morgunsárið og í öðru lagi telur hjúkkan það einfaldlega vera brot á mannréttindum að stunda íþróttir fyrir 10 á morgnana.

Ofurklaufinn!
Þessir síðustu dagar hafa einkennt mikinn klaufaskap hjá ofurhjúkkunni. Föstudagskvöldvaktin fer í bækurnar sem "mest-utan-við-sig" vakt áratugarins og mátti hjúkkan bara þakka fyrir að komast heil heim úr því bullinu. En svo hélt þetta áfram alla helgina og dagurinn í dag toppaði snilldina í hjúkkunni. Í dag var hjúkka þriðja hjólið á Neyðarbílnum (sjúkrabíll með lækni) og ætlaði nú að afsanna ljóskutakta föstudagskvöldsins. Með orðsporið að veði mætti hún spræk og frökk á slökkstöðina og fékk líka þennan fína galla til að spóka sig um í það sem eftir leið dags. Fljótlega fóru leikar að hressast og útkall kom á bíllinn. Allir voða kúl, spruttu af stað og komust heilir út í bíl og á áfangastað. Þar gekk allt vel og svo var allur mannskapurinn + sjúklingur að koma sér fyrir í bílnum til að fara á sjúkrahús. NEMA HVAÐ þá tók ofurhjúkka sig til og ætlaði aldeilis að hoppa létt á fæti inn í sjúkrabílinn. Með þessum tilþrifum tókst hjúkkunni að skalla hurðarkarminn all hressilega og er með þessa fínu kúlu á hvirflinum. Kúlið rétt hékk á línunni en þar sem engin einkenni heilahristings komu fram var talið óhætt að láta ekki athuga ástand hjúkkunar frekar. Eftir þennan skell fór nú hjúkkan aðeins varlegra og var ekki með neina sýningar við það að fara inn og út úr sjúkrabílnum. EN svo kom að því að hjúkkan var að drífa sig út úr bílnum og skallaði þá sama hurðarkarm en nú á útleið!!!! Sumir eru bara fæddir klaufar og maður verður að fagna klaufanum í sjálfum sér. Þrátt fyri þetta allt tókst hjúkkunni að klára vaktina án þess að skaða sjálfa sig frekar - og svei mér þá ef kúlið er ekki allt að koma tilbaka.

Morgungleði!
Þeir sem einu sinni hafa hitt ofurhjúkkuna snemma morguns og þá sérlega fyrir morgunmat vita flestir að besta leiðin til þess að nálgast hjúkkuna er að fara varlega að henni. Ekki það að maður sé eitthvað morgunfúll en þá fáu daga sem hjúkkan þarf að hefja störf kl. 07:30 ber að nálgast hana með mikilli varúð og varfærni. Morguninn í morgun var einn af þessum dögum og sem vitni (sjá frásögn af hlunkinu) byrjaði dagurinn ekkert sérlega vel. Þrátt fyrir hrakfarir á leið sinni til vinnu var hjúkkan búin að ákveða að láta þetta verða góðan dag með öllu tilheyrandi. Hún bauð öllum blíðlega góðan daginn sem voru komnir til vinnu og óskaði næturvaktinni góðs svefns. Eftir góðan morgunfund lá leið hjúkkunnar inn í eldhús til að fá sér smá morgunverð. Rúnstykkið var smurt af mikilli snilld, annar helmingurinn með osti, smurosti og gúrkum og hinn með lifrarkæfu. Kakómaltið var dregið fram og allt var þetta lagt á borðið beint fyrir framan morgunblaðið sem hjúkkan hafði stillt upp til að lesa með morgunmatnum. Hún rétt brá sér til hliðar að sækja mjólk í kakómaltið og þegar hún var við að setjast kemur aðsvífandi samstarsfkona hennar. Allir vinir og hjúkkunni farið að hlakka til að eiga góða morgunstund. NEMA HVAÐ haldið þið ekki að samstarfskonan hafi ekki bara snarað til sín blaðinu og byrjað að lesa það eins og þetta væri sjálfsagðasti hlutur í heimi!!!!! Aumingjans hjúkkan kunni ekki við að tjá sig um málið heldur luraði og nartaði í rúnstykkið þar til hin konan hafði lokið lestri sínum. Þá var öll stemningin horfin og momentið algjörlega ónýtt. En hjúkkan er hugulsöm og hjartahlý og lét þetta ekki skemma fyrir sér daginn.

Hlunkaðist á rassinn!
Þessi fáu orð lýsa mjög vel þeirri atburðarrás er átti sér stað í strætisvagnaskýlinu í morgun. Jú eins og sannri ofurhjúkkur ber þá lá leiðin í vinnuna með Leið 5 í morgun. Kl. 07:10 skreið hjúkkan út af heimili sínu og dreif sig sem fætur toguðu upp á stoppistöð. Allt lék í lyndi og hjúkkan hafði góðan tíma þar til vagninn átti að koma. Gerðust á svakalegir atburðir - hún steig inn í skýlið og hlunkaðist svo beint á rassinn. Hálkan hafði betur og eftir lá hjúkkan bjargarlaus á svellinu - með illt í mjöðminni, báðum höndum og baki. En það var að duga eða drepast og drífa sig á fætur til að halda kúlinu. Sem betur fer var engin vitni af þessu hlunki og hjúkkan gat stolt stigið upp í Leið 5 og komið sér í vinnuna.

Ofboðslega þurr!
Ofurhjúkkan tók á honum stóra sínum í gær og fór í snyrtivöruverslun. Þessar verslanir hræða úr manni líftóruna og afgreiðslukonur í svona búðum geta verið stórhættulegar. Um leið og maður kemur inn í svona verslun byrja þær að sveima í kringum mann og ef maður hefur ekki fullkomlega á hreinu hvað manni vantar getur allt farið í tómt tjón. Eftir að hafa farið yfir það í huga hvaða nauðsynjar vantaði fór ég með fullan huga af kjarki inn í verslunina. Þetta gekk vel ég fann afgreiðslukonu og rúllaði út úr mér hvað það væri sem við vantaði. Hluti af því sem vantaði var andlitskrem. Þetta er eitthvað sem maður kaupir á svona 3ja ára fresti og heldur sig jú yfirleitt við saman sullið. Nei afgreiðslukonan hélt nú ekki - hún leit snökkt framan í mig og horfði um stund. Loks sagði hún "þú ert alveg ofboðslega þurr í húðinni - ertu dugleg að nota krem og aðrar vörur"... Nú kom fát á ofurhjúkkuna sem er einfaldlega ekki sú duglegasta í bransanum í þessum málum. Afgreiðslukonan var búin að missa alla trú á þessum kúnna og gerði sitt besta til að koma að manni alls konar möskum, kremum, hreinsimjólkum og þess háttar bulli. En ofurhjúkkan stóð föst á sínu og komst út með einungis það sem hún ætlaði sér að kaupa. Glöð og ánægð í hjarta gekk hún út úr Kringlunni vitandi að nú þarf ekki að heimsækja snyrtivöruverslun aftur næstu 3 árin.

Ofurhjúkka í lengingu!
Það er margt sem drífur á daga ofurhjúkkunnar og sífellt verður hún sér um nýjar upplifanir. Dagurinn í dag var engin undantekning í þessu máli. Eftir dágóðan sprett á slysadeildinni lá leiðin til sjúkraþjálfarans sem er að rembast við að koma bakinu í samt lag. Ég er reyndar komin á þá skoðun með þann annars ágæta mann að Man Utd aðdáendur eru fólk sem örðum þykir gaman að pína og pinta. En sem sagt eftir mikið hnoð og hamagang ákvað maðurinn að prófa nýjan meðferð á bakdruslunni sem virðist ekki vera að svara hinni meðferðinni nægilega vel. Hjúkkan var látin leggjast á bekk þar sem hún var óluð niður yfir bringu og mjaðmir og svo hófst eitthvað alveg nýtt. Jú bekkurinn fór að færast í sundur þannig að neðri hluti líkamans togaðist frá efri hluta líkamans. Þetta er mjög einkennilegt en auðvitað bað ég manninn um að bæta á mig nokkrum centimetrum - maður vill nú ná 1.70m á hæð ;) Sem sagt eftir nokkrar svona meðferðir verður ofurhjúkkan orðin hávaxin og grönn :)
En hvað knattspyrnuna snertir verð ég að segja að bakið er orðið breytt eftir síðustu helgi og þær baunir sem maður þarf að þola frá samstarfsfólki sínu. Jú jú Man Utd gerði jafntefli við Exeter (lið sem engin veit hvaðan kemur) - en það var bara til að varpa ljósi á það lið. Við neglum þá í næstu umferð.

Ofurhjúkkan á leið til Afríku!
Í gærkvöldi tókst ofurhjúkkunni að vinnabug á ákvörðunartökuóttanum og bóka sér flugmiða til Malawi í Afríku. Lovísa systir sem vinnur við það að bjarga mannslífum í Malawi óskaði þess svo heitt að hjúkkan kæmi í heimsókn að ekki var annað hægt en að láta undan. Flugið verður tekið til London að morgni 9. feb og svo um kvöldið liggur leiðin til Malawi með stuttu stoppi í Addis Ababa. Svo er það bara að chilla, horfa á fílana og hafa það gott þar til 18. feb að stefnan er tekin heim til íslands. Þetta verður ofboðslega gaman og spenningurinn er heilmikill. Bólusetningar gegn útlendum pestum fara fram á fimmtudaginn næsta og þá verður sárt að vera ég. En sem sagt er ferðahugurinn farinn að láta á sér kræla og stefnir í frábæra ferð.

Koffínvíma!
Þegar þetta er skrifað ef ofurhjúkkan undir áhrifum of mikillar koffínneyslu á allt of skömmum tíma. Málið er að vaktin byrjaði rólega um hálf fjögur leytið í gærkvöldi og allt var bara svona líka ánægjulegt. Pínu þreyta í skrokknum eftir fimmtugs afmæli kvöldið áður en það stöðvar lítið tennis ástundunina þannig að gellan var mætt í tennis kl. 11:30 í morgun. Svo tók við bakaríið og smá blundur fyrir kvöldvaktina. Um miðja vakt kom í ljós skortur á mönnun á næturvaktinni og var hjúkkan svo blinduð af eigin verðleikum að það var auðvitað ekkert mál að vera áfram til morguns. Þetta gekk vel framan af en svo tók þreytan sinn toll og nokkrar ferðir voru gerðar að kaffivélinni á kaffistofunni. Yfirleitt er þar boðið upp á ódrekkanlegan andskota en í þetta skiptið var blandan bara ansi góð. Þetta varð til þess að 4 bollar voru teknir á hálftíma og nú situr hjúkkan og nötrar í koffínvímu. En nú er farið að glitta í lokin á vaktinni og sængin farin að færast manni nær. Svo er bara spurningin hvort maður nái að vinna úr koffíninu áður en beddinn kallar.

Boltinn!
Var að horfa á leik minna manna í Man Utd í gærkvöldi þar sem þeir áttust við Tottenham Hotspurs. Þeir sem mig þekkja vita sennilega flestir að ég er nú frekar tapsár manneskja og tek því illa þegar mér finnst hallað á aðra en mitt eigið lið. Í gærkvöldi fór frækinn hópur fólks sem skiptist í tvær fylkingar annars vegar Utd og hins vegar Tottenham að horfa á leikinn. Ég verð nú reyndar að viðurkenna ósigur minna manna í leiknum enda væri annað óíþróttarmannslegt. Ef mínir menn hefðu skorað markið sem var ekki dæmt væri ég ekki svona auðmjúk í dag ;) Sem sagt vil ég óska Tottenham mönnum til hamingju með sigurinn í gær og vona að þeir komi ekki til með að nota þetta gegn okkur í rauðu treyjunum ;)

Annállinn!
Árið 2004 fer í bækurnar sem eitthvert skemmtilegasta ár í lífi ofurhjúkkunnar. Vinir og vandamenn settu sitt mark á árið, þá sérstaklega þeir sem fluttu til eða frá landinu. Elsta systir tók sig til og fór að bjarga mannslífum í Malawi í Afríku um miðbik ársins og verður þar næstu tvö árin. Fljótlega eftir brottflutning hennar fór að bera á söknuði og ákveðinni tómleika tilfinningu en netið bjargar miklu og ekki mikið mál að ná í skottið á henni á msn. Jóhann flugfoli með meiru flutti heim eftir alltof langa dvöl erlendis og tóku við endalausir hittingar á hinum og þessum knæpum bæjarins með góðum hópi af vinum sem varð til úr mörgum áttum. Jóa hjúkku vinkona situr sem fastast í Svíþjóð og er saknað mikið enda var kaffivélin á heimilinu skýrð í höfuðið á þessari yndislegu vinkonu.
Vinnan tók sinn toll á árinu og held ég að fleiri stundum hafi verið eytt á slysadeildinni en á eigin heimili ofurhjúkkunnar - en það er nú bara þannig þegar maður er í fullri vinnu. Samningafundir í húsnæði Ríkissáttarsemjara voru eitt að því nýja sem ofurhjúkkan prófaði á árinu, ásamt reykköfun með tilheyrandi vinstri leit og óhreinindum. Í vinnunni elfdust mikil vináttubönd milli nokkurra vel valdra ofurhjúkka og þau verða seint rofin. Eftir því sem tíminn líður verða sífellt fleiri samstarfsmenn vinir manns og það er ekkert nema yndislegt enda getur maður aldrei átt of mikið af góðum vinum.
Heimilishaldið var með sínu móti og sífelld ferðalög ýmist hjúkkunnar eða hennar nánasta voru áberandi. Nokkrar ferðir voru farnar saman og ber þar að nefna prýðilega ferð til Prag að ógleymdri yndislegri viku í París. Köbenferð hjúkkunnar ásamt öðrum ofurhjúkkum stendur upp úr hvað varðar mestu snilldar hópferð ársins. Astoria hópurinn sló í gegn meðal sjálf síns með endalausum athugasemdum um líkamsstarfssemi æskilega sem og óæskilega.
Stefnan á nýju ári er að gera enn betur og njóta lífsins til hins ítrasta. Auðvitað ætlar maður alltaf að vinna í sjálfum sér til að gera sjálfan sig að betri manneskju og styrkja tengsl við vini og vandamenn. Kannski maður stefni líka að því að vinna ekki alveg jafn mikið og undanfarin - en sem vinnualki er erfitt að gefa svona loforð. Mottó ársins er að lofa sér ekki neinu - því það veldur því bara að maður verður fyrir vonbrigðum með sjálfan sig.
Að lokum vil ég óska öllum vinum og vandamönnum gleðilegs nýs árs og vona að þetta ár færi ykkur öllum hamingju og vegsemd.

Yndisleg kvöldstund!
Þetta er besta lýsingin á líðandi kvöldi hjá ofurhjúkkunni. Þar sem gamlir og góðir vinir hafa verið vanræktir síðastliðin vetur vegna anna var ekki annað hægt að en hitta gamla góða hýrahópinn og hækjurnar. Fórum sem sagt á Sólon þar sem margur sannleikurinn kom í ljós. Meðal annars var það hversu mikið er hægt að hlægja af takmarkaðri getu annars fólks þegar kemur að þjónustuhæfileikum. Einnig kom upp mjög víðáttu mikil og margslungin umræða um líkamsstöðu samkynhneigðra karlmanna við göngu að ógleymdum endurskipurlagningum Gulla í versluninni. Gulli fær rokkstig dagsins fyrir einstaka skipurlagningar hæfileika sem fengu sín greinilega notið í verslun Guðsteins í dag. Það er eiginlega þess virði að kíkja við í búðina á morgun og líta dýrðina augum. Mikið var flissað, blikkað og svo auðvitað knúsað í tilefni af því að árið er senn að líða undir lok. Merkilegasta orð kvöldsins átti Héðinn fv. fréttamaður - orð dagsins er orðsifjar!

We have a breather!
Ofurhjúkkan ákvað að láta ekki þessi leiðindarveikindi ná tökum á jólahátíðinni og skellti sér því í bíó í gærkvöldið ásamt annarri ofurhjúkku og einni hetju. Allt leit vel út fyrir utan mannþröngina sem var í anddyri kvikmyndahússins sem leistist upp um leið og hungraðir bíóáhugamenn komust leiðar sinnar í salinn. Ofurhjúkkurnar tvær fengu sér sæti með laust sínum hvorum megin við sig - you need your space. Nema hvað þá fyllist fljótlega salurinn og lítið er um laus sæti þannig að ung stúlka sest í sætið við hliðina á undirritaðri. Ég gleymdi reyndar að taka það fram að myndin sem njóta átti var engin önnur en Ocean´s Twelve með ofurhönkunum Pitt og Clooney!!!! Aníhú var þetta einhver mesta snilld þessi mynd en ég mæli með henni fyrir alla sem vilja njóta aulahúmors og góðs útsýnis ;) En snúum okkur aftur að gellunni sem sat við hliðina á ofurhjúkkunni. Samskipti milli manna í kvikmyndahúsum erum í lágmarki en þessi ágæta stúlka andvarpaði eins og hún væri að erfiða í gegnum alla myndina. Ég veit að Pitt og Clooney eru alveg hrikalega flottir í myndinni en - VÁ það voru engin smá andvörp! Hvað er líka málið að vera einn í bíó og andvarpa eins og gömul kona? Þetta er allt annað mál ef hún hefði nú kannski verið með einhverjum öðrum í bíó og andvörpin af öðrum toga ;) Farið varlega í hálkunni, gætið ykkar á flugeldum og borðið varlega af salta kjötinu.

Jólin í ár!
Þessi jól verða í minningunni tengd nokkrum hlutum þ.á.m. kvefið dauðans, bólu sem hefur sér póstnúmer, mikið af spilum, mikið af mat og enn meira af ostum. Já það er ekki hægt að segja annað en að það hafi farið nokkuð vel um mann þessa síðustu daga. Vaknaði á Jóladagsmorgun í tómum leiðindum með barkabólgu eins og litlu börnin. Sökum þess hafa jólin eiginlega einungis farið fram á sófanum, ýmist hér eða hjá foreldrunum. Mesta skúffelsið var þó að komast ekki á jólaball Milljónamæringanna sem var á Sögu í gær - alveg er ég viss um að í ár hafi ballið ekki verið jafn skemmtilegt og áður.
Ætli framkvæmd dagsins miði ekki að því að koma sér út í apótek og kaupa sér eitthvað stíflulosandi og verkjaminnkandi. Annars bið ég ykkur þessa vikuna um að halda áfram að fara varlega í salta kjötið en líka passa ykkur á flugeldunum.

Aftansöngur á slysadeildinni!
Sökum þess að ofurhjúkkan var á kvöldvaktinni í kvöld var aftansöngurinn sunginn inni á kaffistofu og á gangi milli sjúklinga. Sú hefð hefur verið föst í lífi ofurhjúkkunnar s.l. 12 ár að syngja í messu kl 18 á aðfangadag og því tók hún lagið með útvarpinu. Ekki var laust við læviblandnar tilfinningar þegar RUV hringdi jólin inn og bauð landsmönnum öllum Gleðileg jól. Mikið annríki var á deildinni enda eins fáir að vinna og komist er af með en jólaskapið var alltaf skammt undan. Vaktinni lauk og eftir stutt stop í Dalalandinu lá leiðin heim á Kambsveginn í pakka og annan glaðning. Nú er svo komið að allir pakkar hafa verið opnaðir, kveikt er á kertum og stefnan tekin á sófann. Því miður var engin bók í jólapakkanum í ár þannig að maður kannski drífur sig í að klára eitthvað af jólabókum fyrri ára.
Að lokum vil ég óska vinum og vandamönnum nær sem fjær Gleðilegra jóla. Hafið það sem allra best yfir jólahátíðina en passið ykkur á salta matnum ;)

Andleysi!
Andleysi er það sem hrjáir hjúkkunar í augnarblikinu. Hún nennir ekki neinu en nennir samt ekki að gera ekki neitt! Jólaundirbúningurinn er langt á veg kominn og í raun og veru á bara eftir að strauja jólarúmfötin og pakka inn gjöfunum. Það er kannski ágætt að eiga ekki meira eftir þar sem bakið fór í bakkgír á fimmtudaginn og hefur eiginlega bara verið til leiðinda eftir það. En lítill jólasveinn kom færandi hendi með þetta líka fína bakbelti og þá varð kátt í höllinni. Dagarnir fram að jólum fara í vinnu enda á maður alla vikuna og aðfangadagskvöld líka. En málið er bara að halda góða jólaskapinu og borða eitthvað af þessum jólasmákökum sem maður hefur verið að bakstra við að baka.
En hvað sem líður og bíður er spáð hvítum jólum og vonandi helst sú spá. Nú hugsa bara allir saman um snjóinn!

Viðreynsluaðferðir dauðans!
Eftir erfiðan dag en góða tónleika dreif hjúkkan sig á Ölstofuna að spjalla við aðra hjúkku. Við fundum okkur sæti á góðum stað og töldum okkur vera öruggar frá almennri ölvun og einmannaleika sem virtist hrjá flesta er inni á staðnum voru. Fljótlega fór að bera á því að verið væri að gefa okkur auga en við létum það ekki trufla okkur heldur héldum áfram að tala saman. Svo bar að fyrsti viðreynari kvöldsins hafði sig upp í að hlamma sér aðeins of nálægt hinni hjúkkunni og vildi endilega vita hvað við værum að tala um. Honum var pent bent á að það kæmi honum ekki við - honum væri velkomið að sitja þarna ef hann ætlaðist ekki til þess að við töluðum við hann. Leið svo og beið og spjallið hélt áfram og viðreynaranum ekki veitt nein athygli. Að lokum sofnar hann þannig að við vorum nú nokkuð ánægðar þar sem hann var alla vega til friðs í þessu ástandi. Kemur þá aðsvífandi viðreynari #2 sem var nú öllu fjörugri en sá fyrri og hélt að hann kæmist langt á feimninni. Var með alls konar afsakanir um það hvernig hann kynni ekki að reyna við konur og fleira - þar sem pirringurinn vegna viðreynara 1 var enn mikill fékk #2 litla samúð hjá hjúkkunum. Í því kemur aðsvífandi vinur viðreynara #2 sem virðist einmitt vera enn leiðinlegri heldur en hann. Viðreynandi #2 ætlar að gera sig stóran og nær að hella úr fullu glasi af einhverju sulli í kók og það beint á buxurnar hjá ofurhjúkkunni. Sem sagt nú er maður orðinn aðeins meira en nettpirraður og það að auki með blauta skálm á buxunum. Viðreynandi #2 og vinur hans voru hér með snarlega sendir á brott. Augnarbliki síðar birtist viðreynandi #3 og viðreynandi#1 fer að rumska. #3 er bent á að þetta sé einfaldlega ekki rétta krádið að reyna við og einn sé nú þegar búinn að hella yfir okkur drykknum sínum og annar sofna (bent á #1). Í því vaknar #1 og ælir á gólfið við hliðina á okkur!!!!!!!! #3 heldur nú að hann eigi allan sjénsins þar sem hann hvorki ældi né hellti á okkur - en hann er svo illa aumkunarverður að ekki var talin ástæða til að ræða frekar við hann. Eftir allt þetta var nú klukkan orðin margt og dauðþreyttu og út viðreyndu hjúkkurnar drifu sig heim.

Gamlar minningar!
Þar sem ég sat í strætó í morgun á leið minni til vinnu vöknuðu gamlar og misgóðar minningar frá menntaskólaárunum. Fyrir framan mig sátu tvö ungmenni sem voru að renna yfir glósur og bera saman bækur sínar fyrir próf í þýsku. Ég gat ekki annað en fallið í nostalgíukastið yfir þessari sýn þar sem manni finnst það hafa verið í gær sem menntaskólaárin voru í hámarki. Tal ungmennanna leiddist að afturbeygðum sögnum og öllu því sem þýsk málfræði hefur upp á að bjóða og þá kom önnur hugsun fram í samt frekar þreyttum hjúkkuhuga. Ég gæti ekki fyrir mitt litla líf bjargað mér í dag með því að telja upp afturbeygðu sagnirnar í þýsku og þó er ég með stúdentspróf í þýsku! Þetta er auðvitað ekkert nema hrein synd og skömm að því að viðurkenna hversu lítið situr eftir af námsefni menntaskólans. En fljótlega varð ég glöð aftur þar sem ég áttaði mig á því að ég hef meiri not fyrir þar sem ég lærði í hjúkrunarfræðinni og hver veit nema eitthvað að menntaskólaviskunni hafi gagnast manni í gegnum tíðina ómeðvitað. Glöð í bragði fór ég því á vaktina og rúllaði upp allri minni helstu kunnáttu á sviði hjúkrunar og gerði það auðvitað með stæl eins og ofurhjúkku einni er lagið.

Í góðum gír eftir helgina!
Já ofurhjúkkan er í mjög fínum gír eftir þessa annars fínu helgi. Þar sem í ljós kom snemma í vikunni að hjúkkan yrði skilin eftir á klakanum yfir helgina var ekkert annað að gera en að njóta hennar í botn. Vinnan tók reyndar drjúgan hluta af helginni en það kom ekki í veg fyrir smá jólaskrall ásamt vinnufélögum enda um árlegt skrall að ræða. Kvöldið var fínt - allir vinir á Rex og svo var farið að dansa á 22. Þar lenti ofurhjúkkan í því að halda að einhver væri búinn að stela töskunni þannig að eftir mikla fagnaðarfundi við töskuna þegar hún fannst ákvað hjúkkan bara að koma sér heim í ból - enda öll stemning löngu týnd við leitun að töskunni.
Laugardagurinn kallaði á ekta danskar æpleskiver hjá Ola og Helene í Kópavoginum. Þetta er enn einn yndislegi siðurinn sem danir hafa komið með til landsins - algjört lostæti og við Svana vorum sammála um það að við yrðum aldrei aftur mjóar. Svo var það kvöldvaktin þar sem einhver mesta snilld kvikmyndasögunnar var litin augum. Jú þetta er auðvitað stórmyndin Baywatch - Hawaiian wedding. Þarna komu aftur fram í dagsljósið stjörnurnar úr þessari snilldar þáttarröð, Pamela og Carmen voru auðvitað á staðnum að ógleymdri hetjunni sjálfri David Hazzelhoff (aka Mitch Bucannon). Algjör snilldar mynd og virkilegt lostæti fyrir augað! Sunnudagurinn fór svo í enn meiri vinnu og loks snilldar aflsöppun að henni lokinni. Varð reyndar smá reið yfir leiknum en það rann af um síðari hlutar seinni hálfleiks.

Hjúkrunarfræðingar eru bestu skinn!
Samkvæmt hinum virta fréttamiðli visir.is eru hjúkrunarfræðingar ein sú heiðarlegasta stétt sem fólk þarf að hafa samskipti við. Þetta kemur fram í þessari fréttaskýringu og tek ég undir það með stolti. Hjúkrunarfræðingar eru lykillinn að velferð mannkynsins þó svo að við þrífumst á veikleikum annarra þá viljum við alltaf reyna að leysa málin á sem farsælastan hátt. Svo erum við líka almennt brosmildar og glaðværar upp til hópa.

Hvert fór jólaveðrið?
Nú er ég alveg bit!! Rankaði við mér um kl. 11 í morgun til þess að fara í tennis, sem er ekki frásögum færandi, nema hvað að það var eiginlega bara enn dimmt úti! Rignigin barði á fersku og nývöknuðu andlitinu er ég hljóp út í bíl og brunaði sem leið lá í Kópavoginn. Að tennisæfingunni lokinni tók við enn verra veður þannig að ég fór í loftköstum aftur út í bíl og heim. Sökum veðurs er stefnan tekin á sófann í dag, er reyndar illa svekkt út í stöð2 því þeir eru búnir að loka fyrir aðganginn sem ég hafði án þess að vera áskrifandi. Þetta er mjög illt plott hjá þeim - maður fékk nýjan afruglara og allir ánægðir. Ekki versnaði ástandi þegar upp kom að stöð2 og sýn voru ótrufluð og kárnaði nú gleðin hjá hjúkkunni. Nú er sem sagt búin að koma manni á bragðið að horfa á ofurþætti s.s. nágranna og annað eðalefni og þá loka þeir fyrir aðganginn!!! Eftir sit ég með fulla skál af jólasmákökum og læt mér nægja að horfa á gamlan Bond á Skjá einum.

Vondi strætóbílstjórinn!
Þar sem ofurhjúkkan var á leið sinni heim í góðum fíling að syngja jólalög varð á vegi hennar mjög viðskotaillur strætóbílstjóri. Sem góður bílstjóri á maður að halda sig til hægri og til að víkja fyrir hraðskreiðari bíl setti ég stefnuljósið á, kíkti til hliðar og renndi svo Hondukrúttinu mjúklega yfir á næstu akrein. Allt í einu er kominn strætisvagn í skottið á krúttinu og það með látum og blikkandi háu ljósunum. Jú ég hafði sem sagt orðið á vegi þessa viðskotailla vagnstjóra sem ákvað að taka pirring sinn á lífi sínu út á mér. Ekki nóg með það þá skipti síðan strætóinn yfir á fráreyn og gaf í - til þess eins að reyna að hitta á poll og ausa yfir mig vatni. Nú fauk svolítið í mitt annars friðsæla hjarta og ég jók hraðan þannig að skvettið fór ekki yfir krúttið. Ég þakkaði þessum asna pent fyrir mig með léttu flauti og gott ef ákveðinn handarmerki voru ekki gefin líka. Ég veit ekki hvað þessi fúli strætóbílstjóri heldur að hann sé en við erum ekki vinir - svo mikið er víst.

Ofurþreytt ofurhjúkka!
Þessi síðasta vika fer í bækurnar sem einhver sú klikkaðasta á mínum vinnustað. Þökk sé hálkunni og samstarfsfólki mínu verður helmingur af Reykvíkingum í gipsi á jólunum. Það var farið að sjá á fegurð ofurhjúkkunnar þegar líða tók á vikuna en þetta er allt að komast aftur í lag. Svona vikur kenna manni að njóta helgarinnar og þess að vera í fríi. Föstudagskvöldið var mjög huggulegt, byrjaði á kvöldverði á Vegamótum (sem átti eftir að draga heilmikla meltingu á eftir sér), tónleika hjá mótettukórnum og loks nokkrir kaldir á Ölstofunni ásamt nokkrum ofurhjúkkum. Heilmörg sms voru send í þágu annarra og mikið var helgið.
Jólaundirbúningurinn var í hávegi hafður í dag þar sem 3 sortir af smákökum eru komnar í bauka. Nú á bara eftir að henda saman í nokkrar tegundir í viðbót og þá er allt klárt fyrir heimsóknir. Kvöldið snýst um afslöppun, sófann og smá kúristund enda verður maður að vera ferskur í tennisinn á morgun.